Шырав
Шырав ĕçĕ:
Унпа юнашар Таня тӑнӑ та ӑна ҫурӑмӗнчен тытнӑ.
12 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
Унпа эсӗ хӑвна валли ӗҫ тупатӑнах.
8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
Унпа чухне нимӗн те пулса иртмен пек тума тӑрӑшӑр.В его присутствии делайте вид, что ничего страшного не произошло.
5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
Унпа ӗҫлеме аван.
5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
Пыр та калаҫ эс унпа, Костя баянне итлеме халь пӗтӗм тавра шӑкӑрин пухӑнать!
4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
Мӗнле шутлатӑн, Егорыч, арӑмӗ унпа пӗрле юлӗ-ши?
1 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
Эпир унпа пурне те ҫӗнтерӗпӗр, чӗрӗ юлтӑрччӗ кӑна.
7 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
Ҫапларах йӑпатрӗ хӑйне: унпа кунашкал япала пулман, пулма та пултараймасть, паян та вӑл килне тӗрӗс-тӗкелех таврӑнать, унта ӑна арӑмӗ кӗтсе илет, вӗсем телевизор пӑхӗҫ, тӗрлӗ ӑпӑр-тапӑр ҫинчен калаҫӗҫ, тен, кинона та каймӗҫ-и-ха, ҫуркунне-ҫке, ҫулла вара кӑнтӑра, тинӗс хӗррине вӗҫтерӗҫ…
6 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
Ашшӗ те ҫаплахчӗ унӑн, туслӑччӗ эпир унпа, ӗҫне туса пӗтермесӗр вырӑнтан та хускалмастчӗ.
2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
Эпӗ хам та малтан, складра пулнӑ чух, ку эрех пулӗ тесе шутланӑччӗ, унтан тухтӑртан: «Ку мӗн япала, господин тухтӑр? Спиртлӑскер мар-и?» — тесе ыйтса пӑхрӑм та, вӑл: «Турӑ хӑтартӑр, — куна пире союзниксем пыйтӑ пӗтерме ярса панӑ. Ку — сӗрмелли эмел, унпа карланкӑна юсама ниепле юрамасть!» — тесе пӗлтерчӗ.
XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Вӑл лавҫӑран икӗ михӗ ыйтса илсе ҫӑкӑр тултарчӗ те усӑ тунӑшӑн тав турӗ, унпа сывпуллашса уйрӑлнӑ хыҫҫӑн Рябчикова каларӗ:
XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Ним палли те ҫук: ҫамку сивех, тен — тиф та мар, — лӑплантарчӗ ӑна Григорий, анчах ӑшӗнче Аксинья шатраллӑ тифпа чирлине ӗненчӗ, ӑна чир ураран ӳкерес пулсан, унпа мӗн тӑвасси ҫинчен чунне ыраттарса шухӑшларӗ.
XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
— Ай выҫӑ мар-и? — ыйтрӗ юлашки кунсенче Аксинья ҫине тивӗҫлӗ сӑлтавсӑрах урӑхларах пӑхма, унпа тӳрккесрех пулсан та, хӗрхенсе калаҫма пуҫланӑ Прохор.
XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Телей пирки тесен, эсӗ мана унпа ан хӑрат, ӑна эпӗ хампа пӗрлех ҫӗклесе ҫӳретӗп.
XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Аксинья, аркӑ хӗррисене ука тыттарнӑ кӗрӗкпе кӗптенсе, унпа юнашар ларнӑ.Рядом с ним сидела Аксинья, закутанная в донскую опушенную поречьем шубу.
XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Нимӗнсӗрех тухса кайрӑм вара ун патӗнчен, ӑшра хам кайран ҫапла шутлатӑп: «Хӗрес вырӑнне ҫакса ҫӳре эсӗ ҫав лайӑх офицера, эпӗ тесен — унпа пӗр сотньӑра пулма килӗшместӗп!»
XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
— Ну, каях, эппин, унпа, — хаваспах килӗшрӗ Григорий.
XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Эпӗ унпа ача тӗне кӗртмен, ним ӗҫ те ҫук ман унта ҫӳреме! — хӑр-хар хӑтӑрса тӑкрӗ карчӑкне Пантелей Прокофьевич.Я с ним детей не крестил, и нечего мне с ним прощаться! — свирепо огрызнулся Пантелей Прокофьевич.
XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Хӑйӗн пулӑри телейӗ ҫинчен вӑл Ильиничнӑна мухтанчӑклӑн кулкаласа каласа кӑтартрӗ, хӗрлӗ пӑхӑр пек йӑлтӑртатакан сазансем ҫине тепӗр хут ытараймасӑр пӑхса илчӗ, анчах Ильиничнӑн унпа пӗрле савӑнасси-мӗнӗ пулмарӗ.
XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Хорунжий унпа килӗшсе пуҫне сулчӗ, унтан хайхи есаул Пантелей Прокофьевич еннелле ҫаврӑнчӗ.Хорунжий утвердительно кивнул головой, и есаул повернулся к Пантелею Прокофьевичу:
XXII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.