Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

юратманнине (тĕпĕ: юрат) more information about the word form can be found here.
Хӑйне Алексей юратманнине Женьӑн тӳсмелле пулнӑ.

Женя познала горечь неразделенного чувства.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Хӗрарӑм хулари ирсӗр япаласем ҫинчен каласа панисем Артамонов шухӑшӗсене пӑтраштарнӑ, ӑна аяккалла пӑрса илсе кайнӑ, хулари ҫылӑхлӑ кичем ҫынсене юратманнине тӳрре кӑларса ҫирӗплетсе пынӑ.

Рассказы женщины о дрянненьких былях города путали думы Артамонова, отводили их в сторону, оправдывали и укрепляли его неприязнь к скучным грешникам — горожанам.

III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Хула ҫыннисене юратман вӑл, хулара, ӗҫлӗ паллашусемсӗр пуҫне, никампа та ҫыхӑну тытман; хула ӑна хӑйне те юратманнине, ӑна мӑнкӑмӑллӑ, хаяр тесе шутланине, анчах Алексее вӑл хулана илемлетме тӑрӑшнӑшӑн, вӑл тӗп урама чул сартарнӑшӑн, площаде ҫӑкасем лартса хитрелетнӗшӗн, Ока хӗрринче сад, бульвар тутарнӑшӑн пит те хисепленине пӗлнӗ.

Он не любил горожан и почти не имел в городе связей, кроме деловых знакомств; он знал, что и город не любит его, считая гордым, злым, но очень уважает Алексея за его пристрастие украшать город, за то, что он вымостил главную улицу, украсил площадь посадкой лип, устроил на берегу Оки сад, бульвар.

III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Ҫак вӗсене килӗшнӗ, анчах Петр, шӑллӗн ывӑлӗ хӑйне юратманнине лайӑх курса тарса, хӑй те ӑна юратман.

Им это нравилось, а Пётр, определённо чувствуя, что племянник не любит его, платил ему тем же.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Ашшӗ пурӑннӑ чухне Никита вӑл ӑна юратнипе юратманнине пӗлмен, вӑл унтан хӑранӑ ҫеҫ, анчах хӑрани ӑна ҫак ялан хавасланса ӗҫлекен, ӑна хӑйне нихҫан та ачашламан, курпун ывӑлӗ пурӑннипе пурӑнманнине те асӑрхаман ҫын ҫине кӑмӑллӑн, ӑшшӑн пӑхма кансӗрлемен.

Никита при жизни отца не знал, любит ли его, он только боялся, хотя боязнь и не мешала ему любоваться воодушевлённой работой человека, неласкового к нему и почти не замечавшего — живёт ли горбатый сын?

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Нимӗҫсене юратманнине вӑл асӑрханкаласа, анчах пытармасӑр каласа пачӗ.

Осторожно, но очень ясно выражал он свое недовольство немцами.

Улттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Шурик нихҫан та суйма юратманнине вӗсем тахҫанах пӗлеҫҫӗ.

Они давно знали, что Шурик был честен, никогда не любит врать.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Алевтина хӑй те амӑшӗ пулнӑ май ачасем питех вулама юратманнине аван пӗлет.

Сама Алевтина, будучи мамой, прекрасно понимает, что дети не очень любят читать.

Артист пьеса ҫырса стипендие тивӗҫнӗ // Таисия Ташней. https://chuvash.org/news/26588.html

Эсир хӑвӑр ҫумӑра ирӗксӗр ҫыпӑҫакан ҫынсене юратманнине пӗлсе, эпӗ сире шырама пӑрахатӑп.

Я перестаю вас искать, зная, как вы не любите навязчивых друзей.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Сӑн-питрен вӑл яланах ӗҫлӗ, кӑмӑлсӑр, вӑхӑчӗпе асаплӑ ҫын пек курӑннӑ, анчах вӑл, ӗҫке ернипе асапланакан ҫын пекех, ӗҫлеме юратманнине пурте пӗлнӗ.

И вид у него был вечно занятой, недовольный, временами страдальческий, хотя все знали, что он — запойный бездельник, как бывают запойные пьяницы.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Колхоз пурнӑҫӗнчи кашни пӗчӗк япала пирки пӗлме тӑрӑшнӑ Андрей ӗҫе тӗплен тума, вӗт-шакӑра та манса хӑварма юратманнине Василий пӗлсе ҫитнӗ; хӑнӑхнӑ, анчах вӑл ытла тинкерсе пӑхнине Василий пирвайхи хут курчӗ.

Василий уже привык к дотошности и въедливости Андрея, вникавшего в каждую мелочь колхозной жизни, но впервые видел его таким сосредоточенным.

2. Ҫӗнӗ ҫӗрте // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ҫамрӑк кинӗ хӑйне хӑй епле тытма пултарнине, ӗҫе юратнипе юратманнине тӳрех тӗрӗслесе пӗлмелле унӑн.

Ей важно было сразу проверить уступчивость и трудолюбие молодой.

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Амӑшӗ, вӗсем тавлашнине итлесе, Павел хресченсене юратманнине, хохол вӗсен хутне кӗнине, мужиксене те ырра вӗрентме кирлине кӑтартса пама тӑрӑшнине ӑнланса пычӗ.

Мать прислушивалась к спору и понимала, что Павел не любит крестьян, а хохол заступается за них, доказывая, что и мужиков добру учить надо.

XXII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Анчах эпӗ сире ачасене хулари бассейнсенче шыва кӗртнине полици юратманнине асӑрхаттарасшӑн.

Я должен только заметить, что полиция не любит, чтобы детей купали в городских бассейнах.

XVII // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Тахҫан Степан Аверкиевич ялта эрех ӗҫмен ҫын пулнӑ, анчах ҫутҫанталӑк панӑ ырӑ туйӑма — хӑй эрех юратманнине — аран-аран ҫӗнтерсе, юлашкинчен алкоголик пулса тӑнӑ, вара, ытти ӗҫлӗ ҫынсем пекех, хӑй тавра йышлӑ мар та, анчах эрехе пуҫӗпех парӑннӑ ҫынсене пуҫтарнӑ.

Степан Аверкиевич когда-то слыл на селе трезвенником, но, преодолев врожденное чувство отвращения к спиртному, в конце концов стал-таки алкоголиком и, как большинство деятелей его типа, окружил себя небольшим по числу, но очень уж отстоявшимся кругом собутыльников.

Председатель касси // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Унтан ӳпне выртрӗ те тахҫанччен пӗр кулса-пӗр макӑрса выртрӗ, сасартӑк хӑй ашшӗне пачах юратманнине аса илчӗ.

Потом легла ничком и так лежала долго, смеясь потихоньку и плача, пока не вспомнила вдруг, что вовсе не любит отца.

III // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Юратаҫҫӗ-и мана — эпӗ ӑна пӗлесшӗн марччӗ, ҫав хушӑрах мана юратманнине те пӗлес килместчӗ; аттерен пӑрӑнаттӑм эпӗ, анчах Зинаидӑран пӑрӑнма май ҫукчӗ…

Я не хотел знать, любят ли меня, и не хотел сознаться самому себе, что меня не любят; отца я избегал — но Зинаиду избегать я не мог…

XIX // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Ҫав ҫырусенче Лузгина пӑртак кӳренни палӑрнине шута илмесен те, унта ӑна никам юратманнине, хисеплеменнине, халлӗхе унран хӑракаласа ҫеҫ тӑнине ӑнланса илме пулать!

И, если отбросить даже мелкие личные обиды, которыми эти письма пропитаны, можно понять, что Лузгина там никто не любит, не уважает и пока только побаиваются!

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Коробин ҫак чӑрсӑр карчӑка тӳсме пултарайман, хӑй ӑна юратманнине те пытарман.

Он терпеть не мог эту самовластную и дерзкую старуху и не скрывал своей откровенной неприязни к ней.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗлетӗп-ҫке-ха эсӗ туса ҫитереймен большевикне, чин таврашне юратманнине.

Ить ято знаю, что ты недоделанный большевик и чины всякие не любишь.

LXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed