Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пӗчӗк the word is in our database.

Пӗчӗк (тĕпĕ: пӗчӗк) more information about the word form can be found here.

Шӑллӗнчен вӑл «ҫыркалама юрӑхлӑ пӗчӗк кӗнеке» тупса пама ыйтрӗ.
Он попросил брата подобрать подходящую «записную книжку».

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Пӗчӗк пӳрт каллех савӑнӑҫлӑ калаҫупа, кулӑпа тулчӗ.
Радость, смех снова вернулись в маленький дом.

Тухтӑр пӗчӗк сухалне чӗпӗткелерӗ те Дмитрий Ильич аллинчи кӗнеке ҫине тимлӗн пӑхса илчӗ.
Доктор пощипал бородку, внимательно посмотрел на книгу, которую Дмитрий Ильич держал в руках.

Ҫавӑнпа пӗчӗк пӳртре тӗксӗм те хӑтсӑр пулса тӑчӗ, нихӑшӗн те чӗрисем канлӗ мар.
Оттого пасмурно и неуютно стало в маленьком доме и так беспокойно у всех на сердце.

Мария Александровна ҫак сарӑ пӗчӗк ҫурта, Мускав ҫывӑхӗнчи илемлӗ вырӑнта, Пахра юханшывӗн хӗрринче вырнаҫнӑскерне, хваттере кӗчӗ.
Мария Александровна сняла этот желтый домик в живописном месте Подмосковья, на берегу реки Пахры.

Ҫанталӑк ҫумӑрлӑран тата кулянмалли пулнӑран пӗчӗк йывӑҫ пӳрт ӑшчикӗ кичемленчӗ.
Ненастье и тревога полонили маленький бревенчатый домик.

Мария Ильинична хаклӑ йӗркесене тепӗр хут вуласа тухрӗ те камерӑри пӗчӗк сӗтел ҫине — илемсӗр ҫапса лартнӑ, вӑхӑт нумай иртнине хуралса кайнӑ виҫӗ хӑма ҫине — шухӑшлӑн пӑхса ларать.
Мария Ильинична перечитала еще раз дорогие строки и задумчиво смотрит на столик в камере — грубо сколоченные три доски, почерневшие от времени.

Камерӑри чечексем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Халӗ ӗнтӗ тӗрмен пӗчӗк кантӑкӗ умӗнче икӗ амӑшӗ тӗл пулаҫҫӗ.
Теперь у тюремного окошка встречались две матери:

«Питех те кирлӗ» // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Чаплах мар пӗчӗк шлепке айӗнчен амӑшӗ ҫине кӑмӑллӑ, пысӑк куҫсем пӑхаҫҫӗ.
Из-под маленькой неказистой шляпки на мать глядели приветливые глаза.

Стенари пӗчӗк алӑк уҫӑлчӗ.
Распахнулась дверца в стене.

Коньяков усламҫӑ, плис шӑлавар, кӑвак сӑхман тӑхӑннӑскер, хӑйне такам кӳрентернӗ пӗчӗк ача пек тытса, сухалне шӑлкаласа тӑрать, «Вӗсем чӑнах айӑплӑ, турӑ курать», — тесе ӗсӗклесех макӑрать вӑл.
Барышник Коньяков в плисовых шароварах и синем кафтане с видом обиженного дитяти поглаживал бороду. «Господь видит, что виновны», — всхлипывал он.

Пӗтӗм халӑх ӗҫӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ҫамрӑксен хушшинче ӗҫлес кӑмӑллисем пур, анчах шалу пӗчӗк пулнипе тренер ӗҫне пуҫӑнма васкамаҫҫӗ.
Среди молодежи есть желающие работать, но не устраивает уровень зарплаты.

Ӑста спортсмена хатӗрлеме вунӑ ҫул кирлӗ // Хыпар. «Хыпар», 72-73 №№, 2020 ҫулхи утӑ уйӑхӗн 3-мӗшӗ, 9 стр.

Володя аялти тута хӗррине ҫыртнӑ та кӗнеке листин хӗррине кӑранташпа кӑшт ҫеҫ курӑнмалла пӗчӗк паллӑсем лартать, хӑй тулли кӑмӑллӑн кулать.
Володя, упрямо закусив нижнюю губу, наносит карандашом еле заметные мелкие значки на полях книги.

Яланлӑхах // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

«Ӑҫта-ха вӑл, чепчен?» — катӑркас тӗмӗ ӑшнелле пӑхать те Аня унта ҫаврака пуҫлӑ, шурӑ хырӑмлӑ, хӗрлӗрех каҫар пӗсехеллӗ пӗчӗк кайӑка курать.
«Где она, малиновка?» — Аня вглядывается в кусты боярышника, примечает маленькую круглоголовую птичку с белым брюшком и выпуклой рыжей грудкой.

Кивӗ пӗчӗк ҫуртсене чӳречисем таранах кӗрт хӳсе кайнӑ, вӗсем шурӑ юр ҫӗлӗкӗ тӑхӑннӑ пек курӑнаҫҫӗ.
Убогие избы закопались по окна в сугробы, нахлобучили белые шапки снега.

Оля // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Акӑ ӗнтӗ халӗ улттӑшӗ те юр хӳсе кайнӑ сивӗ пӗчӗк пӳртре лараҫҫӗ.
И вот все шестеро сидят в маленьком холодном флигеле, занесенном сугробами.

Йывӑҫ ҫинчи панулмисем ҫулҫисенчен ҫутӑрах, вӗсем пӗчӗк хунарсем пек ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.
Яблоки на деревьях стали светлее листьев и висели как фонарики.

Ҫурт сутни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Турӑ амӑшӗн ҫаврака куҫӗсем пӗчӗк, ача куҫӗ евӗр курӑнаҫҫӗ, тулли питҫӑмартиллӗ кӑкӑр ачин куҫӗсем вара — ват ҫын куҫӗсем.
Круглые детские глаза богоматери и толстощекий младенец с глазами старца.

Тепре кӗлтунине астӑвать Мария Александровна: унӑн виҫҫӗмӗш ачи пӗчӗк Коленька чирлесессӗн, вӑл турӑ амӑшне пулӑшма ыйтрӗ.
И еще одну молитву помнит Мария Александровна: когда тяжело заболел ее третий младенец, Коленька, она обратилась за помощью к матери бога.

Пӗчӗк хӗрача чухнех вӑл хӗрсех кӗлтунӑччӗ, амӑшне упраса хӑварма ыйтнӑччӗ…
Маленькой девочкой горячо молилась, просила оставить ей мать…

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics