Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӗкӗт the word is in our database.

йӗкӗт (тĕпĕ: йӗкӗт) more information about the word form can be found here.

Ҫамрӑк йӗкӗт хӑй ҫырнисене ҫак ҫынна каласа пама юратать, ӑна валли вӑл урӑхларах та калать тата: васкамасӑр; ҫемҫен пӑшӑлтатса, хӑй юратнӑ сӑмахӗсене уйрӑмах витӗмлӗн палӑртса калама тӑрӑшать, хӑш чухне вара, сӑвӑри хӑйшӗн уйрӑмах кирлӗ пек туйӑнакан пӗр-пӗр сӑмаха е йӗркене палӑртса хӑварасшӑн пулса, сӑвӑ итлекене темскере систернӗн кӑлт-калт тӗрткелесе илет.
Юноше нравилось читать свои сочинения этому человеку, и он для него читал особенно: не торопясь, мягким шёпотом, старался придать любимым словам особую значительность и порою таинственно толкал слушателя, подчёркивая этим толчком слово или строчку, которые ему казались особенно важными.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

— Эсӗ, йӗкӗт, кулӑшлине мӗн те пулин шухӑшласа кӑларсанччӗ, унсӑрӑн ытла та кичем-ҫке-ха!
— Ты бы, парень, весёлое выдумал чего-нибудь, а то уж скучно больно!

Тӑрӑш, ҫамрӑк йӗкӗт, турӑ панӑ талантна ҫӗр айне чавса ан пытар, вара, хӑвшӑн кӗлтӑваканни — Симеон-богоприимец пулӑшнипе, асту-ха, тӗттӗмлӗхрен тухса ҫӳлелле ҫӗкленсе кайӑн.
Трудись, юноша, не зарывай в землю богом данного таланта и с помощию Симеона-богоприимца — молитвенника твоего — поднимешься, гляди, из мрака до высот.

Ҫамрӑк йӗкӗт ҫӗрӗк-хӑрӑк ҫапӑ-ҫатрака купи умӗнче вырӑнтан хускалмасӑр тӑрса юлчӗ, ыйхӑллӑн йӑл кулать хӑй, нӳрӗ куҫӗсемпе вӗтлӗх йывӑҫ тӗмисем хушшинелле пӑхать, унта — пӗлӗт татӑкки евӗр — ҫемҫешке шурӑ юбкӑсем варкӑшса илсе куҫран ҫухалчӗҫ.
Юноша неподвижно стоял над кучей полугнилого мусора, дремотно улыбался и смотрел влажным взглядом в кусты, где — точно облако — растаяли мягкие белые юбки.

Нимӗнех те мар! — тесе хучӗ ҫамрӑк йӗкӗт лӑплантарма тӑрӑшса тата савӑнӑҫлӑн.
Ничего! — успокоительно и радостно проговорил юноша.

Ҫакӑн хыҫҫӑн йӗкӗт йынӑшса ячӗ, хӗрарӑм патнелле сиксе ыткӑнчӗ те пуҫне унӑн чӗркуҫҫийӗсем хушшине чиксе хучӗ, вара савӑнӑҫлӑн ӗсӗклесе йӗрсе, ҫапла мӑкӑртатма тытӑнчӗ:
Тогда он взвыл, рванулся к ней и, сунув голову в колени её, бормотал, радостно всхлипывая:

— Атя манпа пӗрле! — сасартӑк хушрӗ вӑл Симӑна; ҫамрӑк йӗкӗт вӑлта хуллисене хучӗ те урисене танк-танк ҫӗклекелесе пусса, хушнине пӑхӑнса, хӗрарӑм хыҫҫӑн вырӑнтан тапранчӗ.
— Идём со мной! — вдруг приказала она Симе; юноша положил удилища и покорно тронулся с места, неловко поднимая ноги.

Йӗкӗт пуҫне ҫӗклерӗ, хӗре тав туса йӑл кулчӗ, питҫӑмартисем ҫине хӑйӗн тӗмпӗл-темпӗл шупка-хӗрлӗ паллӑсем тапса тухрӗҫ, пуш-пушӑ куҫӗсем темле шӗвекпе тулса ларчӗҫ.
Он поднял голову, благодарно улыбнулся ей, на щеках у него вспыхнули розовые пятна, пустые глаза налились какою-то влагою.

— Кӗҫех акӑ шӑп та шай пулӑ сӑхма тытӑнать, — ӑнлантарса пачӗ ҫамрӑк йӗкӗт, пуш-пушӑ куҫӗсене хӗр сӑн-пичӗ ҫинчен илмесӗр.
— Скоро начнётся самый клёв, — объяснил юноша, не сводя пустых глаз с лица девушки.

Ҫыран хӗррипе, вӑрӑм урисем ҫинче тайкаланса, ҫӳллӗ, пысӑк пуҫлӑ йӗкӗт утса пырать, ҫӗлӗксӗрех хӑй, ҫара уран, хулпуҫҫи ҫине вӑлта хуллисем хурса янӑ, аллипе хурӑн хуппинчен тунӑ карҫинкка йӑтнӑ.
Берегом, покачиваясь на длинных ногах, шагает высокий, большеголовый парень, без шапки, босой, с удилищами на плече и корзиною из бересты в руках.

Вӗсен шутӗнче сарӑ ҫӳҫлӗ ҫамрӑк йӗкӗт пулнӑ; вӑл хӑйӗн пысӑк сенкер куҫӗсемпе Аттоль ҫине пӑхнӑ, унӑн куҫӗнче, ӳпкелешнипе пӗрлех, вӑл йӗрӗнни ҫав тери вӑйлӑн палӑрса тӑнӑ, ҫавӑнпа та Анатоль, тӳсеймесӗр, пуҫне уснӑ.
В их числе был белокурый юноша; он остановил взгляд своих больших голубых глаз на Анатоле, в этом взгляде рядом с укором видно было столько презрения, что Анатоль опустил голову.

Малалла ҫырас вырӑнне каласа пани // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Куратӑр ӗнтӗ, ӑна вӑл ҫирӗп вырнаҫтарнӑ, Ефимка ҫамрӑк йӗкӗт чухне урам шӑлнӑ, мӑйӑхӗсем шӑтма пуҫланӑ чух шӑлнӑ, сарлака сухаллӑ пулсан шӑлнӑ, ҫӳҫӗсем кӑвакарма пуҫласан шӑлнӑ, пачах шап-шур ҫӳҫ-пуҫлӑ пулсассӑн та шӑлнӑ, халӗ, сухалӗ сарӑхса ларсан, урисем авӑнса ларакан, куҫӗсем япӑх куракан пулса ҫитсессӗн те шӑлать.
Устроил он ее прочно, как видите, Ефимка мел юношей, мел с пробивающимся усом, мел с обкладистой бородой, мел с проседью, мел совсем седой и теперь метет с пожелтевшей бородой, с ногами, которые подгибаются, с глазами, которые плохо видят.

I // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

— Ой-ой, мӗнле усал иккен ку йӗкӗт, — шухӑшларӗ Ильсеяр.
«Ну и строгий этот джигит, — подумала Ильсеяр.

XIV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Хатӗрлен, йӗкӗт!
Готовься, джигит.

XI // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

— Ҫивӗч йӗкӗт, — терӗ салтак, ун хыҫҫӑн пӑхса юлса.
— Ловкий молодец, — проговорил солдат, глядя ему вслед.

VI // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

— Юрамасть, йӗкӗт.
— Нельзя.

V // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Юлашкинчен чекменне хывса пӑрахрӗ те ҫап-ҫамрӑк йӗкӗт пулса тӑчӗ.
Снял с себя чекмень и превратился в здорового молодца.

III // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Нихҫан ывӑна пӗлмен, хаваслӑ, хӑюллӑ йӗкӗт!
Всегда энергичный, находчивый.

Йывӑр ҫухатусем // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Ҫӳлти палуба ҫинче тӑракан йӗкӗт таҫта кайса ҫухалнӑ.
Парень с верхней палубы куда-то ушел.

Тӗлӗнмеллескер // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 181–184 с.

Унтах кӗрен пурҫӑн кӗпе тӑхӑннӑ йӗкӗт, тутӑрпа сула-сула, кулӑшла ташӑ ҫаптарать.
Парень в розовой шелковой тенниске дурашливо вытанцовывал между ними, помахивая платочком.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics