Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Хӑрнӑ (тĕпĕ: хӑр) more information about the word form can be found here.
Хӑш-хӑш йӑмри, тымар аван ярса, лайӑх чӗрӗлсе кайнӑ, хӑшӗ-хӑшӗ тымар лайӑхах яман та типсе хӑрнӑ.

И одни зацепились за землю и принялись, а другие неловко зацепились за землю кореньями — замерли и повалились.

Йӑмра // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Сад халӗ ав ешерет, унта пӗр хӑрнӑ турат та ҫук.

В котором теперь нет ни одной мертвой ветки и все цветет.

Каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Хӑрнӑ курӑкпа витӗннӗ Песковатски таврашӗнчи хирсем хуп-хура курӑнса выртаҫҫӗ.

Вокруг Песковатского поля стояли жухлые, чернея побуревшими былинками.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ут ури — ҫатӑртатрӗ хӑрнӑ турат: — Тӗрмене! Хӗҫ айне! шӑхӑр, саламат! —

Хрустнул куст под лошажьей ногою: — В тюрьму! Под шашки! Сквозь свист нагаек! —

Май // Стихван Шавли. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 48–49 с.

Типсе хӑрнӑ йывӑҫсем шырама тытӑнтӑмӑр, пуртӑ сасси янӑраса кайрӗ, типӗ вут-шанкӑсене хуҫма пуҫларӗҫ.

Захрустел валежник, застучал топор, отыскивая сухостойное дерево.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Палисадникри клумбӑсенче кӗрхи сарӑ чечек тӗмӗсем типсе хӑрнӑ.

В палисадниках, на клумбах, чахли желтые кустики осенних цветов.

4 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Унӑн симӗс тӗсӗ шупкаланса кайнӑ, шурӑхса кайнӑ ҫеҫкисем тусанланнӑ, вӗсенчен тусан шӑрши, пылакрах та типсе хӑрнӑ шӑршӑ ҫапать.

Зелень его пожухла, блеклые венчики запылились и пахли пылью, сладостью, увяданием.

4. Фрося сӑрчӗн хӗрринче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Баранкевич пан та, унран тарса, хӑйӗн ҫинҫе мӑйлӑ арӑмне — ҫав хӑрнӑ кушака: «Ҫав Птаха тени вӑл, леш хайхи, пҫа его мать, пирӗн заводра пӑс хуранӗсем патӗнче ӗҫленӗ кочегар-ҫке», — тейӗ.

И пан Баранкевич, спасаясь от него, будет говорить своей тонкошеей супруге, этой дохлой кошке: «Ведь это тот самый Птаха, пся его мать, тот самый кочегар из котельной нашего же завода».

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Ҫапах та, темӗн тӗрлӗ сасӑсем кӗрлесе тӑнӑ хушӑрах пӗр самантлӑха та пулин шӑплӑх килсе каять, ҫил, вӑй пуҫтарса илнӗ пек, пӑртаклӑха шавлама чарӑнать, вара шыв кӑна, пӗр чарӑнмасӑр харкашса, хӑрнӑ камед йывӑҫҫисен хыҫӗнче темӗн ҫӳллӗш хумӗсене ҫӗклесе ывӑтать.

Тем не менее среди этого хаоса звуков наступали короткие мгновения затишья; ветер умолкал ненадолго, как будто собираясь с силами, и только река, непрерывно ворча, катила большие волны за частоколом из мёртвых камедных деревьев.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫак хӑрнӑ йывӑҫсем ҫинче пӗр кайӑк та йӑва ҫавӑрман; кӑшт ҫил вӗрнипех шӑмӑ пек шалтӑртатса каякан типӗ туратсем ҫинче пӗр ҫулҫӑ та курӑнмасть.

Ни одна птица не гнездилась на этих деревянных скелетах; ни один лист не колыхался на сухих ветвях, стучавших, как кости, при малейшем дыхании ветерка.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Юлашки типсе хӑрнӑ ҫулҫӑ та тахҫанах вӗҫсе кайнӑ ӗнтӗ.

Последний листочек улетел давным-давно.

Улмуҫҫи // Юлия Силэм. Юлия Силэм. Улмуҫҫи: юмах, — вырӑсла Зоя РОманова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2006. — 32 с.

Сулӑнчӗ вара типсе хӑрнӑ пӗччен мӑян ҫумне.

И Яблонька прислонилась к такой же одинокой, как сама, траве-лебеде.

Улмуҫҫи // Юлия Силэм. Юлия Силэм. Улмуҫҫи: юмах, — вырӑсла Зоя РОманова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2006. — 32 с.

Ҫӳлерех те ҫӳлерех ҫӗкленсе, хулӑнланса, вӗсем хӑйсен типсе хӑрнӑ турачӗсемпе пӗр-пӗрне витӗрех чиксе шӑтарнӑ.

Поднимаясь все выше, толстея стволами, они впивались сухими сучьями в живые стволы и местами насквозь прокололи друг друга.

IV // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Сунара кайсан, пӗррехинче эпир хӑрнӑ хурӑнсем ларакан уҫланка пырса кӗтӗмӗр.

Однажды на охоте мы пришли к полянке с погибшими березами.

Вӑрманти ҫуртсем // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 88–91 с.

Ҫак типсе хӑрнӑ ҫын — Лукерья, пирӗн тарҫӑсем хушшинче пӗрремӗш чипер хӗр пулнӑскер, — йӑрӑс та тулли, шурӑ ӳтлӗ те хӗрлӗ питлӗ пулнӑскер, — кулма, ташлама, юрлама юратаканскер!

Эта мумия — Лукерья, первая красавица во всей нашей дворне, высокая, полная, белая, румяная, хохотунья, плясунья, певунья!

Чӗрӗ вилӗ // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 143–155 с.

Пуҫӗ йӑлт типсе хӑрнӑ, бронза тӗслӗ, каснӑ-лартнӑ авалхи турӑш темелле; сӑмси ҫӗҫӗ пек ҫӳхелсе юлнӑ; тути пачах палӑрмасть, — шӑлӗсем те куҫӗсем кӑна шуррӑн курӑнаҫҫӗ тата тутӑр айӗнчен сайра сарӑ ҫӳҫ пайӑркисем сапаланса тухнӑ.

Голова совершенно высохшая, одноцветная, бронзовая — ни дать ни взять икона старинного письма; нос узкий, как лезвие ножа; губ почти не видать — только зубы белеют и глаза, да из-под платка выбиваются на лоб жидкие пряди желтых волос.

Чӗрӗ вилӗ // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 143–155 с.

Вӑл хӑрнӑ хурӑн ҫинче сӑмсипе турата шаккаса илчӗ.

Он сидел на сухой берёзе и барабанил носом по суку.

Вӑрман разведчикӗсем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 107–116 с.

— Эс пӳртӳнти леш хӑрнӑ йывӑҫна хуҫса тух — чухах пулать, — ӑс парать мана Ҫеруш.

— Сломай своё засохшее дерево, будет в самый раз, — учит меня Сергей уму-разуму.

Симӗс тус // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 3–8 с.

Аникей хӑй умне ҫиллессӗн сурчӗ, кӳпшек те йывӑр ӳт-пӳллӗскер пахча хӳми урлӑ йӑраланса каҫрӗ те, хӑрнӑ ҫӗр улми аврисене шӑтӑртаттарса, йӑрансем хушшипе утрӗ.

Зло плюнув себе под ноги, Аникей тяжело перевалил свое рыхлое, грузное тело через прясло огорода и зашагал между грядками, с хрустом давя старую картофельную ботву.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ҫапла, вӑл, паллах, хӑрнӑ йывӑҫ…

— Да, но это, конечно, сухостойное дерево…

XVII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed