Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрринче (тĕпĕ: хӗрӗ) more information about the word form can be found here.
Вӑрман хӗрринче сарӑлса ӳсекен капӑр курӑк-чечек сӑна та, ӗшенсех ҫитнӗ утне те хуплать.

Пышно разросшаяся опушка скрывала его вместе с загнанной лошадью.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Пӗчӗк ҫырма хӗрринче вӑл лашине чарчӗ, йӑлтӑртатса юхакан шывалла тинкерчӗ, унта унӑн куҫӗсем шыҫӑнчӑк хура сӑнпа тӗл пулчӗҫ.

У ручья он задержал лошадь, посмотрев в сверкающие струи потока; там, снизу, встретилось с ним взглядом опухшее, темное лицо.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 339–344 с.

Юлашки виҫӗ уйӑх тӑршшӗнче ларса ирттерни сӑн-сӑпатӑма вӑйлах улӑштарнӑ: сывӑ кӗрнеклӗх — пӗр вӑхӑт океан хӗрринче пурӑннин «пуянлӑхӗ» — ҫухалнӑ ӗнтӗ, хӗвелпе пиҫсе хурални тепӗр хут шуралнӑ, куҫсем саланкӑрлӑн, канӑҫсӑррӑн пӑхаҫҫӗ, пит-куҫӑм начарланса туртӑннӑ.

Сидячая жизнь в течение последних трех месяцев сильно изменила мою наружность: исчезла здоровая полнота, результат пребывания на берегах океана, слинял загар, взгляд стал рассеянным, беспокойным, лицо осунулось.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 331–337 с.

Кӗтессенче, сарайсен хушшинче, лупас айӗнчи сулхӑнра, стенасен хӗрринче ыйхӑра — салтаксен йышлах мар ушкӑнӗ.

По углам, между сараев и в глубине прохладных навесов, вдоль стен, спали немногочисленные солдаты.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 321–325 с.

Вӑтӑр ҫул каялла ҫак вал, кӑнттам ҫар хатӗрӗ, чикӗ хӗрринче пурӑнакансене, тен, чӑнахах та кӑшкӑркаланӑ-тӑр.

Быть может, лет тридцать назад это неуклюжее земляное сооружение действительно покрикивало на пограничных туземцев.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 321–325 с.

Вӑраннӑ пассажир ӑнӗ ӗҫленӗ вунӑ минут хушшинче хӑйӗн тулли ирӗкӗпе усӑ курса хӑйне ҫут тӗнчен кирек хӑш пайне лекнӗн туйма пултарать — хулара, ялта, пуш хирте, юхан шыв е тинӗс хӗрринче, е утрав ҫинче, е вӑрманта, мӗншӗн тесен фирма пӗр тӗслӗлӗхпе аппаланса намӑсне ямасть.

За десять минут полной работы сознания очнувшийся пассажир, с законным на то правом, мог представлять себя находящимся в любой части света — в городе, деревне, пустыне, на берегу реки или моря, на острове или в лесу, потому что фирма не страдала однообразием.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 276–284 с.

Палаткине сӳтсе Мард пурлӑхне пӗр миля ҫурӑ аяккарах куҫарчӗ; кунта, хӑйӑрлӑ сӗвек ҫыран хӗрринче, Робинзон йышши дачӑҫӑ пек пурӑнма пикенчӗ.

Сняв палатку, Мард перенес свое имущество мили на полторы дальше, к отлогому песчаному берегу, и начал жить, как дачник Робинзоновой складки.

Вӑрӑ вӑрманта // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 243–251 с.

Гертон хули хӗрринче хӑйсен профессине тивӗҫлӗ сӑн-сӑпатпа икӗ вӑрӑ пурӑнать: Мард тата Кароль.

На окраине Гертона жили два вора: Мард и Кароль — с наружностью своей профессии.

Вӑрӑ вӑрманта // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 243–251 с.

Унта хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ пулӑҫ кимӗ ҫинче тӑрса юхан шыв тӗпне шалча ҫапать; вӑл пуҫне ҫӗклерӗ те — ҫыр хӗрринче хӑйне тӑнлавӗнчен револьверпа тӗлленӗ ҫынна курать.

Там, стоя в лодке, загорелый старик вбивал кол в речное дно; он, подняв голову, увидел человека, стоящего на обрыве с поднесенным к виску револьвером.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 161–173 с.

Йӗнер ҫумӗнчи уҫӑ сумкка хуппи ут утмассерен чӗтрене-чӗтрене хутланать, унран пӗр-пӗрин тӑрӑх шӑва-шӑва анса, сӑран борт хӗрринче ҫаврӑна-ҫаврӑна суркӑчланӑ конвертсем ҫӗре тӑкӑнаҫҫӗ.

У седла лошади при каждом шаге вздрагивала откинутая крышка сумки, откуда, скользя друг по другу и перевертываясь на краю кожаного борта, сваливались запечатанные конверты.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 161–173 с.

Эсборна вӑл тата икӗ кун кӗтрӗ, виҫҫӗмӗшӗнче ирхине хӑйне тӑруках килсе тухнӑ пушӑлӑх хӗрринче ҫакӑнса тӑнӑн, халран кайса тытса тӑракан юлашки чул муклашки ҫав тери хӑрушла ҫӳллӗшрен татӑлса аннӑн туйрӗ.

Еще два дня она ждала Эсборна, но утром третьего дня в ней как бы оборвался с страшной высоты последний камень, держась за который и изнемогая висела она над внезапной пустотой всего и во всем.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 153–160 с.

Ҫул ҫӳревҫӗсем тепӗр хут тӗл пулчӗҫ те — ҫурӑк хӗрринче чарӑнса тӑчӗҫ.

Путники сошлись и остановились в том месте, где вначале увидели трещину.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 141–146 с.

Сулӑ ҫыран хӗрринче тӑнӑҫлӑн выртать, Витт кӑвайт умӗнче ларать, рехетленсе чӗлӗм мӑкӑрлантарать.

Плот тихо стоял у берега, Витт сидел у костра, благодушествовал и курил.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 119–131 с.

Вивера вара ҫырантан йӑтӑнса тухрӗ; виҫ ҫӗр миля таврашӗнче ҫав тери хыттӑн сиксе кӗрлерӗ-ахӑрчӗ, ҫакна пула юхан шыв хӗрринче пурӑнакансем ҫӗр чӗтренет-тӗр тесе ыйхӑран вӑранчӗҫ те килӗсенчен туха-туха тарчӗҫ.

Вивера же вышла из берегов, а затем вздрогнула на триста миль в окружности, отчего жители проснулись и побежали, думая, что началось землетрясение.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 119–131 с.

Унӑн тайлӑмӗнче кӳлӗ йӑлтӑртатать, ун хӗрринче темиҫе ҫурт курӑнать.

Под ее уклоном блеснуло озеро с застроенным несколькими домами берегом.

Мӗн пулнӑ пулнах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 109–113 с.

Ҫак вӑхӑтра кантӑк леш енчи ҫутӑлакан сӗмлӗхрен такамӑн шӑтарасла вӗри куҫӗ арҫын ачана ӗнсинчен тӑрӑнчӗ; вӑл ҫаврӑнчӗ те айлӑм хӗрринче ҫулӑмланса хӑпаракан хӗрлӗ пӗкке курчӗ.

Между тем в просветлевшей тьме за окном чей-то пристальный, горячий взгляд уперся в затылок мальчика, он обернулся и увидел красный сегмент, пылающий за равниной.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 85–91 с.

Ҫурт тарӑн ҫыр хӗрринчех ларать; стенапа тӗпсӗрлӗх хӗрринче — икӗ фут сарлакӑш сукмак.

Дом был построен на самом краю пропасти — меж стеной и отвесом бездны оставалась тропинка фута два шириной.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 58–65 с.

Тӗттӗмленсен ҫӳревҫӗсем пысӑках мар ката хӗрринче чарӑнчӗҫ, кӑвайт чӗртрӗҫ, каҫхи апат турӗҫ, кофе ӗҫрӗҫ.

Когда стемнело, путники остановились у небольшой рощи, разожгли костер, поужинали и напились кофе.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.

Матроссенчен пери Гетчинсонран вӑрттӑн уксуспа хутӑштарнӑ тинӗс шывне вӑхӑт-вӑхӑтӑн ӗҫнӗ-мӗн; халӗ ав чӑтмалла мар нушаланать, ҫурма ӑслӑ тейӗн — борт хӗрринче сулланса ҫӳрет — хӑйне хӑй вӗлересшӗн те, ҫак Шухӑша хирӗҫлет те.

Один матрос, тайно от Гетчинсона, пил время от времени морскую воду, смешанную с уксусом; теперь, полуобезумев от невероятных мучений, он бродил у борта, желая и не решаясь покончить с собой.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 398–403 с.

Вӗсем вара ҫыран хӗрринче тӑраҫҫӗ…

Они стояли все на берегу…

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed