Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ачашшӑн the word is in our database.
ачашшӑн (тĕпĕ: ачашшӑн) more information about the word form can be found here.
Ашшӗ, Таня хулпуҫҫийӗ ҫинчен аллине илсе, унӑн питне ачашшӑн ҫупӑрларӗ.

Он оставил ее плечо и рукою провел по щеке Тани.

VI // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Ӗлӗкрех, амӑшӗ китлтен кайма хатӗрленнӗ чух, Таня ялан йӗме тытӑнатчӗ, халӗ вӑл ун ҫинчен ачашшӑн ҫеҫ шухӑшлать.

Раньше, каждый раз как мать собиралась из дому, Таня начинала плакать, но теперь только думала о ней с непрестанной нежностью.

II // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Ачашшӑн та тунсӑхлӑн калаҫмалла сирӗн, ҫакӑн пек: «Ро-о-мео!»

Вы должны говорить нежно и томно, вот так: «Ро-о-мео!»

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Хӗрарӑм татах калаҫрӗ; анчах пӗр минут иртрӗ-и, иртмерӗ-и, вӑл манӑн алӑсем ҫинчи ҫип хутӑрне илчӗ те, куҫран тӳп-тӳррӗн те питӗ ачашшӑн пӑхса ҫапла каларӗ:

А она все продолжала разговаривать, но не больше минуты, потом сняла пряжу у меня с рук, поглядела мне прямо в глаза, очень ласково, и говорит:

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

О, мӗнле лӑпкӑ та ачаш ҫак каҫ, мӗнле ачашшӑн сывлать шупка сенкер сывлӑш, кирек мӗнле хуйхӑ та, кирек мӗнле тертленӳ пекех, ҫак янкӑр та уҫӑ тӳпе айӗнче, ҫак таса та айӑпсӑр шевле айӗнче иртсе шӑпланмалла!

О, как тиха и ласкова была ночь, какою голубиною кротостию дышал лазурный воздух, как всякое страдание, всякое горе должно было замолкнуть и заснуть под этим ясным небом, под этими святыми, невинными лучами!

XXXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Тӑхта-ха, — терӗ Елена, аллине ачашшӑн илсе: — шлепкене хывма ирӗк пар.

— Постой, — сказала она, ласково отнимая у него руки, — дай мне шляпу снять.

XXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Елена, ачашшӑн кулкаласа, ӑна куҫран пӑхрӗ… мӗн чухлӗ телей вӗсенче…

Она с улыбкой глядела ему в глаза… в них было столько счастия…

XXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Хӑй тавра мӗн пулнисем халь ачашшӑн та, кӑмӑллӑн та, тата ҫитменнине, тӗлӗкри пек те туйӑнмарӗҫ ӑна: вӗсем, тискер тӗлӗк евӗр, унӑн кӑкӑрне йывӑрлатса тӑчӗҫ; вӗсем ӑна ӳпкелешеҫҫӗ пек, кураймаҫҫӗ пек ӑна пӗлесшӗн те мар пек пулчӗҫ…

Уже ни ласковым, ни милым, ни даже сном не казалось ей всё окружающее: оно как кошмар давило ей грудь неподвижным, мертвенным бременем; оно как будто и упрекало ее, и негодовало, и знать про нее не хотело…

XXI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Инсаров унӑн пуҫне ачашшӑн тытса ҫӗклерӗ те куҫӗсенчен тинкерсе пӑхрӗ.

Он ласково приподнял ее голову и пристально посмотрел ей в глаза.

XVIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Карета хӑвӑрттӑн чупать, вӑл е пулса ҫитнӗ тырӑ пусси хӗррипе, е анлӑ ҫаран ҫумӗпе пырать; тырӑ пуссинче сывлӑш пӑчӑ та ырӑ шӑршлӑ; тырӑ шӑрши ҫапать, ҫаран енчен вӗрекен сулхӑн ҫил вара сасартӑк ачашшӑн питӗ сӗртӗнсе илет.

Карета быстро неслась то вдоль созревающих нив, где воздух был душен и душист и отзывался хлебом, то вдоль широких лугов, и внезапная их свежесть била легкою волной по лицу.

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

«Allong!» терӗ ӑна Анна Васильевна ачашшӑн

«Allons!» — ласково промолвила Анна Васильевна…

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Шухӑш-кӑмӑлне ярт уҫҫӑн палӑртакан шуранка сӑнлӑ хӗр сукмак хӗрринчи сак ҫинчен тӑчӗ, пӳрт алӑкӗ умӗнче хӑмӑр кӑвак пурҫӑн кӗпе тӑхӑннӑ хӗрарӑм курӑнса кайрӗ, вӑл тӗрленӗ батист тутӑрне хӗвелтен хӳтӗленсе пуҫӗ ҫине тытрӗ, ывӑннӑ пек ачашшӑн йӑл кулса илчӗ.

Молодая девушка с бледным и выразительным лицом поднялась со скамейки близ дорожки, а на пороге дома показалась дама в лиловом шёлковом платье и, подняв вышитый батистовый платок над головой для защиты от солнца, улыбнулась томно и вяло.

II // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Кунта аслӑ лейтенант пирӗн ҫине темле питӗ ачашшӑн пӑхса илчӗ те шанчӑклӑн каларӗ:

Тут старший лейтенант посмотрел на нас необычно нежно и сказал доверительно:

1942-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Унтан Таюша, унӑн ӳсӗмӗ малалла кайни, тата юрату, хамӑн тусӑм ачашшӑн савни.

Затем Таюша, ее рост и продвижение, ну, и любовь, ласки нежные подружки моей.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Хумсем урасем патне ачашшӑн кармашаҫҫӗ, ҫыран хӗрринчи ылттӑн тӗслӗ хӑйӑра ҫулаҫҫӗ.

Ласково подбиралась к ногам ленивая волна, лизала золотой песок берега.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑл ӑна, ҫинҫе мӑйӗнчен ачашшӑн ыталаса илсе, ачашлама тытӑнчӗ.

Он нежно обхватил тонкую шею лошади и гладил рукой ее вздрагивающие ноздри.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑл пӗлет: унӑн, ҫав тери ачашшӑн юратма, туслӑха ҫав тери лайӑх упрама пӗлекенскерӗн, тата та вӗлермелле пулать-ха.

Он знает, что он будет еще убивать, он, Сергей, умеющий так нежно любить, так крепко хранить дружбу.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Унӑн ҫинҫе те ӑша пӳрнисем унӑн вырта пӗлмен ҫӳҫӗ ӑшне кӗрсе кайрӗҫ те ачашшӑн тӑрмалама тытӑнчӗҫ.

Тонкие теплые пальцы ее тихо забрались в его непокорные волосы, ласково теребили их…

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑл ларнӑ ҫӗртех тӗлӗрсе кайрӗ, ун умне амӑшӗн пӗркеленчӗклӗ хыткан сӑнӗ тата ачашшӑн пӑхакан тӑван куҫӗсем тухса тӑчӗҫ.

И когда, сидя, забылся в тревожной полудреме, выплыл образ матери, ее худенькое, морщинистое лицо с такими знакомыми, родными глазами.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Амӑшӗ ывӑлӗ ҫине ачашшӑн пӑхса тӑчӗ.

 — Мама ласково глядела на сына.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed