Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

куҫ the word is in our database.
куҫ (тĕпĕ: куҫ) more information about the word form can be found here.
Куҫ умӗнчех ӳсрӗн!

Растешь в моих глазах!

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Женека кӗтетӗп, — терӗ лешӗ вӑтанарах, куҫ хупаххине антарса.

— Я Женька жду, — слегка смутившись, ответил Федор и опустил глаза.

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Кӑвак куҫ кӑштах именнӗ пек пулчӗ, унтан пӑшӑлтатса ятне каларӗ:

Синеглазый слегка смутился, затем тихо прошептал:

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Кӑвак куҫ чутах чыхӑнса каймарӗ.

Синеглазый словно поперхнулся:

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Хӑйне тӗкӗнмӗҫ-ха тесе лӑпланма пуҫланӑччӗ кӑна, арҫын ачасем кӗтӗвӗпех ун еннелле хускалчӗҫ, куҫ хупса иличчен ӑна хупӑрласа та илчӗҫ.

Затем, когда она уже стала надеяться, что ее пока не тронут, ребята стайкой сорвались с места и направились в ее сторону. Женя не успела глазом моргнуть, как ее окружила толпа одноклассников.

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Куҫ хупса илнӗ самантра серетарь тӑнӑ вырӑнта Джонатан Ли, унӑн шанчӑклӑ пулӑшаканӗ, курӑнса кайрӗ.

И тут же словно по волшебству, на месте секретарши оказался Джонатан Ли, преданный первый помощник.

Таҫта — чикӗ леш енче // Галина Матвеева. Килти архив

Акӑ ялтӑр кӗмӗл ҫӗлӗклӗ улӑп пуҫӗ ишсе иртрӗ: пӗтӗмпех пӑхса илме пулать тинӗселле каякан кӑвак кӗреҫе сухал та лапчӑк сӑмса, кӑвак куҫхарши айӗн хӗсӗк куҫ пӑхать.

Вот проплыла голова великана в серебряном сверкающем шлеме; всё можно рассмотреть: зелёную косматую бороду, уходящую в море, и приплюснутый нос, и прищуренные глаза под нависшими седыми бровями.

Эпилог // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫыран енчен куҫкӗски пек шыв йӑлтӑртатни курӑнать-ха, леререх тата, тепӗр енчерех, эрӗмлӗх пуснӑ та куҫ виҫсе илейми кӗрен пӑр хирӗ палӑрать.

У берега ещё видна открытая зеркальная вода, а там, дальше, полыньи и лиловые, уходящие в таинственную глубину ледяные поля.

Эпилог // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах, хаклӑ Саня, сана хам куҫ умӗнче курнӑ чух ман пуҫӑма ытти шухӑшсем те килсе кӗреҫҫӗ.

Но и другие мысли приходят в голову, когда я вижу тебя, дорогой Саня.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ак халь ӗнтӗ ҫавсене куҫ умӗнче кӑштах палӑртнӑ пулин те калама ҫук тарӑн шухӑшлӑ, тен гениллӗ хӑватпах кӑтартнӑччӗ пулӗ.

Теперь я увидел их в едва намеченном, но глубоком, может быть, гениальном преображении.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку ӗнтӗ пирӗн куҫ умне килнӗ чи малтанхи сӑн-сӑпат пулчӗ, умра лайӑх хӗҫпӑшалланнӑ хула иккен.

Это было первое, но верное впечатление — перед нами был хорошо вооружённый город.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах ак эпӗ вӑрҫӑ пуҫланнӑ тӗле ҫитрӗм те калама чарӑнтӑм, мӗншӗн тесен мӗн курса иртнин вӗҫӗ-хӗррисӗр панорами яриех уҫӑлчӗ те ман куҫ умне, ун айӗнче хама пӗтем пурнӑҫа сӑхлантаракан шухӑш йӑлтӑртатнине куртӑм эпӗ.

Но вот я дошёл до войны и замолчал, потому что беспредельная панорама всего, что мы пережили, открылась передо мной и в её глубине лишь чуть-чуть светилась мысль, которая всю жизнь волновала меня.

Ҫиччемӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах эпир тепле майпа хӑпартӑмӑр, каҫхи капӑр Мускав манӑн куҫ умне ытарайми тухса тӑчӗ, чӗрем савӑнӑҫлӑн тапать.

Но мы каким-то образом всё же добрались, и великолепная вечерняя Москва открылась передо мной, стеснив сердце горячим и острым волнением.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ акӑ Гришка Фабера аса илетӗп-ха, вӑл калатчӗ вара, «куҫ темӗн ҫинчен те калать», Кораблев тесен «театрта пысӑк ҫын пулас пирки вӑл иккӗ те калаҫмӗччӗ», тетчӗ.

Я вспомнил Гришку Фабера, который утверждал, что «взгляд — всё» и что с таким взглядом он бы «в два счёта сделал в театре карьеру».

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Нумай ҫиекен хулӑн доктор хӑй пӳлӗмӗнчен мӑшӑлтатса тухатчӗ, лапсӑркка кӗрӗкпеччӗ вӑл, кӗрекере вырӑн йышӑннӑ чух, ытла куҫ умне ӳкекен вырӑна лараймасан та, чи шавлӑ ҫӗре вырнаҫатчӗ.

Толстый доктор-едок выползал из своей комнаты в огромной шубе-кухлянке и занимал за столом если не наиболее видное, то, во всяком случае, наиболее шумное место.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Симӗс пурҫӑн абажур пурччӗ, ун ҫумне Иван Иваныч хулӑн хутран ӑста тӗрлесе каснӑ шуйттан ҫурисене тире-тире лартнӑччӗ — ҫав абажур сӗтел тӗлӗнчех ҫакӑнса тӑратчӗ, Катьӑпа иксӗмӗре ҫав асран кайми каҫхине мӗн курни халӗ те куҫ умӗнче ункӑн-ункӑн курӑннӑ пек симӗс абажурӑн хӗрри палӑрнӑ евӗрлӗ, хамӑра мӗн тарӑхтарнӑ та мӗн тертлентернӗ, ҫавсем пурте инҫетри тӗттӗм кӗтессене кӗрсе пытанаҫҫӗ.

Зелёный шёлковый абажур, к которому были приколоты чёртики, искусно вырезанные Иваном Иванычем из плотной бумаги, висел над этим столом. И всё, что радовало нас с Катей в ту памятную зиму, рисуется мне в светлом кругу, очерченном границами зелёного абажура, и всё, что заботило и огорчало, прячется в далёких, тёмных углах.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Петяна матрос куҫ хӗснӗ пек те туйӑнчӗ.

Пете показалось даже, что матрос подмигнул ему.

XLV. Ҫиле май // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Матрос пӗрре Петяна куҫ та хӗссе илчӗ, вӑл ӑна: аптрамасть; тӑванӑм, пурӑнатпӑр-ха! — тесе каланӑ пек пулчӗ.

Матрос даже один раз подмигнул Пете, как бы желая сказать: ничего, брат, живем!

XLIV. Маёвка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Сапаланса пӗтнӗ демонстрацин юлашкийӗсем, куҫ ӑҫталла пӑхать — унталла сапаланса чупаҫҫӗ, ниҫталла кайсан та вӗсемшӗн ҫӑлӑнӑҫ ҫук.

Остатки рассеянных демонстраций бежали врассыпную, куда глаза глядят, без всякой надежды на спасение.

XXXVIII. Боевиксен штабӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл кӗленчене куҫ патне илсе пырсанах, пӗтӗм тӗнче патша кунӗн хавас виҫӗ тӗсӗпе ҫуталнӑ.

Стоило только поднести к глазам эту маленькую призму, как тотчас мир загорался патриотической радугой «царского дня».

XXXIII. Ушкисем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed