Шырав
Шырав ĕçĕ:
Чӳречисене пирӗн хуҫа, эпир унӑн ҫӑкрине ыйткалакансемпе ӗҫсӗр юлнӑ выҫӑ юлташӑмӑрсене парасран шикленсе, тимӗрлеттерчӗ; хамӑра вӑл пире жуликсем тетчӗ, апата вӑл аш вырӑнне — шӑршланса кайнӑ пыршӑ-хырӑмлӑх таврашсем паратчӗ…
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
Эпӗ хирӗҫлеттӗм, вӑл хӗрсе каятчӗ е тӗксӗм пулатчӗ те салхуллӑн: — Э, пӑрах калаҫма! — тетчӗ.Я возражал, он горячился или делался угрюмым и скучно восклицал: — Э, отстань!
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Начар пиҫнӗ ҫӑкӑра вӑл Фролка, ҫӗпрене «Стенька шухӑшӗсем» тетчӗ; Стенькӑна хӑйне пурнӑҫра пулман, пысӑк, анчах телейсӗр, ӑнӑҫсӑр япалапа танлаштаратчӗ.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Сайра хутра вӑл, пӗлӗтелле пӑхса: — Эх!.. Ырӑ-ҫке! — тетчӗ, ассӑн сывласа илсе.Изредка он с глубоким вздохом говорил, глядя в небо: — Эх!.. Хорошо!
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Хӑш чухне Коновалов: — Максим! Пӑхар-и пӗлӗтелле! — тетчӗ шухӑшлӑн.А иногда Коновалов задумчиво предлагал: — Максим! Давай в небо смотреть!
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Ыттисем, хӑйсене тӳрре кӑларса, ӑна хирӗҫлетчӗҫ, анчах та вӑл ҫине тӑрсах хӑйӗннех перетчӗ: вӗсем умӗнче никам та айӑплӑ мар, кашни хӑй умӗнче хӑй айӑплӑ, тетчӗ.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Вӑл кӗреҫе ҫинчен чи лайӑх пиҫнӗ ҫӑкӑра илетчӗ те, ӑна, вӗри пирки, алли ҫинчен алли ҫине сиктерсе: — Эх, мӗнле илемлӗ япала тума пултартӑмӑр эпир! — тетчӗ мана, хавассӑн кулкаласа.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Ҫапла кирлӗ те! — тетчӗ вӑл мана, хаваслӑн кулкаланӑ май пысӑк алтупанӗсемпе ман хулпуҫҫинчен лӑпкаса.Хорошо это! — говорил он мне, широко улыбаясь и хлопая меня своей ручищей по плечу.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Вӑл мана: «Ача пек эсӗ, Саша, — тетчӗ, — нимӗн те ӑнланмастӑн эсӗ».А она: «Ребёнок, говорит, ты, Саша; не понимаешь ты ничего».
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
— Инке пур, тетчӗ Федя.
35-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
Тенкел ҫине ларатчӗ те, ҫӳҫ каснӑ май, ӑс пама, вӗрентме пуҫлатчӗ: «Мӗншӗн улмуҫҫи туратне хуҫрӑн та, мӗншӗн иртсе пыракан ҫынпа хытӑрах калаҫрӑн» тетчӗ.
25-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
«Юрланӑ пек», тетчӗ вара ашшӗ.
20-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
— Асра тыт! — тетчӗ те Санька, аллисене хыҫалалла тытса Тимкӑна вӑрҫтаракан ача патне пырса тӑратчӗ.
13-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
«Манран ирттеретӗн эсӗ, — тетчӗ вара ашшӗ.
13-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
Ашшӗ тек-текех калатчӗ: «Эсӗ, Саня, кипкере ҫуралнӑ. Халӗ ӗнтӗ тепре ҫураличчен вӗренӗн» тетчӗ.
13-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
Андрей Иваныч яланах: «пирӗн ял телейлӗ, вӑл ҫӑлтӑр ятне йышӑннӑ», тетчӗ.Андрей Иваныч всегда говорил: «Наша деревня счастливая, у нее имя звездное».
12-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
«Хӗл кунҫулӗ хӑйӗн ӗмӗрне выляса ирттернӗ. Халӗ ӗнтӗ пирӗн лӑпкӑ-лӑпкӑ Стожаркӑна чарса тӑраймастӑн — тинӗсех юхса ҫитӗ», тетчӗ те вӑл ҫурхи сывлӑша савӑнӑҫлӑн сывласа илетчӗ.
5-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
Тӑхтӑр, ан васкӑр, хӑех килет! — тетчӗ вӑл.
IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956
Е тата: — Ҫав кӗтессе тултарнӑ япаласене пӗрерӗн-пӗрерӗн суйласчӗ те ытлашшине кухньӑна илсе тухса хурасчӗ сан, — тетчӗ.Или: — Ты бы перебрала вон, что там в углу навалено, да лишнее вынесла бы в кухню, — говорил он.
VII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956
Соборнӑй садри тарӑн шӑтӑка шутламасан Энскра нихҫан та шахтӑ евӗрлӗ шӑтӑксем пулман, садри шӑтӑк пирки Петька калатчӗ вара, унта, ҫырма хӗрринче «кашни утӑмрах шӑмӑ-тавраш» тупӑнать тетчӗ.
Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951