Шырав

Шырав ĕçĕ:

ашшӗне (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.

— Камӑнне Украинӑра ҫурт-йӗрне чӗртсе ҫунтарса янӑ, — тенӗ Щорс, ҫак самантран вара унӑн ӑша кӗрсе пытаннӑ сасси сасартӑк ирӗке тухнӑ, — камӑн акнӑ анине, выльӑх-чӗрлӗхне туртса илнӗ, камӑнне гайдамаксем е нимӗҫсем ашшӗне е пиччӗшне персе пӑрахнӑ, камӑн ҫурӑмӗ ҫине нимӗҫ шомполӗсем йӗрлесе тухнӑ — пӑшал тытӑр!
— У кого на Украине сожжена хата, — сказал Щорс, и вдруг сдавленный его голос вырвался на свободу, — у кого отняты посевы, скот, у кого расстреляны гайдамаками, немцами отец или брат, у кого спина исполосована немецкими шомполами — в ружье!

Вуннӑмӗш сыпӑк // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Вӗсем хӑйсен юлташӗсене, тӑванӗсене, час-часах — пиччӗш-шӑлнӗсемпе ашшӗне палласа илнӗ.
Они узнавали своих товарищей, родных, нередко — братьев и отцов.

Щорс ӑҫта? // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Анчах ывӑлӗ вӗренес шухӑша ҫав тери ҫирӗп тытни, ӗмӗрех пӗр татӑк ҫӑкӑр ҫинчен шухӑшлакан ашшӗне те ҫавӑрнӑ.
Однако, твердость сына повлияла на отца, придавленного вечной заботой о куске хлеба.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Ҫак сӑмах ашшӗне тӗлӗнтерсех пӑрахнӑ.
Эта фраза поразила отца.

Анчах Николай, шкултан вӗренсе тухнӑ чухне похвальный грамота илнӗскер, ӑна киле илсе пынӑ та: — Халь ӗнтӗ малалла ӑҫта вӗренесси ҫинчен шухӑшламалла, — тенӗ ашшӗне.
Однако, Николай, получивший при окончании школы похвальную грамоту, принеся ее домой, сказал отцу: — Теперь надо думать, где учиться дальше.

Эпӗ хамӑн аннене питӗ лайӑх астӑватӑп, — тенӗ вӑл харсӑррӑн ашшӗне.
Я мамку свою помню, — упрямо твердил он отцу.

Авалхи йӑла тӑрӑх, йӑмӑх хӗрлӗ роза чечекӗсене ҫывӑх ҫынсене ҫех (ҫураҫнӑ хӗре, арӑма, тантӑша, амӑшне, ашшӗне, йӑмӑкне) парнелеҫҫӗ, хӗрлӗ тӗс яланах юрату палли шутланнӑ.
По преданию, ярко-красные розы дарят только близким людям (невесте, жене, подруге, матери, отцу, сестре), т, к. красный цвет считается символом любви.

Кама мӗн парнелемелле? // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ильяс шӑтӑк арчаран курсах тӑнӑ иккен ашшӗне.
Ильяс следил за всем происходящим в избе через отверстие в передней стенке сундука.

XI. Йывӑҫҫипе улми // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ашшӗне намӑса хӑваракан ача ыттине усӑ кӑтартакан пулать имӗш! —
Чтобы ребенок, осрамивший отца, да другим добро делал?!

Ашшӗне ҫапла пӗр каламасӑр кайнӑшӑн Ильяса вӑл ятлакаласа та илӗ-ха.
Уж он отругает Ильяса, за то, что не предупредил отца.

VI. Тӑван ҫуртран аякра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ильяс ашшӗне те хӑй ӑҫта каясса каласа хӑварман.
А Ильяс и отцу не сказал, куда идет.

Сасси ӑна хӑйне ҫеҫ мар, ашшӗне те хаваслантарми илтӗнчӗ.
Голос показался безрадостным не только ему, но и отцу.

Ильяс килте ҫукки ашшӗне ытла пӑшӑрхантармарӗ курӑнать.
Но Шерккея, видимо, мало беспокоило отсутствие Ильяса.

Шерккей, Атӑл курасчӗ тесе, ашшӗне асӑнтарнӑччӗ.
Тогда Шерккей, помнит, задергал отца: айда да айда Волгу посмотрим!

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫакӑн ҫинчен вӑл таврӑнсанах ашшӗне каласа пачӗ.
Вернувшись, он рассказал о своем житье-бытье отцу.

Мӗншӗн кӑтартрӗ-ши Ильяс ҫав укҫана хӑй ашшӗне?
И зачем только Ильяс показал деньги отцу?

IV. «Харам пыр» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ильяс хӑй сӑмахӗнчен хӑй вӑтанчӗ, ҫыхӑмне ашшӗне тыттарчӗ.
Ильяс, смутившись своих слов, протянул сверток отцу.

Ывӑлӗ вара ҫавӑнтах таҫта тулалла чупса тухрӗ, унтан часах таврӑнчӗ, чӑпар ланчашка вӗҫӗпе темиҫе хут чӗркесе хутланӑ ҫыхӑмне салтса, аллинче мӗнпур пеккине ашшӗне кӑтартрӗ.
Сын молча выбежал из избы и скоро вернулся со свертком в руках, развернул и показал отцу.

Пӳрте Ильяс килсе кӗчӗ, ашшӗне пӗр мӑшӑр ҫӗнӗ ҫӑпата тыттарчӗ.
В дом вошел Ильяс, протянул отцу пару новых лаптей.

Мулентей, ҫакӑнти сӑмах вӗҫне хӑй тӗллӗнех тухасса шанса, ашшӗне кунтан пӑрӑнма сӗнчӗ.
Мулендей, приняв последние слова и на свой счет, предложил отцу уйти отсюда.

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics