Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тусӗ (тĕпĕ: тус) more information about the word form can be found here.
Хӑйӗн ҫамрӑк вӑхӑтри ӗҫӗсем ҫинчен тата хӑйӗн Гирчик ятлӑ тусӗ ҫинчен, чума вӑхӑтӗнче унпа пӗрле иккӗшӗ Терек леш енчен буркӑсем каҫарни ҫинчен каласа кӑтартрӗ.

Рассказал про свое времечко и своего няню Гирчика, с которым он из-за Тереку во время чумы бурки переправлял.

XIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Ҫапла, — тавӑрчӗ тусӗ, татах та йӑвашраххӑн кулса.

— Да, — отвечал приятель, еще кротче улыбаясь.

I // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Ну, халь пӗтсе ларнӑ ӗнтӗ! — терӗ тусӗ, ыйхӑ пуснине сирсе ярас шутпа сигара чӗртсе ярса.

— Ну, да теперь кончено! — сказал приятель, закуривая сигару, чтобы разогнать сон.

I // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Анчах мӗншӗн-ха хӑвӑн та юратас мар! — тет те ҫула тухса каяканни, шухӑша путса, хӗрхеннӗ евӗр хӑйӗн тусӗ ҫине пӑхать.

— Но отчего ж не любить и самому! — говорит отъезжающий, задумывается и как будто с сожалением смотрит на приятеля.

I // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Лалкӑн юратнӑ тусӗ Рада ҫуртра пурӑнни вӗсене йывӑр хуйхӑран кӑштах йӑпатать, йӗрӗнессипе кураймасси вырӑнне халь инкек чӑтса тертленекен ҫурт-йӗрсӗр хӗре ҫывӑх курни палӑрчӗ.

Присутствие Рады, любимой подруги покойной Лалки, доставляло им грустное утешение, и на смену презрению и ненависти пришло другое, более доброе чувство к злосчастной бездомной девушке.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак хушӑра ӑна Карнарти ҫуртра пулса иртнӗ пӑтӑрмах пирки асне илмешкӗн аванах та пулмарӗ, анчах ҫак хӑрушӑ ҫынсен хушшинче Огнянов шӑлтах тусӗ пек курӑнса кайрӗ те, хайхискерӗн тинех чӗлхи уҫӑлчӗ.

Правда, он сохранил не очень-то приятное воспоминание об Огнянове, но среди этих страшных людей Огнянов показался ему своим человеком, чуть ли не приятелем, и язык у него развязался.

XXVII. Тӗпчесе пӗлни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада ӗнерхинчен те ытла пӑшӑрханатчӗ, — ҫывӑх тусӗ вилни ҫитмерӗ иккен ӑна, Копривштинче ав ыран-паян тенӗ пек пӑлхав хускалас сас-хура ҫӳрет, ҫак хыпар та ӑна канӑҫран кӑларчӗ, Бойчо пирки пӗлменнипе вӑл ытла пӑшӑрханчӗ.

Он заметил, что девушка еще больше расстроена, чем вчера, — теперь она не только горевала об умершей подруге, но была встревожена слухами о предстоящем восстании в Копривштице и беспокоилась о Бойчо, не зная, где он и что с ним.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада ҫав каҫхине хӑйӗн тусӗ Лалка вилсе кайнине пӗлсен, Клисурӑна тухса кайиччен юлашки хут курса юлас тесе, Юрдансем патне васканӑ.

Услышав эту долгожданную весть, Рада поспешила пойти проститься со своей подругой Лалкой, скончавшейся этой ночью, и отдать ей последнее целование.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Рада, Лалкӑн ҫывӑх тусӗ пулнӑскер, ӑна пытарнӑ ҫӗре те тухман-и?

Как? Рада, подруга Лалки, не пришла на ее погребение?

XX. Кандов тата ытларах тӗлӗнет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада, Лалкӑн ҫывӑх тусӗ пулнӑскер, ҫакӑнтах пулма кирлӗ терӗ вӑл.

Напротив, он обрадовался, решив, что Рада, подруга Лалки, без сомнения, находится здесь.

XX. Кандов тата ытларах тӗлӗнет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл Неофит Бозвелин ҫывӑх тусӗ пулнӑ.

Он был близким другом Неофита Бозвели.

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Община тата хӑй енчен, шкулсене пӑхса тӑракансемпе килӗшмесӗрех, Радӑна та вӑл саккуна хирӗҫ тӑраканӑн тусӗ тесе, шкул ӗҫӗнчен кӑларса ячӗ, Михалаки Алафрангов вара, вӗренекенсене вӗри шухӑшран «сӗврӗлтерес» тесе, арҫын ачасен шкулне хуптарчӗ.

Община, со своей стороны, наперекор мнению попечителей, поспешила выгнать из школы Раду, как возлюбленную крамольника, а Михалаки Алафранга предложил временно закрыть мужское училище, чтобы его «проветрить».

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шӑпах Энтри кунӗ тата, Соколова та, Бойчон чи ҫывӑх тусӗ тесе, арестлерӗҫ, арманта ӗҫлекен Стоян пиччене те, тӗрӗксене вӗлерекеннисенчен пӗри тесе, тытса хупрӗҫ, Викентий тияккӑна та шырарӗҫ те, анчах вӑл тарса ӗлкӗрчӗ.

В самый андреев день полиция арестовала Соколова, как ближайшего друга Бойчо, и мельника, деда Стояна, как соучастника убийства; разыскивали и дьякона Викентия, но он скрылся.

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑй пирки шухӑшламарӗ вӑл, тусӗ пирки пӑшӑрханчӗ, ӗнтӗ ӑна систерме те кая юлчӗ пуль, полици аллинчен ӑна юмахла майпа ҫеҫ хӑтарма пулать.

О себе он не думал; он тревожился за друга, прекрасно понимая, что предупреждать его уже поздно и только чудо могло бы вырвать его из когтей полиции.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хуҫа ывӑлӗ Ганчо, Огняновӑн тусӗ, татах эрехпе ӗҫме-ҫиме илсе килчӗ.

Сын хозяина, Ганчо, приятель Огнянова, принес еще водки и закуски —

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мунчо ӑна ҫывӑх тусӗ пек хисеплет, хӑй унран хӑрать те, тӗлӗнет те, унӑн шухӑшсӑр сӑнарӗ темле кулнӑ пекрех курӑнать.

По тупому лицу помешанного блуждала какая-то странная усмешка, а в глазах отражались и дружелюбие, и страх, и удивление — чувства, которые Огнянов пробуждал в душе Мунчо.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав ҫын, атте тусӗ пирки калатӑп-ха, мана учительте ӗҫлеме кӗме пулӑшрӗ, ҫавӑнтан вара чиперех пырать-ха.

Этот человек, друг отца, помог мне устроиться учителем, и пока, слава богу, все идет хорошо.

XV. Кӗтмен тӗл пулу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Бяла Черквара аттен чи лайӑх тусӗ, калама ҫук ырӑ ҫын пуррине асӑма илтӗм.

Вспомнил, что в Бяла-Черкве живет лучший друг отца, благороднейшей души человек.

XV. Кӗтмен тӗл пулу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Попов ҫамрӑк учитель канӑҫа пӗлмест, тахҫан Левский тусӗ пулнӑскер, тек вара комитетсемпе те революцисемпе, пӑлхавҫӑсемпе аташать.

Учитель Попов, молодой человек довольно буйного нрава, когда-то был другом Левского и бредил комитетами, революциями, повстанцами.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кухньӑ алӑкӗ патӗнче, хӗвел шӑпах пӗҫертсе тӑнӑ ҫӗрте, пӗр чалӑш куҫлӑ ҫын тӑрать, Мунчо тусӗ вӑл, ун пекех ӑсран кайнӑ ҫын, мӑнастирте пурӑнать.

На пороге кухни, на самом солнцепеке, стоял косоглазый человек, приятель Мунчо, тоже юродивый, живший при монастыре.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed