Шырав
Шырав ĕçĕ:
Мана ун чух асанне халӑха пит йывӑр лекни ҫинчен каласа паратчӗ: ҫӳҫне ӳстерет пулин те ҫивӗте ярса ҫӳременнисене правительство ҫарӗсем вӗлернӗ, ҫивӗт ярса ҫӳрекенсене вӑрӑм ҫӳҫлӗ тайпинсем вӗлернӗ, тетчӗ.
Ҫӳҫ ҫинчен // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 46–53 стр.
Ҫӳрет вара хутор тӑрӑх йӑрккаса, каскӑн аҫа йытӑ, текех ҫӳрет, — тетчӗ — Унтан хӗрне хӑтӑрса тӑкатчӗ: — Ну, эсӗ мӗн куҫна-пуҫна чарса пӑрахрӑн-ха тата?
33-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959
Царицын патӗнче, шуррисемпе ҫапӑҫнӑ чухне, вӑл манпа тем чухлӗ те шӳтлесе калаҫнӑ: «Ну, Кондратько, тетчӗ, ӗҫсем епле пыраҫҫӗ? Эсӗ, ватӑ кашкӑр, халӗ те чӗп-чӗрех-и?» — тесе ыйтатчӗ.
22-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959
Унтан, килне таврӑнатчӗ те, сӗтел хушшине кӗрсе ларатчӗ, хӑйӗн хӗрлӗ сухаллӑ сарлака питне-куҫне чугунран тунӑ пек ывӑҫ тупанӗсемпе хупласа, шухӑша каятчӗ: «Хӑҫанччен ҫапла тертленмелле-ши тата? Вӗлеретӗп!» — тетчӗ.
12-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959
Вӑл хӑй те чиркӳре суту-илӳ тӑвакансене пӑявпа хӗненӗ», тетчӗ.
11-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959
«Аках, Яков Лукич, — тетчӗ вара, — мӗн вӑй ҫитнӗ таран, хӑв мӗн пултарнӑ чухлӗ ак, совет влаҫне пулӑш, ӑна халӗ тырӑ питех те кирлӗ», тетчӗ.
3-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959
Мӗн чухлӗ пултаратӑн, ҫавӑн чухлӗ ак, тетчӗ!
3-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959
— Ӑнланмастӑп, — тетчӗ вӑл пире, хулпуҫҫийӗсене хутлатса тытса, — эсир ҫав фискала, ҫав йӗрӗнчӗк пит-куҫа мӗнле тӳсетӗр, ӑнланмастӑп!
Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.
— Варвара Саввишна ман куҫа килӗшет, — тетчӗ вӑл тутисене йӗлпӗрсе, — кашни этемӗн авланма кирлине эпӗ те пӗлетӗп, анчах… пӗлес килет пулсан, ҫак манӑн веҫех темӗнле сасартӑк тухса тӑчӗ-ҫке ӗнтӗ.
Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.
— Пирӗн классенче май ҫук шавлаҫҫӗ, — тетчӗ хӑйӗн йывӑр сисӗме мӗнрен тухса тӑнине шыраса тупма тӑрӑшнӑ май вӑл.
Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.
— Э, мӗн тери янӑравлӑ, мӗн тери илемлӗ грек чӗлхи! — тетчӗ вӑл, пит-куҫне киленсе вылянтарса, калани витӗмлӗрех пултӑр тенӗ майлӑ куҫне хӗссе илкелесе, шӗвӗр пӳрнине тӑратса: — Антропос, тесе хуратчӗ.
Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.
Вӑл ӑна лайӑх пӗлнӗ: — Хампа пӗр ҫӗрте ӳснӗ ҫынсем, вӗсем ман чуна аван ӑнланаҫҫӗ, — тетчӗ.Она знала это: — Люди, среди которых выросла моя душа и которые понимают ее…
Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.
— Ылтӑн чӗлхипе, ухмах, — хирӗҫ тавӑратчӗҫ ӑна пӗлекенсем, анчах вӑл хӑйӗннех перетчӗ: — Ют ҫынсене эпӗ, суханпа ыхра тата помидорсӑр пуҫне, нимӗн те сутмастӑп, — тетчӗ.
Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.
— Ҫав темиҫе хут ҫуса кивелнӗ синьор мӗнле чӗлхепе калаҫасшӑн вара манпа? — тетчӗ вӑл.— На каком языке будет говорить со мною этот сто раз выстиранный синьор?
Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.
Унӑн пурнӑҫне хӗрарӑмсенчен пурте кӑмӑллатчӗҫ теме ҫук, арҫынсем те, паллах, пурте мар, анчах та — ырӑ чӗреллӗскер — вӑл авланнисене тивместчӗ кӑна та мар, вӗсене час-часах арӑмӗсемпе мирлештеретчӗ, — вӑл ҫапла калатчӗ: — Хӗрарӑма пӑрахрӗ пулсан, эппин, вӑл юратма пӗлмест… — тетчӗ.
Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.
— «Тӗрӗсне каламарӑм-и?» — тетчӗ атте, хӑра-хӑра пӑхкаласа, час-часах пырпа ӳсӗрсе…— «Разве я не прав?» — говорил отец, со страхом в глазах и кашляя всё чаще, глуше…
Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.
— «Турӑ ачисем» — тетчӗ — ку унӑн юратнӑ сӑмахӗччӗ, мӗншӗн тесен вӑл турра ӗненекен ырӑ ҫынччӗ, — «турӑ ачисем, ҫӗрпеле капла кӗрешме юрамасть, вӑл хӑйӗн суранӗсемшӗн тавӑрӗ, ӑна ҫӗнтереес ҫук!
Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.
«Тӑва пӗр ҫӗршывран тепӗр ҫӗршыва витӗрех шӑтарса тухни» — тетчӗ вӑл — ҫӗршывсене пӗр-пӗринчен ту стенисемпе уйӑрнӑ турра хирӗҫ пыни пулать, — курӑр ак, мадонна пирӗнпе пӗрле пулас ҫук.
Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.
Хӑш чухне, вут ҫутинче, шыва хӗрлӗ тӗс ҫапатчӗ те, атте мана ҫапла калатчӗ: эпир ҫӗре суранларӑмӑр, ҫавӑншӑн пире вӑл, курӑн ак, хӑйӗн юнӗ айне путарса, ҫунтарса ярать, тетчӗ.
Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.
Темшӗн вӑл «тӑп» тессине «чӑп», «хӑть» тессине «хыть» тетчӗ.Почему-то он говорил вместо тише — «чише» и «хыть» вместо хоть.
Этем ҫурални // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 156–165 стр.