Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӳртрен (тĕпĕ: пӳрт) more information about the word form can be found here.
Анчах офицерсем хушшине лекетӗп ҫеҫ — пӳртрен аялти йӗм вӗҫҫӗн ҫеҫ сивӗ ҫӗре тухнӑ пек туятӑп.

А как попаду в офицерское общество — так вроде как из хаты на мороз выйду в одних подштанниках.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗртен-пӗр Дуняшка кӑна хурлӑхлӑ ларчӗ, старик пӳртрен тухса кайсанах темле ирӗксӗр кулӑпа ейӗлнӗ Наталья та шухӑша путса салхуланчӗ.

Одной Дуняшке было не до смеха, да Наталья, в отсутствие старика улыбавшаяся какой-то вымученной улыбкой, снова стала сосредоточенна и грустна.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Прохор пӳртрен шыв илсе тухрӗ, Григорин алтӑр майлӑ ывӑҫласа тытнӑ аллисем ҫине нумайччен яра-яра тӑчӗ.

Прохор сходил в хату за водой, долго лил из кружки в сложенные ковшом ладони Григория.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫав вӑхӑтра пӳртрен кӗрӗк тӑхӑннӑ мужик чупса тухрӗ пек те вӗсене пушӑпа хӑваласа ячӗ пек; тинех вара Тётка лаххан патне чупса пырса ҫиме тытӑнчӗ пек; анчах мужикӗ хапхаран тухса кайрӗ ҫеҫ, хайхи хура йытӑсем, ҫилленсе те хӑрлатса, ун патнелле ыткӑнчӗҫ пек, сасартӑк хӑлхана ҫуракан киревсӗр сасӑ тепӗр хут янӑраса кайрӗ.

Но из дому выбежал мужик в шубе и прогнал их кнутом; тогда Тетка подошла к лохани и стала кушать, но, как только мужик ушел за ворота, обе черные собаки с ревом бросились на нее, и вдруг опять раздался пронзительный крик.

VI. Канӑҫсӑр каҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Аниҫҫе ачисене чарса тӑмарӗ, вӗсем хӑвӑрт тумланчӗҫ те пӳртрен тӗпӗр-тӗпӗр тухса вӗҫтерчӗҫ.

И Анисья уже не удерживала детей — они быстро оделись и умчались.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл аллине арӑмӗн хулпуҫҫийӗ ҫине хунӑ та ӑна пӳртрен ҫавӑтса тухнӑ.

Он положил ей руку на плечо и повел из избы.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Костя пӳртрен вӗри шывпа сапнӑ пек сиксе тухнӑ.

Костя выскочил из избы как ошпаренный.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫерем ҫинче, ҫулӑм хыпса илнӗ пӳртрен инҫех те мар, вӗсен пичӗсене хутнӑ кӑмака умӗнче тӑнӑ пек пӗҫерсе илнӗ.

На лужайке, недалеко от охваченной пламенем избы, в лицо им ударил нестерпимый, как от топившейся печи, жар.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӳртрен икӗ ывӑлӗ, ҫитӗннӗскерсем, шурӑ ҫӳҫлӗ, шап-шурӑ шӑллӑ илемлӗ ҫамрӑксем тухнӑ, картишӗнчен аслӑ ывӑлӗпе икӗ кинӗ — сарафансем тӑхӑнса капӑрланнӑскерсем — кӗнӗ.

Из дома вышли два сына, рослые, беловолосые, белозубые красавцы, явился со двора старший, две невестки, одетые по такому случаю нарядно — в яркие сарафаны.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Костя амӑшӗн пысӑк кӑҫаттине тӑхӑннӑ, ашшӗн кивӗ ҫӗлӗкне куҫӗ ҫинех антарса лартнӑ та саплӑклӑ пиншакпа пӳртрен чупса тухнӑ.

Костя сунул ноги в глубокие материны валенки, нахлобучил на самые глаза старую отцовскую шапку и в залатанном кожушке выбежал из избы.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӗнтӗ пысӑк пӳртрен ҫӳллӗ чул никӗсӗпе хуп-хура хӑрӑмлӑ мӑрйине пӗлӗтелле кӑнтарнӑ ҫурри ишӗлчӗк кӑмаки ҫеҫ тӑрса юлнӑ.

От просторного куреня остались лишь высокий каменный фундамент да полуразвалившаяся печь, поднявшая к небу закопченную трубу.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Хӑранӑ юлма. Пӗр тесен, лайӑх та ку. Кайман пулсан, ҫав-ҫавах казаксем вӗлеретчӗҫ. Ахаль те, мана пула, тем нуша та кӑтартрӗҫ пулӗ-ха…» — шухӑшларӗ те вӑл, пӑртакҫах тытӑнкаласа тӑрса, пӳртрен туйрӗ.

«Убоялась оставаться, да оно и лучше, а то казаки все одно убили бы. И так, небось, за меня трясли ее, как грушу…» — подумал он и, помедлив, вышел.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Прохор сывпуллашмасӑрах пӳртрен тухрӗ, пӑлтӑрта чартлаттарса сурса, сурчӑкне урипе пусса сӑтӑрчӗ.

Прохор вышел, не попрощавшись, в сенцах сплюнул, растер ногой плевок.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аксинья, итлесе пӗтермесӗрех, пӳртрен ыткӑнса тухрӗ.

Аксинья, не дослушав, выбежала из хаты.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Урамра, пӳртрен пӗр вунпилӗк чалӑшра, снаряд шартлатса ҫурӑлчӗ.

На улице, саженях в пятнадцати от хаты, разорвался снаряд.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тепӗр кунне урамсемпе тӑкӑрлӑксенче каҫченех пульӑсем шӑхӑрса вӗҫрӗҫ, снарядсем ҫурӑлчӗҫ, ҫавӑнпа Аксинья пӳртрен тухма шикленчӗ.

А на следующий день допоздна по улицам и переулкам свистали пули, рвались снаряды, и Аксинья не решилась выйти из хаты.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл ачисемпе сывпуллашса пӳртрен тухрӗ…

Попрощался с детишками, вышел…

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Таса кӗпепе хӗрлӗ ҫӑм юбка тӑхӑнчӗ, тутӑр ҫыхрӗ, хӑй ҫине тӗкӗр витӗр пӑхса илсе, пӳртрен тухрӗ.

Надела чистую рубаху, шерстяную бордовую юбку, покрылась, мельком взглянула на себя в зеркальце, вышла.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах Штокман, илтмӗше персе, винтовкине хулпуҫҫийӗ урлӑ ҫакрӗ те пӳртрен пуринчен малтан тухрӗ.

Но Штокман, будто не слыша, повесил на плечо винтовку, вышел первый.

XLIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Богатырев алӑ сулса кӑтартрӗ те, хӗрлӗ командира илсе килнӗ сотня командирӗпе ҫӑварне карса пӑхса тӑракан кил хуҫи — хӗрлӗ сухаллӑ старовер — пӳртрен тухрӗҫ.

Богатырев махнул рукой, и сотенный, пришедший с красным командиром, и стоявший с открытым ртом хозяин дома — рыжебородый старовер — вышли.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed