Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Степана (тĕпĕ: Степан) more information about the word form can be found here.
Унтан Василий турилккене хыттӑн тӗртрӗ те Степана питӗнчен пӑхрӗ.

Потом Василий рывком отодвинул тарелку и взглянул в лицо Степана.

1. Виҫҫӗн // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Василий Степана итленӗ май ирӗксӗрех ҫапла шухӑшларӗ:

Василий слушал Степана и невольно думал:

1. Виҫҫӗн // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

— Ил! — терӗ Василий Степана.

— Возьми! — сказал Василий Степану.

1. Виҫҫӗн // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Урам хушшине пӑхса илсе, тилхепине Степана тыттарчӗ вӑл.

Оглядев улицу, он бросил вожжи на руки Степке:

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Дон ҫарӗ Новочеркасскра парӑннӑранпа хутор казакӗсенчен пӗри те Григорие те, Степана та курман.

Никто из хуторных казаков не видел ни Григория, ни Степана после сдачи Донской армии в Новороссийске.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫапах та, хутор казакӗсенчен хӑшӗ те пулин килсе ҫитсен, вӑл ячӗшӗн кӑна малтан: «Ман Степана курмарӑн-и?» — тесе ыйтанҫи пулчӗ, унтан тин, сӑмах еккипе, питӗ асӑрханса, Григорий ҫинчен мӗн те пулин вӑлтса пӗлме тӑрӑшрӗ.

Но, когда в хутор приходил кто-либо из казаков, она сначала спрашивала: «Степана моего не видал?» — а уж потом, осторожно и исподволь, пыталась выведать что-либо о Григории.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шухӑшлакаласа пӑхнӑ хыҫҫӑн Григорий, Степана калас сӑмахӗсене каласа пӗтерме парас тесе, каяс та мар тесе шутларӗ.

Поразмыслив, Григорий решил не идти, чтобы дать Степану высказаться.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑна мӑнкӑмӑллӑхӗ Аксиньйӑна пӑрахса кайма, Степана вырӑн хӑварма чарса тӑчӗ.

Гордость не позволяла ему покинуть Аксинью, уступить место Степану.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вашават карчӑк, арчаран таса алшӑлли кӑларса, ун вӗҫӗсене, — Григорипе Степана пӗрлештерсе ҫыхӑнтарчӗ тейӗн, — вӗсен чӗрҫийӗсем ҫине саркаласа хучӗ.

Предупредительная хозяйка достала из сундука чистый рушник и как бы соединила Григория со Степаном, положив концы его обоим на колени.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл Аксинья хваттерне килсе кӗни хӑех Степана пурне те ӑнланма пачӗ.

Его появление на квартире у Аксиньи объяснило Степану все.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫавӑн чухне вӑл йывӑҫ тӗмӗ патӗнче чарӑнса тӑчӗ, сасӑ кӑлармасӑр кулакан Степана куҫ хӳрипе курчӗ; Аникушка, куллине чараймасӑр куклене-куклене ларса, ывӑҫ тупанӗсене тути патне рупор пек тытса, хӗрарӑм сассипе вичкӗннӗн ҫухӑрнине курчӗ:

На скаку он мельком видел остановившегося возле куста, молчаливо улыбавшегося Степана Астахова; видел, как Аникушка, приседая от смеха и сложив ладони рупором, пронзительным, бабьим голосом визжал:

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑна ним сӑмах та каламарӗҫ, анчах хыҫалтан утса килекен Степан казаксемпе танлашсан, Аникушка, ура ҫине тӑрса, выртакансен ушкӑнӗнчен уйрӑлчӗ те Степана икӗпитлӗн саламласа пилӗк таран пуҫ тайрӗ, хыттӑн каласа хучӗ:

Ее пропустили молча, но, едва лишь шедший позади Степан поравнялся с казаками, встал и отделился от группы лежавших Аникушка, он с лицемерным почтением в пояс поклонился Степану, громко сказал:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Пӗлместӗн вӗт эсӗ Степана!

— Но ты же не знаешь Степана!

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Степана, суд туса, пилӗк ҫула тӗрмене хупнӑ.

Степана судили, приговорили к пяти годам лишения свободы.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Григорий, кӑмака ҫумне тӗршӗннӗ Аксинья ҫинелле пӑхасшӑн мар тӑрӑшса, Степана гимнастерка ҫаннинчен тытрӗ, картах хӑй патнелле туртрӗ.

Григорий, стараясь не глядеть на прижавшуюся к печке Аксинью, взял Степана за рукав гимнастерки, рванул к себе.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫав шухӑшпа кӗтнӗччӗ вӑл Степана.

С этим решением ждала Степана.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тунсӑх Степана шӑппӑн та хистевлӗн ыталаса илчӗ.

Тоска тихо и властно обняла Степана.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫакӑ Пантелей Прокофьевича йывӑр шухӑша ячӗ, Степана ирӗксӗр ҫӗртен хисеплеме хистерӗ.

Вызвал Степан этим у Пантелея Прокофьевича тягучие размышления и невольное уважение.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрарӑмсем, турӑшсем айӗнче ларакан Степана лайӑхрах курма тӑрӑшса, хушӑран ун ҫинелле пӑха-пӑха илчӗҫ, унӑн пиншакне, кӗпе ҫухине, сехетӗн кӗмӗл вӑчӑрине, ҫӳҫне куҫӗсемпе хыпашласа тӗрӗслерӗҫ, хӑйсем тӗлӗннине лайӑххӑн пытараймасӑр, пӗр-пӗрин ҫине кулкаласа пӑхрӗҫ.

Бабы изредка метали в сторону сидевшего под образами Степана любопытные взгляды, щупали глазами его пиджак, воротничок, серебряную часовую цепку, прическу, переглядывались с плохо скрытыми, изумленными улыбками.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӗпине ӑна Ильинична Степана курма кайнӑ ятпа кӑна тӑхӑнтартса янӑ-ха.

Рубахи, только ради случая надетой на него Ильиничной.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed