Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӑмахӗсене (тĕпĕ: сӑмах) more information about the word form can be found here.
Любӑра ахаллӗх, йӑвашлӑх нумай пулнӑ, ҫавӑншӑн ӑна Фома кӑмӑлланӑ, тата, хӗрӗн сӑмахӗсене пула, час-часах вӑл ӑна шелленӗ те: Люба ытла та тӑр кӑнтӑрлах аташса пурӑннӑн туйӑннӑ.

В Любе много было простого и доброго, что нравилось Фоме, и часто она речами своими возбуждала у него жалость к себе: ему казалось, что она не живет, а бредит наяву.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фомана хӗрӗн калаҫӑвӗсем тӗлӗнтернӗ, ӑна вӑл яланах — хреснашшӗн сӑмахӗсене мӗнле тӑнланӑ — ҫавӑн пекех каҫса кайсах итлесе ларнӑ; анчах та Люба Тарас тетӗшӗ ҫинчен юратуллӑн, салхуллӑн калаҫнӑ чух, хӗр ҫак ятпа урӑх ҫынна витнӗ пек туйӑннӑ Фомана, калӑпӑр — Ежовах.

Фома удивлялся ее речам и слушал их так же жадно, как и речи ее отца; но когда она начинала с любовью и тоской говорить о Тарасе, ему казалось, что под именем этим она скрывает иного человека, быть может, того же Ежова.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл унӑн сӑмахӗсене тимлӗн, пӗтӗм кӑмӑлпа тинкерсе итленӗ, ҫав вӑхӑтрах кашни тӗлпулу Фома кӑмӑлне тавӑрсах пынӑ, вӑл старикрен сивӗннӗҫемӗн сивӗннӗ.

Слушая его речи внимательно и с жадным любопытством, он чувствовал, что каждая встреча с крестным увеличивает в нем неприязненное чувство к старику.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома, унӑн сӑмахӗсене итленӗ май, хӑйӗн пӳрнисене тинкерӳллӗн пӑхса ларнӑ, хӗрӗн сӑмахӗсенче вӑл пысӑк хуйхӑ пуррине туйнӑ, анчах ӑна ӑнланайман.

Фома слушал ее речь, пристально рассматривая пальцы свои, чувствовал большое горе в ее словах, но не понимал ее.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Чӑн… — кӗскен ответленӗ Фома, унӑн сӑмахӗсене ӑнланмасӑр, ҫав вӑхӑтрах хӑй каллех хӗрелнине сиссе.

— Да… — кратко сказал Фома, не понимая ее слов и чувствуя, что опять краснеет.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома, хреснашшӗ ҫавӑн пек хӑвӑрт улшӑнса кайнипе тӗлӗннӗскер, унӑн сӑмахӗсене итлесе пынӑ, ҫак сӑмахсем ӑна, темӗншӗн, ашшӗ тупӑкӗ ҫине ӳкекен ҫӗр кӗмӗрккисем майлӑн илтӗннӗ.

Фома, удивленный быстротой превращения крестного, слушал его слова, и почему-то они напомнили ему об ударах тех комьев земли, которыми люди бросали в могилу Игната, на гроб его.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мӗнле, Чумаков… мӗскерле… ҫапмарӗ-и сана? — сӑмахӗсене уйӑра-уйӑра ыйтнӑ ашшӗ.

Что, Чумаков-то… не того… не ударил тебя? — с расстановкой спросил Игнат сына.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ача ун сӑмахӗсене итленӗ, ашшӗне куҫран пӑхнӑ, ашшӗ хӑйӗн патне ҫывхарсах пынине туйнӑ.

Мальчик слушал его речь, смотрел на него и чувствовал, что отец как будто всё ближе подвигается к нему.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Итле аҫуна, ан ман унӑн сӑмахӗсене

Слушай отца да помни его слова…

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ашшӗ ыйтӑвне хирӗҫ, вӑл лоцманпа машинистӑн сӑмахӗсене пӗтӗмпех каласа кӑтартнӑ.

На вопросы отца он передал ему разговор лоцмана с машинистом.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Игнат унӑн сӑмахӗсене илтнӗ, анчах ӑнланман.

Игнат слышал тихие слова, но не понимал их.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Именӳ вучӗпе тӗлкӗшен пит-куҫне ҫӗрелле тытса, вӑл арӑмӗн ӳпкевлӗ сӑмахӗсене ним сасӑсӑр итленӗ, хӑйӗн пӳлӗмне, сурӑх пек йӑваш та айванӑн кӗрсе, питӗрӗнсе ларнӑ.

Со смиренно опущенными глазами, в которых теперь горел стыд, он молча слушал упреки жены, смирный и тупой, как овца, уходил к себе в комнату и там запирался.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Помещик сӑнӗ Шурсухалӑн малтанхи сӑмахӗсене илтсенех йӑлкӑшма пуҫларӗ.

После первых же слов Белой Бороды лицо помещика просветлело.

VIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Унӑн малалли сӑмахӗсене картишӗнче йытӑ вӗрни тата хурсем какӑлтатни хупласа хучӗҫ.

Дальнейшие его слова заглушил лай собак и гогот гусей на дворе.

II // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Вӑрҫӑ ҫывӑхӗнчи аэродром ҫинчи асран кайми кунсене, унта команда пункчӗ патне пухӑнса ҫулпуҫӑн хавхалантаракан сӑмахӗсене итленине аса илетӗп.

В памяти оживают незабываемые дни на боевом аэродроме, когда, собравшись у командного пункта, мы слушали воодушевляющие нас слова вождя.

4. Совет Союзӗшӗн тӑрӑшса пурӑнӑп! // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Лавочкин хумханма пуҫлать, хӑйӗн сӑмахӗсене ҫапла вӗҫлет:

Лавочкин взволнованно заканчивает:

3. Семен Алексеевич Лавочкин патӗнче // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Полк командирӗ гвардейцӑн тупа тӑвакан сӑмахӗсене хыттӑн та чӗре патне пымалла калама пуҫларӗ.

Командир полка начал громко, прочувствованно произносить слова клятвы гвардейца.

7. Гварди ялавӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Кунта, Тӑван ҫӗршыв тулашӗнче, эпир, совет салтакӗсем Сталин приказӗнчи: «Хӗрлӗ Ҫар пирӗн государствӑн Румынипе Чехословаки хушшинчи чиккине тухрӗ, халӗ вӑл тӑшман ҫарӗсене Румыни территоринче аркатса пырать», тенӗ сӑмахӗсене итленӗ хыҫҫӑн нихҫанхинчен те ытларах хӗпӗртерӗмӗр.

Здесь, за пределами Родины, мы, советские воины, испытывали какое-то особенно глубокое и радостное волнение, слушая слова сталинского приказа: «…Красная Армия вышла к нашим государственным границам с Румынией и Чехословакией и продолжает теперь громить вражеские войска на территории Румынии».

26. Майӑн пӗрремӗшне ют ҫӗршывра уявларӑмӑр // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Мана курсан, хӑйӗн сӑмахӗсене каласа пӗтермесӗрех, хӑвӑрт ман пата пычӗ те алла чӑмӑртарӗ:

Увидев меня, он не заканчивает фразы, быстро подходит ко мне и пожимает руку:

22. Аслӑ наградӑна илме чӑнах та тивӗҫлӗ пулнине эпӗ ӗҫпе кӑтартса пама тивӗҫ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Солдатенко: «ҫар ҫыннин пахалӑхӗсем майӗпен пулса пыраҫҫӗ», тенӗ сӑмахӗсене аса илтӗм.

«Боевые качества куются постепенно», вспоминал я слова Солдатенко.

11. «Курски пӗкӗре» ҫапӑҫас умӗн // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed