Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пӗчӗк the word is in our database.
Пӗчӗк (тĕпĕ: пӗчӗк) more information about the word form can be found here.
Галя пӗчӗк ачасене кӳрентернӗ-мӗн.

Галя озорничала с малышами.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Пухнӑ кӗле ачасем ҫулӑн икӗ енӗпе пӗчӗк купасем туса тӑкса тухрӗҫ.

Собранную золу ребята насыпали кучками вдоль дороги.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Халӗ сана ӑса вӗрентме те вӑхӑт, — терӗ Саша, чавка чӗппине хӑйӗн чернилпа вараланнӑ пӗчӗк пӳрнисемпе ачашласа.

— Пора тебя уму-разуму учить, — говорил Саша, ласково поглаживая испачканными в чернилах пальцами свою воспитанницу.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хуларан килнӗ каменщиксем ял варринчи пӗчӗк сӑрт ҫине, ӗлӗк улпут сачӗ пулнӑ вырӑна, хӗрлӗ кирпӗчрен шкул никӗсне туса хучӗҫ.

На пригорке в бывшем барском саду приехавшие из города каменщики выложили из красных кирпичей фундамент.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хӗрлӗ ялав йӑтса пыраттӑмӑр, ун ҫине: «Дворецсене — вӑрҫӑ, пӗчӗк пӳртсене — мир!» — тесе ҫырнӑччӗ.

Несли кумачовый стяг, написано на нем: «Война — дворцам, мир — хижинам!»

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Хуралҫӑ валли пӗчӗк кӑна будка тӑвӑпӑр, телеграф юписем лартӑпӑр.

— Вот здесь построим будочку для сторожа… по бокам поставим телеграфные столбы…

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Пӗчӗк ҫырмасем урлӑ вара хыр пӗренисенчен ятарласа кӗпер хывмаллаччӗ.

Через овражек предполагалось возвести мост из еловых кругляшей.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Килте ӑна хӑй пӗчӗк чухне ҫавӑн пек чӗннӗ, — тесе ӑнлантаратчӗ вӑл Витюшӑна.

— Маленькой ее так прозвали дома, — объяснял он Витюшке.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Чӗлӗм тӗтӗмӗ мачча патне ҫитичченех йӑсӑрланса тӑрать, сӗтел ҫинче пӗчӗк лампа тӗксӗммӗн кӑна ҫунать, тулта хаяр ҫил шӑхӑрса вӗрет, чӳречесем ҫине ҫил-тӑман пыра-пыра ҫапӑнать, ҫынсем вара ҫаплах лараҫҫӗ, тавлашаҫҫӗ…

Плавал у потолка сизый табачный дым, тускло светила надяетолом пятилинейная лампа, свистел ветер за стеной, и вьюга била в окна, а люди все не расходились, шумели, спорили…

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хӑйпе хӑй калаҫатчӗ, кӳршексемпе пӗчӗк турилкке ҫине сӗт ярса паратчӗ, хӑй ҫав вӑхӑтрах тата кӳршисемпе кинӗсене хуллен ятлакаласа илетчӗ.

Она будет разговаривать сама с собой, укорять горшки и крынки за то, что они кувыркаются, бранить котенка, подливая ему в плошку молока, и ворчать на соседей, на снох.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хӑйсем аслашшӗн сарлака саклӑ, пысӑк кӑмакаллӑ тата тӑвӑр та тӗттӗм пӳртӗнче пурӑннӑ чухне Саша хӑйне питӗ пӗчӗк пулнӑ пек астӑвать.

Саша помнит себя совсем маленьким, когда они еще жили в старой дедушкиной избе — узкой, темной, с широкими лавками и огромной кирпичной печкой.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Кӗперӗн сылтӑм енче йӗркипе тӑм шӑлнӑ пӳртсем ларса тухнӑ, вӗсем пурте пӗр евӗрлӗ; чӳречесем пӗчӗк, варринче — пӗчӗкҫӗ крыльца.

Справа густо прилепились друг к другу мазанные глиной избы, все на одно лицо — маленькие окошки и посредине крылечко.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Шывӑн тепӗр енчи мӑн ҫул айккипе телеграф юписем ларса тухнӑ, вӗсем ҫӗр ҫине ахаль кӑна тирӗнтерсе пынӑ пӗчӗк патаксем пек туйӑнаҫҫӗ.

Прямо, за речкой, по большаку шагают в город телеграфные столбы, похожие издали на воткнутые в землю палочки.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Унтан вара хӑйӗн хурӑнташӗсенчен пӗчӗк кӑна йывӑҫ диван, сӗтел тата темиҫе пукан илсе пынӑ.

Потом у родных выпросила деревянный диванчик, стол, несколько стульев.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Мазин сасартӑк хӑйсен пӗчӗк пӳлӗмне тата пуҫне питшӑлли ҫыхса янӑ хӗрарӑма аса илчӗ.

Мазин вдруг вспомнил свою маленькую комнатку и больную мать с повязанной полотенцем головой.

26 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ниҫтан та пулӑшу кӗтме май пулман вырӑс салтакӗсен пӗчӗк ушкӑнне вӗсем лапчӑтса пӑрахассӑнах туйӑннӑ.

Казалось, они раздавят горсть русских смельчаков, которым и помощи ждать было неоткуда.

Маньчжури сопкисем ҫинче // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 111–125 с.

Урапасем комбайн патне ӗлкӗрсе те пыраймаҫҫӗ, ҫавӑнпа тырра тӳрех брезент ҫине тӑкаҫҫӗ, брезент ҫинчи тырӑ куписем уй варринче пӗчӗк сӑртсем пек курӑнса тӑраҫҫӗ.

Подводы не успевали подъезжать, и зерно падало прямо на брезент, вырастая среди поля желтыми горами.

20 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пӗрре Валя Степанова пӗр хӗрачапа калаҫса кайнӑ та Грицькона асӑрхайман, вара Грицько, сенкер куҫӗсемпе ӑшшӑн кулса, ӑна ҫивӗтӗнчен туртнӑ: «Эсӗ мӗнле пурӑнатӑн, пӗчӗк хӗр! Пар аллуна!» — тенӗ.

И, когда один раз Валя Степанова, заговорившись с кем-то из девочек, не обратила на него внимания, он без всякого стеснения дернул ее за косу и, простодушно улыбаясь голубыми, безоблачными глазами, сказал: «Здорово и ты, дивчинка! Давай твою руку!»

20 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пӗчӗк ачасене вӗлернӗ.

Малых детей побили!

19 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пӗчӗк ачасем ларса кайни ҫинчен илтсен-и?

— С дошколятами?

19 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed