Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑв the word is in our database.
хӑв (тĕпĕ: хӑв) more information about the word form can be found here.
— Ксени, эсӗ ӳссе ҫитӗннӗ, хӑв пуҫупа шухӑшлама пултаракан ҫын! — терӗ Анохин, хулпуҫҫийӗсене сиктерсе.

— Ксения, ты же взрослый и самостоятельный человек, — пожав плечами, проговорил Анохин.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унӑн куҫӗсем мӗнлине эсӗ хӑв пӑх, анчах эсӗ пире кӑштах тӑван лекетӗн тӗ, вӑл мӗнле ҫын иккенне пӗлсен, пӑсӑк пулмӗччӗ.

Такие там у него глаза — это ты сама смотри, но так как ты нам сродни немного приходишься, то не худо бы узнать, что он за человек.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

 — Е эсӗ ҫаплах лешне, хӑв айван хӗрача чухне, пуҫна ҫавӑрнине манаймастӑн-и?

 — Или ты все еще того вояку забыть не можешь, что закружил тебе голову, когда ты зеленой девчонкой была?

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тата хӑв тӑрӑшнипе улталаймастӑн та эсӗ мана, эпӗ сана, ачам, витӗрех куратӑп, витӗр ҫеҫ те мар, тата ҫӗр айӗнчине те виҫӗ метр…

Да и не обманешь ты меня своей заботой, я ж тебя, милый, насквозь вижу и еще на три метра в землю…

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Вӑт ҫакӑн пеккине шанса пар-ха, вӑл тӑрӑшса ҫамкине ҫурать те ӗҫе тепне ҫитичченех чакаласа тупать, вара хӑв та хавасах пулмӑн!» — шухӑшларӗ Коробин, каллех кабинет тӑрӑх вӑрт-варт уткаласа ҫӳресе.

«Вот доверься такому — он лоб расшибет от усердия и докопается до таких глубин, что сам рад не будешь!» — думал Коробин, снова стремительно расхаживая по кабинету.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Тепӗр ҫиленнӗ ухмах чи ӑслӑ ҫын та шухӑшласа кӑларайманнине тума пултарать, Халлӗхе тилхепене пирӗн алӑран туртса илмен вӗт-ха, ӑспа тытса пырас пулать, атту кун пек пӑлханнӑ вӑхӑтра хӑв та сисеймӗн, кӑларса ывӑтӗҫ.

— Другой обозленный дурак может такое выкинуть, что и самому что ни на есть умному не придумать, Пока волоки из наших рук не вырвали, надо с умом править, а то на таком раскате, не ровен час, не заметишь, как и вылетишь.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Асту, хӑв пӗл, тен, эсӗ нимӗн те ӑнланман, пӗчӗк ача пек таса пулнӑ тесен, кам та пулин ӗненӗ!

— Гляди, дело твое — может, кто и поверит тебе, что ты ничего не понимала, была как младенец чистый!..

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӗсен умӗнче ан чӗн ҫеҫ, тӳрре тухма ан тӑрӑш, вара пурте йӗркеллӗ вӗҫленет — пуҫлӑх хӑйӗн службӑри тивӗҫне лайӑх пурнӑҫларӑм, тесе тухса каять, эсӗ вара каллех хӑв пӗлнӗ пек ӗҫлеме пултаратӑн.

Перед ними главное — молчать и ни в чем не оправдываться, и все кончится миром: начальство уедет к себе с чувством хорошо исполненного служебного долга, а ты можешь снова делать все по-своему.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Луччӑ, Прасковья Васильевна, хӑв мӗнле пурӑнни ҫинчен калаҫа пар-ха, — ыйтрӗ Пробатов.

— Рассказывай лучше, как сама живешь-можешь, Прасковья Васильевна, — попросил Пробатов.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Эсӗ хӑв ӗҫӳшӗн сахал мар укҫа илетӗн, ман вара ирӗксӗрех таҫта ҫапкаланса ҫӳремелле е, килте пурӑнса, ӗҫ кунне мӗн чухлӗ тивнипе ҫырлахса лармалла.

Когда я получаю за свою работу немалые деньги, а он вынужден скитаться где-то на стороне или жить в своем доме и довольствоваться таким трудоднем!

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӑхма ҫеҫ яка хӑв, пиҫсе ҫитнӗ пан улми пек, ҫыртас-тӑк — шалтан пӗтӗмпех ҫӗрӗк эсӗ!

Это с виду ты гладкий, как яблочко спелое, а раскуси — нутро у тебя гнилое!..

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ватӑлтӑм пулас, чӗрӗ пуленке пек, ыттисене тивертме мар, хӑв та чӗрӗлсе каяймастӑн, хуть те краҫҫын сап!

— Стар, наверное, стал, как сырая чурка, — не то что других зажечь, а и сам не загоришься, хоть керосином плещи!

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вут турттарса килмелле — лаша ыйт, пахча сухаламалла — каллех тархасла, выльӑх валли улӑм та, ҫатан тытма чикмек те, кашни хӑма татӑкне ыйтма — ун патне кай, ун умӗнче пуҫ тайса тӑр — колхозра эсӗ хӑв та ун пекех хуҫа мар пек, ун умӗнче темӗнле парӑма кӗнӗ ҫын пек…

Дрова привезти — проси лошадь, огород вспахать — опять клянчи, соломки скотине, кольев на изгородь, за каждой доской — все к нему, ломай перед ним шапку, будто ты не такой же хозяин в колхозе и лично он делает тебе недозволенное одолжение…

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тӗлӗнмелле пулса тухать вӗт: нимӗншӗн те ҫапӑҫмастӑн эсӗ, айккинчен ҫеҫ пӑхса тӑратӑн, хӑв ҫавах шак идейӑсем саратӑн.

И получается странно даже, что ты ни за что не воюешь, а только со стороны за жизнью наблюдаешь и голую идейность разводишь.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑв тупса килнӗ, хӑвах тӑхӑнса ҫӳре, — ответленӗ Прохора.

— Ты раздобыл, ты и носи, — отвечают Прохору.

Ҫӗнӗ пушмаксем // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Хӑв вилсен те юлташна ҫӑлса хӑвар!

— Сам погибай, а товарища выручай!

Суворовла // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Ухмах, хӑв вырӑс пулнипе мухтана пӗлместӗн!

Гордись, дурак, что ты россиянин!

«Сирӗн Парижра ӗҫсем мӗнле?» // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

— Эсӗ хӑв вырӑс мар-ҫке.

— Да ты-то не русский.

«Сирӗн Парижра ӗҫсем мӗнле?» // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Хӑв вӗрентнӗ ҫынсем мӗнле ӗҫленине курӑн.

— Да кстати и учеников своих посмотришь на практике.

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Мана хӑв арӑму тесе шутла… анчах…

Считай меня своей женой… но…

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed