Corpus of the Chuvash language

Карап ҫывӑхӗнчи шыв ҫуталса тӑнӑ шывра шупка ҫутӑсем вӑхӑтӑн-вӑхӑтӑн йӑлтӑртатса, унтан сӳннӗ пек, ҫӳлелле ишсе хӑпарнӑ пек, унтан каллех тинӗсӗн вӑрттӑн та вӗҫсӗр тарӑн тӗпнелле анса кайнӑ пек пулса майӗпен куҫса ҫӳренӗ.

Вода около корабля светилась, в воде тихо ходили бледные огни, вспыхивая, угасая, выплывая на поверхность, уходя опять в таинственную и страшную глубь…

III // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Мачтӑсем авӑнаҫҫӗ, чӗриклетеҫҫӗ, пӑяв-канатсем хушшинче сивӗ ҫил шӑхӑрать, карап шунӑҫемӗн малаллах шӑвать; карапа хушӑран хӗвел те; ӑшӑтать, тӗттӗм каҫ та хупӑрлать, ун тӗлӗнче тӳпере пӗлӗтсем, тем шухӑша кайнӑ пек, хускалмасӑр тӑраҫҫӗ, е тата океан ҫинче аслати кӗрлеме, шавлама пуҫлать, кашлакан хумсем ҫине ҫиҫӗм йӑлтӑртатса ӳкет.

Гнутся и скрипят мачты, сухо свистит ветер в снастях, а корабль все идет и идет; над кораблем светит солнце, над кораблем стоит темная ночь, над кораблем задумчиво висят тучи или гроза бушует и ревет на океане, и молнии падают в колыхающуюся воду.

III // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Ҫакна каланӑ чух Наҫтаҫ Хуркайӑк еннелле айккӑн ларатчӗ те, унӑн мӑйӗ ҫинелле усӑнса аннӑ сарӑ ҫӳҫӗн виҫӗ кӑтра пайӑрки хӗвелпе йӑлтӑртатса тӑратчӗҫ.

Говоря это, Настасья сидела к Журавушке боком, и хорошо были видны три светлых, скатывавшихся на шею, пронизанных солнцем завиточка Настасьиных волос.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Ҫав авалхи лутра пӳртсенчен нумайӑшӗсем тахҫанах ҫук ӗнтӗ, вӗсен вырӑнӗнче вӗр-ҫӗнӗ хӳхӗм пӳртсем ҫураҫнӑ хӗрсем пек лараҫҫӗ, тӗнче ҫине вӗсем пысӑк ҫутӑ кантӑкӗсемпе йӑлтӑртатса пӑхаҫҫӗ.

От некоторых ее соседок, таких же древних и неказистых, осталось одно лишь воспоминание: на их месте стоят свежие и молодые, как невесты, новые избы и улыбаются миру светлыми большими окнами.

Укахви, Дорофеевна тата ыттисем // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Халӗ, ҫав хӑрушӑ ҫултанпа вӑтӑр ҫул ытла иртнӗ хыҫҫӑн, вӗсем ҫинчен ҫурт никӗсӗсен мӑкӑрӗсемпе нӳхреп шӑтӑкӗсем ҫеҫ аса илтереҫҫӗ, унта-кунта рак хуранӗсен ванчӑкӗсем йӑлтӑртатса курӑнаҫҫӗ: выҫлӑх вӑхӑтӗнче ҫав рак хуранӗсене ҫырмасемпе кӳлӗсенче тытатчӗҫ, вӗсемпе ҫынсем выҫӑ вилесрен ҫӑлӑнса юлма тӑрӑшатчӗҫ.

Ныне, спустя тридцать с лишним лет после того ужасного года, памятью о нем остались только бугры от фундаментов, да котлованы от погребов, да то там, то сям видневшиеся из-под земли перламутровые отблески ракушек: ракушки эти вылавливались в реке, в озерах, ими люди пытались спастись от голодной смерти.

Ӗмӗрхи депутат // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Уйӑх ҫути тӗллӗн-тӗллӗн ҫеҫ ӳкнӗ, асамлӑ курӑнаканскер, унӑн яка кӗлетки тавра йӑлтӑртатса тӑрать.

Свет луны, неровный, призрачный, струился вокруг его литого тела.

Астрономсем // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Юр кӗмӗл тӗслӗ йӑлтӑртатса выртатчӗ.

Снег серебрился.

Астрономсем // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Каретӑра тӗттӗм, анчах та ун куҫӗсем ҫак тӗттӗмлӗхре те йӑлтӑртатса илчӗҫ.

В карете было темно, но глаза ее сверкнули в самой этой темноте.

XL // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Тин ҫеҫ ҫын ҫӳреме пуҫланӑ Франкфурт урамӗсем таса та кӑмӑллӑн курӑнаҫҫӗ; пӳртсен чӳречисем тӗкӗр пек йӑлтӑртатса тӑраҫҫӗ; карета хуларан тухсан, ҫӳлтен, уҫӑлса ҫитмен сенкер тӳперен, тӑрисен уҫӑ саслӑн шӑрантаракан юррисем илтӗнме пуҫларӗҫ.

Улицы Франкфурта, едва начинавшие оживляться, казались такими чистыми и уютными; окна домов блестели переливчато, как фольга; а лишь только карета выехала за заставу — сверху, с голубого, еще не яркого неба, так и посыпались голосистые раскаты жаворонков.

XXI // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Мӗнле илемлӗн йӑлтӑртатса, чӗтренсе, пайӑркисене сапаламан вӗсем!

Все они так и рдели, так и роились, наперерыв играя лучами.

XX // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Сылтӑм аллин шӗвӗр пӳрни ҫинче икӗ алтупанӗсем хушшине ҫулӑмланса тӑракан чӗре ӳкернӗ ҫӗрӗ илемлӗн йӑлтӑртатса тӑрать.

На указательном пальце правой руки красовался перстень, изображавший две сложенные длани, а между ними пылающее сердце.

XVIII // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Мӗлке шӑпах тутаран кӑшт ҫӳлерех ӳкет: Джеммӑн кӗрен тутисем, роза ҫеҫкисем пек, ачашшӑн курӑнаҫҫӗ, сайра хутра шӑлӗсем те ачасенни пек, йӑлтӑртатса илеҫҫӗ.

Черта тени останавливалась над самыми губами: они рдели девственно и нежно, — как лепестки столиственной розы, и зубы блистали украдкой — тоже невинно, как у детей.

XIV // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Аркине, ҫӗленӗ пуставӗпе шӑрҫа тӗррине те, пурӑш тирӗнчен тунӑ мамӑк ҫухине те, ура айӗнче пурҫӑн пек йӑлтӑртатса выртаканскере, никам та асӑрхамасть.

И никто не обращал внимания на сукно и бисер, которыми она была обшита, на ее выпушку из барсучьего меха, блестевшего под ногами, как шелк.

XVII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Вӗсем чарӑлнӑ, йӑлтӑртатса тӑраҫҫӗ, шалта-шалта ҫӑмӑл мӗлкесем ҫӳреҫҫӗ те, куҫсем пачах тӗпсӗр пек туйӑнаҫҫӗ.

Они были раскрыты, постоянный блеск покрывал их поверхность, а в глубине ходили легкие тени, и, казалось, в них не было никакого дна.

XIII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Пулӑллӑ е пулӑсӑр — фонтансем тӗл пулаҫҫӗ, пулӑллисенче шыв курӑкӗсем ишсе ҫӳреҫҫӗ, пулӑсӑррисенче тӑрӑ шыв ҫеҫ йӑлтӑртатса выртать.

Фонтанчики с рыбками и без рыбок, с плавучими растениями и без них.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Унӑн шупка ҫутинче юр, йӗпе курӑк, ял хӗрринчи йӑтӑнса аннӑ карта тӗлӗнче ларакан икӗ имшеркке чӑрӑш йӑлтӑртатса илчӗҫ.

Заблестел снег в ее блеклом свете, и мокрая трава перед нашим окопом, и две чахлые елочки, торчавшие на краю деревни у полуобвалившегося плетня.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫӗрпе пӗлӗт пӗрлешнӗ вырӑнсенче пульӑсен черечӗсем йӑлтӑртатса илеҫҫӗ.

Горизонт пронизывали трассирующие очереди.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Шӑрӑх пулнипе унӑн пичӗсемпе аллисем тата кӑкӑрӗ йӑлтӑртатса ҫеҫ тӑраҫҫӗ.

Лицо, руки и грудь его лоснились от жира.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Йывӑҫ турачӗсем хушшисемпе лутра тӗмесенче илемлӗ саслӑ какадусем, хӗрлӗ пӗсехеллӗ симӗс какариксем, йӑлтӑртатса тӑракан хура питлӗ таупӑсемпе кӑвакал пысӑкӑшне ҫитекен хӗрлӗ те кӑпӑш тӗклӗ попугайсем вӗҫсе ҫӳреҫҫӗ.

Между ветками деревьев и в кустах порхали и щебетали какаду, зелёные какарики с красным пояском на груди, таупо с великолепными чёрными баками и огромные, с утку величиной, рыжие попугаи.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Роза ӳсекен клумбӑсем, йӑлтӑртатса сирпӗнекен фонтан, сад пахчинчи виноградпа явӑннӑ корпуссем.

Клумбы роз, искристый перелив фонтана, обвитые виноградом корпуса в саду.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.