Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

айван the word is in our database.
айван (тĕпĕ: айван) more information about the word form can be found here.
— Ой, Сережка, мӗнле айван эсӗ!

— Ой, Сережка, какой же ты глупый!

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Айван шухӑшсем тӑкӑнаҫҫӗ пуҫа.

Шальные мысли лезут в голову.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Айван эс, Сережка.

— Чудак ты, Сережка.

16 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫӗнӗрен тухса тӑнӑ тӗнче ҫине вӑл кӑштах тӗлӗнсе пӑхрӗ, тутинчен чылайччен вара сивлек сӑнне, тискер кайӑкӑнни майлӑ ҫиллес куҫӗсене тӗлӗнмелле улӑштарса янӑ, ҫӑвар кӗтессисенчи хаяр йӗрсене ҫемӗҫтернӗ юмарт та ачалларах айван кулӑ сирӗлме пӗлмерӗ.

На вновь явившийся ему мир он смотрел чуточку удивленными глазами, и с губ его подолгу не сходила простодушная, детская улыбка, странно изменявшая суровый облик лица, выражение звероватых глаз, смягчавшая жесткие складки в углах рта.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ача куна хӑйӗн айван ӑсӗпе…

— Это дите глупое…

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑт мӗнле чуп тӑваҫҫӗ ӑна, айван!

Вот как надо, дурачок ты этакий!

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени айван та тулӑксӑр хӗр пулман, вӑл ҫынсене лайӑхрах пурӑнма, ӗҫлеме кансӗрлекен япаласемпе килӗшсе тӑма пултарайман, анчах Дымшаков хӑйӗн чӑрсӑрлӑхӗпе чи кирлине — организаци пӗрлӗхӗпе пӗтӗҫӳлӗхне хӑратса тӑнӑ, Ксени шучӗпе, ҫаксемсӗр ҫирӗп организаци пулма пултарайман.

Она не была уж такой наивной и бестолковой, чтобы мириться с тем, что мешает людям лучше жить и работать, но бунтарский дух Дымшакова грозил самому главному, без чего она не мыслила крепкой организации, — единству и сплоченности.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Паллах, машинӑна пӑрахса каяс пулсан — ку айван япала пулать, — терӗ Мажаров хӑй ӑшӗнче. — Хӑраса ӳкни, урӑх нимӗн те мар. Тата мӗн кӑтартатӑп-ха эпӗ кайнипе?

«Конечно, это будет глупо, если я сейчас уйду, — сказал себе Мажаров. — Обыкновенная трусость, и только. И что я докажу своим поступком?

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Айван ҫын пек ан тыткалӑр хӑвӑра! — хуравларӗ Ксени ҫаплах хӗрсе.

— Не стройте из себя наивного человека! — все в той же горячке отвечала Ксения.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Эпӗ ун чухне ҫамрӑк та айван пулнӑ, эпӗ, паллах, сирӗн умра айӑплӑ.

Я был тогда зелен и глуп, и я, конечно, виноват перед вами…

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мӗн улатӑн эсӗ, айван?

— А ты чего ревешь, глупая?

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫынсем кая юлнӑ колхозсенче мӗнле пурӑннине курмасӑр тӑма вӑл айван та, тӑмсай та пулман.

Он не был ни наивным, ни тупым, чтобы не видеть, как живут люди в отсталых колхозах.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Епле айван вӑл ҫын тени хӑйӗн пек мар курӑнас тенӗ чухне, — шухӑшларӗ Вершинин, Анохина сивлессинчен ытларах хӗрхенсе.

«До чего же глупеет человек, когда изменяет самому себе, — не столько осуждая, сколько жалея Анохина, подумал Вершинин.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Эпӗ ун чухне ытла та айван пулнӑ ҫав, тата… калаҫмӑпӑр кун ҫинчен!

Я ж тогда была совсем глупая, и вообще… не будем об этом!

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

 — Е эсӗ ҫаплах лешне, хӑв айван хӗрача чухне, пуҫна ҫавӑрнине манаймастӑн-и?

 — Или ты все еще того вояку забыть не можешь, что закружил тебе голову, когда ты зеленой девчонкой была?

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл татах темле питӗ ҫепӗҫ, ачаш, хӗрарӑмла айван сӑмахсем каларӗ, аллипе пӗрехмай Григорин ҫаврака хулпуҫҫийӗсене ҫупӑрласа ачашларӗ, ӗмӗрлӗхе парӑннӑ куҫӗсемпе пӗр вӗҫӗм унӑн куҫӗнчен тинкерсе пӑхрӗ.

Она еще что-то говорила несказанно-ласковое, милое, бабье, глупое и все время гладила ладонями сутулые плечи Григория, неотрывно смотрела в его глаза своими навек покорными глазами.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӑхатӑп та сан ҫине, айван та иккен эсӗ.

Ну и дурная же ты, погляжу я на тебя.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ют ҫыннӑн ачалла айван чунӗ Григорий умӗнче ирхи сывлӑм сыпса сарӑлнӑ чечек ҫеҫки пек ҫӑмӑллӑн уҫӑлчӗ.

Чужая, детски наивная душа открывалась перед Григорием просто, как открывается, впитывая росу, цветок.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Нимӗншӗн те мар, хӑйӗн ухмахлӑхӗшӗнех айван пуҫне хунӑ кӑрнатир.

Эхма, ни за что ни про что, через глупость свою, сложил гренадер неразумную голову!

Тавлашу // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Тӗрлӗрен айван шухӑшсем.

Всякие глупые мысли.

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed