Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Федор the word is in our database.
Федор (тĕпĕ: Федор) more information about the word form can be found here.
Улӑп! — йынӑшса кӑшкӑрчӗ Федор Лукич.

Здоровило! — простонал Федор Лукич.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Федор Лукич стена ҫумне сарса хунӑ шӑналӑк ҫине ларчӗ те аттине хывма хӑтланчӗ, анчах ҫав вӑхӑтра Нарыжный чупса пычӗ, чӗркуҫленсе ларса унӑн уринчен атта хывма тытӑнчӗ:

Федор Лукич опустился на разостланную под стеной полость и хотел разуваться, но тут подбежал Нарыжный и, опустясь на колени, стал снимать с его ног сапоги.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Пӑрах эсӗ ку хӗрарӑм ӗҫне, — хыттӑн хушса каларӗ те Федор Лукич, ҫавӑнтах Артамашов еннелле ҫаврӑнчӗ:

— Ты брось это бабское занятие, — строго приказал Федор Лукич и обратился к Артамашову:

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Акӑ пире валли шаркку! — терӗ Федор Лукич.

— А вот нам и жарковье готовится! — сказал Федор Лукич.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Анчах Федор Лукич калиткине уҫма ӗлкӗрчӗ те хӑвата малтан кӗртсе ячӗ.

Но Федор Лукич уже открыл калитку и пропустил гостя вперед.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн вӑл пӳрте ҫӑмӑллӑн утса кӗретчӗ, Федор Лукич ҫав вӑхӑтра, алӑк умӗнче кӗтсе тӑрса, тытӑнчӑклӑ хулӑн сассипе саламласа кӗтсе илетчӗ:

После этого молодцеватым шагом шел в дом, а Федор Лукич уже стоял на пороге и приветствовал хриповатым басом:

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Пурпӗрех, — Федор Лукич Артамашова ҫаннинчен ярса тытрӗ.

— Все одно, — Федор Лукич взял Артамашова за рукав.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Апла, апла, — шухӑшлӑн каларӗ Федор Лукич, вӑл тути ҫинчи тур паллине пӳрнипе пӗтӗркелесе ҫаврашка пек ҫавӑрттарчӗ.

— Так, так, — задумчиво проговорил Федор Лукич и покатал пальцем по губе родинку, как шарик.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Авӑ мӗн, Федор Лукич, Сергейӑн тӗллевӗ ҫавӑнта пулнӑ та ӗнтӗ!

Вот оно, Федор Лукич, какая была у Сергея цель!

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Кунта, Федор Лукич, ятламаллин шӑрши те ҫук!

— Тут, Федор Лукич, пахнет не нагоняем!

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Чӑнах-и! — Федор Лукич чӗлхине чаплаттарса илчӗ.

— Да ну! — Федор Лукич причмокнул языком.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Тырпул тухӑҫне ӳстеретӗн-и? — интересленсе ыйтрӗ Федор Лукич, унӑн сасси Артамашов темле япалана ӑнланман пирки ӑна шелленӗ пек янӑрарӗ.

— Урожай повышаешь? — поинтересовался Федор Лукич, и в голосе его прозвучала нотка сожаления.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Эсӗ хальчченхи пекех ҫӑмӑлттай! — ашшӗ пек ачашшӑн каларӗ Федор Лукич.

— Ты все такой же ухарь! — отечески ласково сказал Федор Лукич.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫак кубанкӑна тата чӗн ҫыхӑллӑ кӗлӗсӗр атӑ, хура кӑвак галифе, кӗмӗл таткисемпе илемлетнӗ пиҫиххипе ҫыхнӑ вӑрӑм кӗпе тӑхӑннӑ яштака та ҫаврӑнӑҫуллӑ ҫын хӑй те Федор Лукича чарӑнтарса пуҫне ҫӗклеттерчӗ кӑна мар, кӑшкӑрттарчӗ те:

Вот эта кубанка, да еще и горские сапожки без каблуков и с ремешками ниже колен, и синие галифе, и длинная рубашка, подхваченная пояском, богато украшенным серебряным набором, и весь мужчина, упруго-стройный, чернолицый, заставил Федора Лукича не только остановиться и поднять голову, но и воскликнуть:

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Анчах, площаде утса тухсан, вӑл ирӗксӗрех пуҫне ҫӗкленӗ те кӗтмен ҫӗртенех хӑй паллакан кубанкӑна курнӑ: ӑна вӗҫкӗнле ҫамка ҫинех антарса лартнипе унӑн тӑрри Федор Лукич куҫӗ умӗнче хӗрелсе тӑнӑ.

Но выйдя на площадь, невольно поднял голову и совсем неожиданно увидел знакомую кубанку, так молодцевато сдвинутую на лоб, что красный ее верх пламенел у Федора Лукича перед глазами.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пӗррехинче, каҫ пулас умӗн, кун каҫа хӗрнӗ сывлӑш сивӗнме пуҫланӑ, ҫуртсемпе йывӑҫсен мӗлкисем пӗтӗм урама ӳкнӗ вӑхӑтра, Федор Лукич, туя ҫине тӗрӗнсе те кӑштах уксахласа, станицӑналла таврӑннӑ.

Однажды перед вечером, в тот самый час, когда раскаленный за день воздух начинал остывать, а от домов и деревьев через всю улицу тянулись тени, Федор Лукич, опираясь на палку и слегка похрамывая, возвращался в станицу.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Авӑ ӑҫталла туртать, ҫивӗч куҫлӑ шуйттан! — шутларӗ Федор Лукич.

«Ишь куда тянет, черт лупоглазый! — подумал Федор Лукич.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Халӗ акӑ, Федор Лукич, хӗрӳ ӗҫ пуҫланать, — сӑмахне малалла тӑсрӗ Головачев, — пур ӗҫе те тума, тырра вырса, ҫапса пӗтерме, патшалӑха тырӑ чи малтан илсе кайса пама ҫынсем нумай кирлӗ…

— Тут такая, Федор Лукич, наступает горячая пора, люди нужны, чтобы все разом поднять, скосить, смолотить и первыми свезти хлеб государству…

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Федор Лукич чӗнмерӗ.

Федор Лукич молчал.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Леш ӗҫ пирки мӗнле, Федор Лукич? — куҫӗсем хӑйӗн саплах юхса каякан патак татки ҫине пӑхаҫҫӗ.

— Как же насчет того дела, Федор Лукич? — А глаза все смотрели на уплывавшую хворостинку.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed