Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ыткӑнчӗ (тĕпĕ: ыткӑн) more information about the word form can be found here.
Володя сӗтел патне ыткӑнчӗ, ашшӗне табак хутаҫҫи пырса пачӗ.

Володя метнулся к столу, подал отцу кисет.

Улттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Володя ӑна хирӗҫ ыткӑнчӗ.

Володя кинулся к нему навстречу:

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Володя ашшӗне ыталама ыткӑнчӗ:

Наконец Володя бросился обнимать отца:

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Кӗлетке пӗр самант борт планирӗ ҫинче тӑчӗ те, питҫӑмартипе хулпуҫҫи ҫумне сӗртӗнсе илчӗ, унтан ҫинҫе аллисене ҫӳлелле ҫӗклесе, аялалла ыткӑнчӗ.

Она постояла минутку на планшире борта, потерлась плечом о щеку, вскинула вверх тоненькие руки и ринулась вниз.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Атя, чупар! — тесе кӑшкӑрчӗ те Ваня, вӗренпе ҫыхӑннӑ Володьӑна хӑй хыҫҫӑн сӗтӗрсе малалла ыткӑнчӗ.

— Давай бегом! — крикнул Ваня, бросаясь вперед и увлекая за собой натянутой веревкой Володю.

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ваньӑна аяккалла сирсе Валя пӳртелле ыткӑнчӗ:

Но Валя, отведя его рукой в сторону, кинулась в дом:

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Керчьри мол патӗнче ачасем хӑйне мӗнле кӑна мыскарасем тума вӗрентнӗ, ҫавсене йӑлтах туса пӗтерсен, Володя пиҫсе кайнӑ пек, шывран сиксе тухрӗ те, шӑлӗсене шаклаттарса, ӑшӑнас тесе сиккелесе, матроскипе йӗмне тӑхӑнма ыткӑнчӗ.

Исчерпав все штуки, которым его обучили ребята у керченского мола, Володя как ошпаренный выскочил на берег, кинулся надевать штаны и матросочку, лязгая зубами и прыгая, чтобы согреться.

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Чжан Пэй-цзюнь, умра пысӑк пуянлӑх курнӑ пек, хырӗҫ ыткӑнчӗ, ӑна чирлӗ ҫын пӳлӗмне ертсе кӗчӗ.

Он выбежал к нему с таким видом, словно набрел на бесценное сокровище, и сразу же повел к брату.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Оленин хӑйӗнчен хӑй: «Мӗн тӑвас пулать манӑн?» — тесе ыйтрӗ те ҫине тӑрсах ҫывӑрма кайма шутларӗ; анчах каллех сасӑсем илтӗнчӗҫ те, унӑн пуҫӗнче ҫак уйӑхлӑ та тӗтреллӗ каҫ пӳртрен тулалла тухакан Марьяна сӑнарӗ ҫуралчӗ, вара Оленин каллех чӳрече патнелле ыткӑнчӗ те ура сассисем илтрӗ.

Он спрашивал себя: «Что мне делать?» — и решительно собирался идти спать; но опять послышались звуки, и в воображении его возникал образ Марьянки, выходившей на эту месячную туманную ночь, и опять он бросался к окну, и опять слышал шаги.

XXXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл алӑк патне ыткӑнчӗ, анчах каллех, пӗр тикӗс сывланисӗр пуҫне, нимӗн те илтӗнмерӗ.

Он бросился к дверям; но опять ничего не было слышно, кроме равномерного дыхания.

XXXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл е пӗр офицер, е теприн патне ыткӑнчӗ, вӗсен ҫаннисемпе тӳмисене тыта-тыта, йӗнӗ евӗр кӑшкӑрашрӗ:

Она кидалась то к одному, то к другому офицеру, трогала их за рукава и за пуговицы и кричала плачевно:

XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӑл хӗрсе кайсах тӑшмансем ҫине ҫил-тӑвӑл пек ыткӑнчӗ, пӗр самант хушшинче икӗ тискер этеме касса вакларӗ.

Как буря, он бешено налетел на злодеев и в одно мгновение изрубил двоих на куски.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Огнянов ун пиҫиххинчен ятаган туртса кӑларчӗ те, армантан чупса тухрӗ, тӳрех тӗрӗксен ушкӑнӗ ҫинелле ыткӑнчӗ, хаяр тӑшманӗсене сылтӑмалла та сулахаялла сулса чике-чике тухрӗ…

И, выхватив у него из-за кушака длинный ятаган, Огнянов выбежал из мельницы и ринулся в толпу, нанося страшные удары направо и налево…

XVI. Вилӗм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мӗскӗн хӗрача хӑй хыҫҫӑн тепӗр ҫын хӑваланине курчӗ те нимӗн тӑва пӗлмесӗр чарӑнса тӑчӗ, унтан читлӗхри кайӑк пек каялла ыткӑнчӗ, буйволсен хӳттине тӑчӗ, лешсем хӑйӗн хутне кӗрес пур тейӗнех.

Бедная девочка в испуге остановилась перед новым преследователем, но лишь на миг; как загнанный зверек, она кинулась назад и укрылась за буйволами, словно ища у них защиты от людей.

IX. Пулӑшаканни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫапла вӑл тӳрех хӑйне хирӗҫ чупакан Стефчов патнелле ыткӑнчӗ.

Таким образом, она сама шла в руки Стефчова, который бежал ей навстречу.

IX. Пулӑшаканни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада турӑш кӗтесне чупса пычӗ, лампадкӑн чӗтрекен ҫулӑмӗнчен ӑвӑс ҫурти тивертсе ячӗ, унтан хӑй тӑракан кӗтесселле ыткӑнчӗ.

Девушка бросилась к киоту, зажгла восковую свечу о мигающий пламень лампадки, потом кинулась обратно в угол.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӗрсе кайнӑ Кандов Огнянова пуҫӗнчен ҫапасшӑн пулса ыткӑнчӗ.

Кандов ринулся на Огнянова, чтобы ударить его по голове.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ытла вӑтаннипе вӑл йӑлтах арпашӑнса кайрӗ, юн тартнӑ тути чӗтреме тытӑнчӗ, унтан сасартӑк йӗрсе ячӗ те амӑшӗ патнелле ыткӑнчӗ.

Взгляд ее помутнел от смущения, побледневшие губы задрожали, она внезапно разрыдалась и побежала к матери.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Катя тусӑм, мӗнле савӑнатӑп эпӗ! — Вера Павловна хӑйӗн хӑнине ыталама ыткӑнчӗ.

— Друг мой, Катенька, как же я рада! — Вера Павловна бросилась обнимать свою гостью.

XIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вера Павловна патне кӗрсен, вӑл ӑна; апла тумастӑп, тесе сӑмах партарчӗ пулин те, лешӗ ун хыҫҫӑн ыткӑнчӗ — ӑҫта-ши вӑл?

Вера Павловна бросилась вслед за ним, хоть он, вошедши, и брал с нее слово не делать этого, бросилась за ним — где ж он?

V // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed