Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ахӑлтатса (тĕпĕ: ахӑлтат) more information about the word form can be found here.
Прохор лахӑл-лахӑл ахӑлтатса кулчӗ, Михаила хуллен айӑкӗнчен тӗртсе илчӗ.

Прохор захохотал, толкнул Михаила в бок.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Красноармеецсем ахӑлтатса кулса ячӗҫ.

Красноармейцы захохотали.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Артамонов телефон тӑрӑх икӗ минут ахӑлтатса кулчӗ.

Артамонов две минуты хохотал по телефону.

«Крокодил ҫури» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 85–100 с.

Пурте ахӑлтатса кулса ячӗҫ.

Help to translate

«Крокодил ҫури» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 85–100 с.

Ҫар вӑййинче пулнӑ ачасем Антон отрядӗнчи боецсем тавра пуҫтарӑннӑ та вӗсем каласа панине итлеҫҫӗ, залра тӑтӑшах ахӑлтатса кулни янраса тӑчӗ.

Help to translate

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Каласса вӑл питӗ ӑста каларӗ, пуҫтарӑннӑ авиамоделистсем ахӑлтатса кулчӗҫ.

Рассказывал он так остроумно, что моделисты покатывались со смеху.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

— Ӑна лере йӑлт амантса пӗтернӗ! — ахӑлтатса ячӗ шахтерсенчен пӗри.

— Его же там изуродовали! — захохотал кто-то из шахтеров.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Упӑте, ҫын пуличчен, малтан ахӑлтатса кулнӑ та пуҫне ҫӳлелле ҫӗкленӗ, урӑхла каласан, тӳрӗленсе тӑнӑ, унтан йӗрсе янӑ.

Обезьяна, прежде тем стать человеком, сначала засмеялась и подняла голову вверх, то есть разогнулась, потом заплакала.

1 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Бинтпа ҫыхса лартнӑ аллисен хул кӑкӗсенчи юлашкийӗсене ухмах ҫын пек пӑха-пӑха илчӗ, вара сасартӑк ним ӑнланмалла мар сасӑпа хӑрушшӑн ахӑлтатса ячӗ.

Обезумевшим взглядом поводил по забинтованным культям рук, ампутированных выше локтей, и вдруг захохотал страшным истерическим xoxoтом.

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӑл хыттӑн ахӑлтатса кулнӑ сасӑ вара пӗтӗм шӑв-шава хупласа хучӗ.

Раскатистый хохот его перекрыл все голоса.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ҫапла тӑрӑлтарса хӑвараҫҫӗ те сирӗн йышшисене! — ахӑлтатса кулса ячӗ те Ермаков, кӗленче савӑтри спирта тӑккаласа, Богатырева пӗр стакан чая тултарса пӑчӗ.

— Вот так вашего брата умывают! — захохотал Ермаков и, расплескивая из бутыли, налил Богатыреву полный стакан спирта.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Малтанхи самантра вӑл хӑйне лазаретра пек шухӑшларӗ, анчах ҫавӑнтах юнашар пӳлӗмрен арҫынсем хыттӑн ахӑлтатса кулни, савӑт-сапа чӑнкӑр-чанкӑр туни, ӳсӗр сасӑсем янӑрашни илтӗнсе кайрӗ.

В первый момент он подумал, что находится в лазарете, но из соседней комнаты донесся взрыв безудержного мужского хохота, звон посуды, зазвучали нетрезвые голоса.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Прохорӗ вара, ҫӑвар туллин ахӑлтатса, хыҫалтан кӑшкӑрса юлчӗ:

А Прохор, хохоча во всю глотку, орал ему вслед:

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Казак, ура ҫине сиксе тӑрса, пӗшкӗне-пӗшкӗне хӗвелҫаврӑнӑш тӑрӑх чупса кайсан, Прохор карланкине ҫурас пек ахӑлтатса кулса ячӗ, хыҫран хӑвалама тесе, лашине те ун хыҫӗнчен тытнӑччӗ, — Григорий чарчӗ:

Когда казак вскочил и, пригибаясь, побежал по подсолнухам, Прохор захохотал во все горло, тронул было коня, чтобы скакать вдогонку, но Григорий остановил его:

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах тепӗр минутранах, куҫӗсем куҫҫульпе ҫуталаҫҫӗ пулин те, Мишаткӑпа вылярӗ, ӑна уявсенче ҫыхакан йӑпӑрка тутӑрӗпе хупларӗ, нихҫан та макӑрса курман тата куҫҫулӗн тӑварлӑ тутине пӗлмен пек, ахӑлтатса кулчӗ.

Но через минуту, еще с блестящими от слез глазами, уже играла с Мишаткой, покрывала его своей шелковой праздничной шалькой и смеялась так, как будто никогда не плакала и не знала соленого вкуса слез.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий, пӗр тарӑхсан, хӑйне хӑй тытса чарайманнине вӑл пӗлет, ҫавӑнпа та вӑл ҫилӗ килнипе вӑйӑрханса каясран шикленчӗ, анчах ун ҫине куҫ хӗррипе пӑхса илчӗ те тӳрех лӑпланчӗ: Григорий, йӗнер ҫинче каҫӑрӑлса ларнӑ та, мӑйӑх айӗнчен шӑлӗсене куҫа шартармалла йӑлкӑштарса, сасӑсӑр ахӑлтатса кулать.

Он знал, как несдержан бывает Григорий в гневе, и боялся вспышки, но, бросив на Григория мимолетный взгляд, тотчас успокоился: Григорий, откинувшись на седле, беззвучно хохотал, сияя из-под усов ослепительным оскалом зубов.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫӗрпӳртсенче шавах юрланӑ, хӗрӗнкӗ хӗрарӑмсем ҫуйхашнӑ, арҫынсем ахӑлтатса кулнӑ, ши! те ши! шӑхӑрнӑ сасӑсем янӑраса тӑчӗҫ…

В землянках зазвучали песни, пьяный бабий визг, мужской хохот и посвист…

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫавӑн хыҫҫӑн тин вара хавхаланса кайнӑ казаксем, ахӑлтатса кулса, хатӑррӑн шӑл йӗрме тытӑнчӗҫ:

И только после этого поощренные казаки, хохоча, оживленно заговорили:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Таҫта, ял хыҫӗнче, лаша тулхӑрса ячӗ — ӑшӑ витене ҫитсе апат ҫиме те канма васкать пулас, ҫырмара ача-пӑча ҫуйӑхать — вӗсем пӗр чарӑнмасӑр ахӑлтатса кулаҫҫӗ, чӑнкӑ сӑрт ҫинчен вӗҫсе ана-ана умлӑн-хыҫлӑн юр ӑшне пашлатса ӳкеҫҫӗ пулмалла; ҫырма хӗрринче темӗнле хӗрарӑмӑн кӗлетки хуран курӑнать, вӑл сассине хӑпартса тата хытарса ывӑлне киле чӗнет:

Заржала где-то за деревней лошадь — видно, торопилась к скорому отдыху в теплой конюшне и корму; визжали и разноголосо гомонили ребятишки в овраге — по неутихающим взрывам смеха можно было догадаться, что, летая с крутой горки, они то и дело опрокидываются в снег; а на краю оврага темнела фигура какой-то женщины; строжась и повышая голос, она звала домой сына:

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Амӑшӗпе хӗрӗ ун ҫине пӑхса илчӗҫ те ахӑлтатса кулса ячӗҫ: Васяткӑн пит ҫӑмартисем, ҫӳҫӗ-пуҫӗ, янахӗ тата сӑмси те пӗтӗмпех ҫӑнӑхпа вараланса пӗтнӗ.

Мать и дочь взглянули на него и безудержно рассмеялись: щеки, волосы, подбородок и даже нос Васятки были и муке.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed