Шырав

Шырав ĕçĕ:

хурлӑхлӑн the word is in our database.

хурлӑхлӑн (тĕпĕ: хурлӑхлӑн) more information about the word form can be found here.

Каллех пулмарӗ!.. — хурлӑхлӑн кӑшкӑра-кӑшкӑра ячӗ вӑл.
Опять не виходит!.. — вскрикивал он отчаянно.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шыв ӑшӑтса, унӑн пуҫне те хӑех ҫуса ячӗ вӑл, таҫтан арча тӗпӗнчен кивелсе сарӑхнӑ кӗпе-йӗм туртса кӑларчӗ, тӑван хӑнине апат лартса ҫитерчӗ, ун ҫулӗнче ҫур ҫӗр ҫитичченех пӗр уйрӑлмасӑр ларчӗ; карчӑк ывӑлӗ ҫинчен куҫ илме те пӗлмерӗ, ыйта-ыйта пӗлчӗ, пуҫне хурлӑхлӑн сулкаласа илчӗ.
Она нагрела воды, сама вымыла ему голову, достала откуда-то со дна сундука пожелтевшее от старости чистое белье, накормила родного гостя — и до полуночи сидела, глаз не сводила с сына, расспрашивала, горестно кивала головой.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пуш-пушах ларать чӳречисемпе алӑкӗсене хӑма ҫапса хӑварнӑ пӳрчӗ — ҫурри ишӗлсе аннӑскер, ҫуллахи вӑхӑтра та темле хурлӑхлӑн та тӗксӗммӗн курӑнаканскер.
Пустовал его забитый дом, полуразрушенный и мрачный даже в летнюю пору.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ун ҫине пуҫӗпе тирӗнсе авкаланчӗ вара карчӑк, хурлӑхлӑн хӳхлесе йӗчӗ, клеме ҫапнӑ таса мар пӳс кӗпене вӗри куҫҫулӗпе тӗрлесе пӗтерчӗ.
И, припадая к ней головой, качалась старуха, жалостно причитала, узорила клейменую бязевую грязную рубаху слезами.

— Сана пичче ӳкӗте кӗртрех пулать? — хурлӑхлӑн ыйтрӗ Анфиса.
— Таки уговорил тебя мой братушка? — грустно спрашивала Анфиса.

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей хӑйпе юнашар Кривцов тӑнине курчӗ, вӑл Артамашов ҫине хурлӑхлӑн пӑхнӑ.
Рядом с собой Сергей увидел Кривцова, — он смотрел на Артамашова грустными глазами.

Соня Виктор ҫине хурлӑхлӑн пӑхса илнине, унӑн ялан шухӑшлӑ ӑшшӑн пӑхакан куҫӗсем шиклӗн йӑлтӑртатса илнине асӑрхарӗ Сергей.
Сергей заметил, как Соня с грустью посмотрела на Виктора, и ее ласковые, постоянно задумчивые глаза тревожно заблестели.

XXXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫак ыйтӑва хирӗҫ калама сӑмах тупаймасӑр, вӑл хумханса юхакан шыв ҫине хурлӑхлӑн пӑхса ларчӗ.
Он не находил ответа и безотчетно-грустно смотрел на бугорками бегущую воду.

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сайра-хутра ҫатан ҫумӗнче кивӗ бешметлӗ, лапсӑркка ҫӗлӗклӗ питӗ ватӑ старик хӗвелрен пытанса ларнине курма пулать: туйи ҫине хурлӑхлӑн таянса ларать мучи, унӑн тунсӑх куҫӗсем куҫҫулӗпе тулаҫҫӗ, — ӑна та хире туртать пулмалла, вӑл та лав хыҫҫӑн кайӗччӗ, анчах урисем итлеми пулнӑ… сад пахчинче купӑста пуҫӗ пек шурӑ ача пуҫӗ курӑнса каять те часах йывӑҫсем хушшинче пытанать; е йӑран ҫинелле пӗшкӗннӗ пӗччен карчӑк курӑнса каять — каллех йӗри-тавра пӗр чун та ҫук…
Лишь изредка можно встретить то древнего старика в тени у плетня, в поношенном бешмете и в кудлатой шапке: сидит старина, горестно опершись на палку, печальные его глаза слезятся, — видно, и его тянет в степь, и он бы ушел за возом, да только ноги уже не слушаются… то в саду забелеет детская головка и тотчас скроется за кустом; то покажется, согнувшись над грядкой, одинокая старуха — и снова ни души вокруг.

Тимофей Ильич пуҫне сулса ҫеҫ тӑчӗ, Ниловна нимне пӗлмесӗр ывӑлӗпе кинӗ ҫине хурлӑхлӑн пӑхса илчӗ.
Тимофей Ильич только утвердительно кивнул головой, а Ниловна горестно смотрела на сына и на невестку и ничего не могла понять.

XXXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей ашшӗ ҫине хурлӑхлӑн пӑхрӗ.
Сергей вопросительно посмотрел на отца.

Прохор хурлӑхлӑн аллине сулчӗ.
Прохор горестно махнул рукой.

XXXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Тӑвӑпӑр, — терӗ хурлӑхлӑн Ефим.
— Построим, — сказал с печалью Ефим.

XXIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Инкек, — терӗ хурлӑхлӑн Агафон.
— Беда, — грустно проговорил Афанасий.

— Хушӑн ӑна! — ассӑн сывларӗ те Антон Сергей ҫине хурлӑхлӑн пӑхса илчӗ.
— Да, его заставишь! — со вздохом возразил Антон.

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Йӗри-тавра тӳрем ҫӗр выртнӑ — ҫӗршер гектар урпа акса хӑварнӑ хирсем курӑннӑ, унта сеялка йӗрӗсем те ҫухалман-ха, тӗл-тӗл ҫурхи суха тунӑ вырӑнсем хурҫӑ пек йӑлтӑртатса выртнӑ е хӗллехи юр ҫапса антарнӑ типсе каяйман пӗлтӗрхи ыраш хӑмӑлӗ тӗксӗм те хурлӑхлӑн тӑсӑлнӑ.
Навстречу бежала равнина — то подступало квадратное, гектаров на сто, поле, уже засеянное ячменем, — еще свежи были следы колес сеялки; то попадалась весенняя пахота со стальным блеском; то тянулась серая и унылая стерня, за зиму прибитая к земле и еще не совсем сухая.

Ирина хурлӑхлӑн кулса илчӗ те нимӗн те чӗнмесӗр хӑйӗн пӳлӗмне кӗрсе кайрӗ.
Ирина ничего не сказала и пошла в свою комнату.

XXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кӳршӗсем иртсе кайни кӳрентерет ӗнтӗ, — Кривцов, хурлӑхлӑн кулса, Сергей ҫине пӑхса илчӗ те карӑнса анасларӗ.
Обидно, конечно, что соседи нас обгоняют… — Кривцов, грустно улыбаясь, посмотрел на Сергея и отвернулся.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Голубева Сергей ҫине хурлӑхлӑн, ҫапла каланӑ пек, пӑхрӗ: «Эх, мӗн калам сана? Эсӗ кунта ҫӗнӗ ҫын, мана епле йывӑррине пӗлместӗн».
Голубева горестно посмотрела на Сергея, как бы говоря: «Эх, что тебе сказать? Ты у нас человек новый и не знаешь, как мне тяжело».

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Ырӑ хыпар, — терӗ хурлӑхлӑн Сергей, машинӑна кӗрсе ларса.
— Это отрадно, — грустно проговорил Сергей, садясь в машину.

XXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics