Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑнтӑр the word is in our database.
кӑнтӑр (тĕпĕ: кӑнтӑр) more information about the word form can be found here.
Чим-ха, ҫӗр варринче хӗвел тухрӗ-ши е кӑнтӑр варринче ҫӑлтӑрсем ялтлатса ҫунаҫҫӗ?

Help to translate

XI // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Мастерскойра, кӑнтӑр кунне пӑхмасӑрах, чӳрече каррисене карса лартнӑран, тӗксӗмччӗ.

Help to translate

V // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Кӑнтӑр апачӗ ҫывхарать, ӑна, карап ҫинчи йӗркепе килӗшӳллӗн, кӑнтӑрла иртни пӗррере параҫҫӗ.

Приближалось время обеда, который, по корабельным правилам, подавался в час дня.

XIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Унтан вӑл Бутлера хӑна ҫуртӗнчи ӗнерхи кӑнтӑр апачӗ пирки ҫине-ҫинех аса илтерчӗ, эпӗ палламан ҫынсен хутшӑнӑвӗсенче чакаланчӗ.

Потом он начал напоминать Бутлеру подробности вчерашнего обеда в гостинице, копаясь в отношениях с неизвестными мне людьми.

XI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Гаваньре вӑл чул юпасемпе стенасен тӗлӗнчи ҫӗр кӑмрӑк тусанӗ ҫинче минтер пекех пуҫтарӑннӑ, — фантастикӑлла тата шӑрӑх хӗлле ҫурҫӗрпе кӑнтӑр хутӑшса кайнӑ тейӗн.

В гавани его намело по угольной пыли у каменных столбов и стен так много, что казалось, что север смешался с югом в фантастической и знойной зиме.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Унтан ӑна Кӑнтӑр фронтне куҫарнӑ.

Help to translate

«Ах, епле хитреччӗ ирхи шуҫӑм…» // Елизавета Илюшкина. «Сувар», 2010.01.15, 3№(837), 10 стр.

Кӑнтӑр ҫути, ту хушӑкӗн ӑш-чикне сӳрӗккӗн, ҫапах уҫӑмлах сӑнама май панӑскер, сӳнчӗ ӗнтӗ; кӑвайта ҫавӑрса хупланӑ ҫӑра тӗттӗмлӗхе ҫӳлтен темиҫе ҫӑлтӑр тӗсет.

Дневной свет, вяло, но внятно позволявший различать внутренность горной расселины, угас; несколько звезд смотрело сверху на густой мрак, окружавший костер.

V. Бигӑн ту ҫул // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Сивӗ сывлӑшпа уҫӑлнӑскер — Горн тӳпен ҫӑлтӑр атласне чылай вӑхӑт тӗмсӗлсе тӗпчерӗ; авӑ Кӑнтӑр Хӗресӗ — ҫӗр ҫинче пурӑнакансен ӗҫӗнчен хӑватлӑн йӗрӗнсе ҫиҫекенскер.

Освеженный холодным воздухом, он долго рассматривал звездный атлас неба и Южный Крест, сияющий величавым презрением к делам земных обитателей.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Кӑнтӑр кунӗнчи ҫак сехетре каҫ тимлӗ куҫӗсене ҫӗр ҫумнех ҫывхартать, шӑрчӑксем хулленрех чӑрлатаҫҫӗ, вӗсем курӑнмилӗхӗн, вулӑсен мӗлкисене тӑсаканӑн сич-чӳллӗ куҫӗсем пӑхнине туяҫҫӗ.

Был тот час дня, когда, лениво раздумывая, вечер приближает к земле внимательные глаза, и цикады звенят тише, чувствуя осторожный взгляд Невидимого, удлиняющего тени стволов.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Кӑнтӑр еннелле вара, тирпейсӗррӗн лартса тухнӑ йывӑҫ-тӗмпе ункӑланнӑ пӳртсемпе фермӑсем чӑпарланнӑ ҫӗртен, сӗвек ҫаврака шӑтӑк варринчен, Ланфиер колонийӗн плантацийӗсен тата сухаланӑ уйсен тӑват кӗтеслӗхӗсем тӑсӑлаҫҫӗ.

А к югу, из центра отлогой воронки, где пестрели дома и фермы, окруженные неряшливо рассаженной зеленью, тянулись косые четыреугольники плантаций и вспаханных полей колонии Ланфиер.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Кӑнтӑр сӑрт-тӑвӗн чечекленекен, лутра вӗтлӗхӗ туйӑни-туйӑнми пӑсланать.

Цветущие, низкорослые заросли южных холмов дымились тонкими испарениями.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Кӑнтӑр апачӗ хыҫҫӑн тухтӑрпа Гент Уиджиджие курса ҫӳреме, унти йӑла-йӗркепе паллашма, яла тӗплӗн тишкерме тухрӗҫ.

После обеда доктор и Гент отправились по Уиджиджи наблюдать нравы и осматривать поселение.

XVIII. Ливингстонпа сыв пуллашни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ливингстон кӑнтӑр апатне ир пуҫлать, ҫавӑнпа та Гент тухтӑр патне таврӑнсан сӗтел ҫинче апат ларнине, тухтӑр вара терраса умӗнче шухӑшлӑн утса ҫӳренине курчӗ.

Ливингстон обедал рано, и Гент, возвратясь, застал стол накрытым, а доктора — задумчиво прогуливавшимся перед террасой.

XVIII. Ливингстонпа сыв пуллашни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Хӑпартлансах кайнӑскер — Гент хӑйӗн юратнӑ ӗмӗчӗ пирки чылайччен калаҫрӗ, материкрен материке куҫрӗ, Кӑнтӑр полюсран Ҫурҫӗр полюса, сахал тӗпченӗ Полинезие, Австралин европейсемшӗн паллӑ мар варрине, сӑрт-туллӑ вӑрттӑн Тибета, питӗрӗнсе ларнӑ Японие ҫул ҫӳремелли схемӑсем кӑлара-кӑлара тӑратрӗ; вӑл никам та тӗпчемен тинӗссем, вулкансем, шыв сиккисемпе ханкӑрсем пирки калать, ӑна итленӗ май Ливингстон Гентпа пӗрле тӗнчен аслӑ та пӗчӗк вӑрттӑнлӑхӗсен хушшинче ӑнтӑлса ҫӳрет.

Увлеченный Гент долго говорил о своей любимой мечте, переходя от материка к материку. Он набросал схему путешествий к Южному и Северному полюсам, в малоизвестную Полинезию, в центр Австралии, неизвестный европейцам1, в таинственный горный Тибет, замурованную Японию2, он говорил о неисследованных морях, вулканах, водопадах и пещерах, и, слушая его, Ливингстон носился вместе с ним среди великих и малых загадок мира.

XVI. Аслӑ ӗмӗт // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Сӑлтавӗ акӑ мӗнлерех: Руфут тӑвӗсен кӑнтӑр юппинче, Зимбауэнирен кӑнтӑрарах тата Багамойоран ҫӗр аллӑ мильӑра, эпӗ мул тупрӑм, — ӑна этем алли хӑтланӑ ту ханкӑрӗнче пытарнӑ.

Это обстоятельство вот какое: на южном отроге Руфутских гор, к югу от Зимбауэни и милях в ста пятидесяти от Багамойо, я нашел клад, скрытый в искусственной пещере.

XVI. Аслӑ ӗмӗт // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫӗртме уйӑхӗн вӗҫӗнче Уиджиджирен тухрӑм, Угухха еннелле, Угуххаран — ҫула май, суту-илӳ караванӗсемпе пӗрле, — Уруа ҫӗр-шывне ҫул тытрӑм; Луалабӑна ҫурҫӗр еннелле кӑнтӑр широтин 4° таран тӗпчерӗм; ҫул ҫинче пӗлтӗм: ҫурҫӗререх тепӗр кӳлӗ пур; Луалаба унта юхса кӗрет-мӗн, анчах унта каяймарӑм.

В конце июня я оставил Уиджиджи и направился в сторону Угухха, из Угухха с торговыми попутными караванами — в страну Уруа; исследовал в северном направлении Луалабу до 4° южной широты; по дороге я узнал, что севернее лежит еще озеро, в которое впадает Луалаба, но пришлось отказаться идти туда.

XV. Ливингстон // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Халӗ мана пӗр ыйту канӑҫсӑрлантарать: Луалаба шӑпах Нил мар-и, унӑн кӑнтӑр ҫӑл куҫӗ вара Чамбези тесе шухӑшлатӑп.

Теперь для меня возник вопрос: не есть ли Луалаба — Нил, южным источником которого я определяю Чамбези.

XV. Ливингстон // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Эпӗ Лундӑра тата унпа чикӗленекен ҫӗр-шывсенче чылай ҫӳрерӗм те тӗпчерӗм, юлашкинчен пӗтӗмлетрӗм-пӗтӗмлетрӗмех: Чамбези — Замбезипе нач ҫыхӑнман юхан шыв, кунсӑр пуҫне — кӑнтӑр широтин 110 тӗлӗнче пуҫланать, ҫапла вара Чамбези — аслӑ Нилӑн чи кӑнтӑр ҫӑл куҫӗ.

Я долго бродил в Лунде и смежных с ней странах, пока не установил, что Чамбези — особая от Замбези река и что, начинаясь у 11° южной широты, Чамбези есть самый южный исток великого Нила.

XV. Ливингстон // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Кӑнтӑр апачӗ хыҫҫӑн Стэнли Таборӑна тӗпчеме кайрӗ, Гент вара карттине сарса хучӗ те шухӑшласа пуҫне ҫӗмӗрме пикенчӗ.

После обеда Стэнли ушел осматривать Табору, а Гент развернул карту и погрузился в соображения.

X. Мирамбо вӑрӑ-хурах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Тӗпсӗр ҫыра ҫӑмӑллӑн каҫмалли вырӑн пек палӑртса Гент кӳлӗ патне кӑнтӑр тайлӑмпа анма тӗв турӗ, анчах ҫакӑн умӗн кӑштах ҫырткалама ҫыр хӗррине ларчӗ.

Наметив пропасть естественным пределом своего восхождения, Гент намеревался спуститься по южному склону к озеру, но перед тем присел у обрыва поесть.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed