Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тытать (тĕпĕ: тыт) more information about the word form can be found here.
Владимир Ильич самантрах хайхи сӗтлӗ чернил кӗленчине ярса тытать.

Владимир Ильич вмиг схватил хлебную чернильницу с молоком.

193-мӗш номерлӗ камера // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Владимир Ильич вӑраххӑн ӑна аллинчен тытать, анчах Оля палламасть, аллине каялла туртса илет.

Владимир Ильич взял её руку, она не узнавала, вырывалась.

Самарти кунсем-ҫулсем // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Кунтан вӑл тӳрех Венеца ҫул тытать.

Ушёл на Старый Венец.

Мартӑн пӗрремӗшӗ // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Оля пиччӗшӗнчен ярса тытать: — Мӗскер ку? — ыйтать вӑл шиклӗн.

Оля схватилась за брата: — Что это?

Кокушкино // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Кочегар кружка ярса тытать те, витререн шыв ӑсса, ӑна ланкӑртаттарсах ӗҫсе ярать.

Кочегар схватил кружку, зачерпнул из ведра, жадно напился.

Пӑрахут ҫинче // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Пӑрахут, Чӗмпӗр ҫыранӗнчен уйрӑлса, тӑвалла, Хусан еннелле, ҫул тытать.

Поплыли в Казань.

Пӑрахут ҫинче // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Унтанпа ҫичӗ уйӑх иртрӗ ӗнтӗ, вӑл пӗрре те ӳсӗр пулман, хӑйне те чиперех тытать.

С тех пор вот семь месяцев, а он ни разу пьян не был и ведет себя прекрасно.

I // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Вӑл чахохбили пӗҫернӗ кастрюль ӑшне пӑхать, ҫӗнӗ апат ҫиессине туйса, кӑмӑллӑн кулать, унтан Катеринӑна, ҫунат айне хупланӑ пек; хулӗнчен ярса тытать те Лелюков патне каять.

Кожанов смотрит в кастрюлю с чахохбили, блаженно улыбается в предвкушении новой еды, заглядывает в ведро с вином и, подхватив под руку, как под крыло, Катерину, идет к Лелюкову.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Кашни хӑйшӗн хӑй сӑмах тытать.

 — Каждый отвечает за свое.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Анне пӗчӗкскер, хурлӑха тӑрса юлнӑскер, ҫапах хӑйне ҫирӗп тытать.

Мама была такая маленькая, такая обиженная и строгая.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпӗ пулемета тӗм еннелле тӗллетӗп, сержант та автоматне ярса тытать.

Я пулемёт на кусты, сержант за автомат:

Эйзенштрассе урамӗнчи передовой // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 305–318 с.

Лиходеев хӑйне ҫыхса хунӑ пиҫҫихийӗнчен вӑйсӑррӑн туртӑнса малалла ӳпӗнет, лейтенант ахлатса илет те руль ярса тытать, хӑрушлӑх пуснипе хытса каять.

Лиходеев бессильно обвис на ремнях; лейтенант, охнув, впился в баранку руля и весь оцепенел от страшного тоскливого чувства.

Вӑрҫӑ ҫулӗ ҫинче // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 172–187 с.

Кунта нимӗнле секрет та калаҫман эпир, анчах ҫакна ӑнлан: ҫӗнтерӳллӗ ҫапӑҫусем пынӑ вӑхӑтра кӑна хӑюлӑхне кӑтартакан чӑн-чӑн боец мар-ха вӑл, кам вӑхӑтлӑха ӗҫ ӑнман пирки каялла чакнӑ вӑхӑтсенче те тата инкек тӳснӗ вӑхӑтра та хӑйне хӑюллӑ тытать, кам пирӗн ӗҫ ӑнӑҫман чухне, тӑшман ҫитӗнӳсем тунӑ чухне аптраса ӳкмест, кам чи йывӑр самантра та сехӗрленсе ӳксе шанчӑка ҫухатмасть, ҫав чӑн-чӑн боец…

Секретов здесь никаких не говорилось, и пойми: настоящий боец не тот, кто проявляет мужество при победных боях, но тот, кто находит в себе силу и в период временных неудач, отступления не ударяется в панику и не впадает в отчаяние.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пуринчен те ытларах тата хӑҫан ӳкмеллипе хӑҫан тӑмаллине пӗлетӗн, туйӑм тытать сана.

И главное — знаешь, когда упасть, когда подняться, инстинкт держит тебя.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Саша хӑйне хӑй лӑпкӑ та кӑшт сӗмленерех тытать.

Лицо Саши попрежнему было бледно, но он держался спокойно и несколько скептически.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Вӑл юри, тем те пӗр курас килнӗ хыҫҫӑн кайса, Ҫӑлӑнӑҫ чулӗ патне кимӗҫӗ пахчи витӗр мар, Дантово ту хушши урлӑ каймалли ҫула тытать.

В погоне за сильными ощущениями он избирает путь к скале Спасения не огородами лодочника, а через Дантово ущелье.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пашка вара унӑн тавра вӗткеленсе, ытти ачасене вӑрҫтаркаласа илет, кулать, ман ҫине те Яшка ҫине ӗшкӗртсе ярать, анчах ҫав вӑхӑтрах, хӑйне хӑй хӑрушлӑхран аяккарах тытать.

Пашка носился, как стриж у крыши, подзадоривал ребятишек, хихикал, указывая пальцем то на меня, то на Яшку, сам, однако, не рисковал делать первый шаг.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Витька хӑйне хӑй атаман пек тытать, ҫавӑнпа «Якку патне пыратпӑр, пуҫне ҫапса ҫуратпӑр» тесе пуринчен хытӑрах кӑшкӑра-кӑшкӑра ярать.

Витька держался вожаком и выкрикивал громче всех: «Яшке пузо мы проткнем!»

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Хӑйӗн пысӑк юратӑвӗсемпе савӑнӑҫӗсене палӑртмасӑр, шанчӑклӑ тупасене тата ҫирӗп ӗмӗтсене хӑйсенчен хӑвармасӑр, харсӑррӑн малалла ҫул тытать вӑл.

Проходит он, сдерживая в себе свои большие боли и радости, неся в себе непоколебимые присяги и мечты.

XXX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Пур ӗнтӗ! — тет Хаецкий, мӑйӑхне шӑлса, хӑйне вӑл халӗ ҫав Чехословенска хӑйпе калаҫакансен аллине панӑ пек тытать.

— Уже есть! — вытирая усы, говорил Хаецкий с таким видом, будто передавал тут же эту Ческословенску в руки своим собеседникам.

XXV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed