Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ярса (тĕпĕ: яр) more information about the word form can be found here.
Хӳмесем ҫуммипе урамӑн икӗ енӗпе те хӑма сарса тунӑ ансӑр тротуарсем тӑсӑлаҫҫӗ, Корней ура айӗнче авӑнса, лачӑртатса тӑракан хӑмасем ҫине ярса пуссанах, пылчӑка хырса тасатрӗ, аттисене кӳлленчӗкре курӑкпа ҫурӗ.

Вдоль заборов по обеим сторонам улицы тянулись узкие дощатые тротуары, и, ступив на хлипкие, пружинящие под ногами доски, Корней наконец освободился от грязи, вымыл пучком травы сапоги в луже.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мажаров, кимме ҫырантан тӗксе ярса Ксюшӑпа юнашар пырса ларнӑ.

Мажаров оттолкнул лодку от берега и опустился рядом, вплотную с Ксюшей.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксюша кӑшкӑрса янӑ, хӑйне хӑй те пӗлмесӗр, ҫынсем тӗркӗшнӗ ҫӗре персе ҫитнӗ, Мажарова хӗнекен ҫынна вӑл ҫӳҫрен ярса илнӗ, шӑв-шава илтсе, чупса пынӑ милиционерсем тин ӑна ҫав ҫын ҫумӗнчен уйӑрса янӑ.

Ксюша дико закричала, не помня себя, кинулась в самую свалку, вцепилась в волосы человека, бившего Мажарова, и ее отодрали от него только подоспевшие на гвалт милиционеры.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл спекулянта аллинчен ярса тытнӑ.

Он взял спекулянта за руку.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑй мӗншӗн ҫапла чееленсе, ашшӗ кам ҫинчен каланине пӗлмӗш пулнине Ксени хӑй те ӑнланмарӗ, ашшӗ уншӑн тахҫанах манӑҫа тухнӑн туйӑнакан ята каланӑ-каламанах, Ксени ӑна аллинчен ярса тытрӗ.

Она сама не знала, зачем хитрила и делала вид, что не понимает, о каком человеке говорит отец, и не успел он назвать это, казалось, давно похороненное для нее имя, как она схватила отца за руку.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Неушлӗ пире хамӑр саманан васкаварлӑ вӑхӑчӗ ҫапла ярса тытса, хуса пырать — самани ӗнтӗ канӑҫсӑр, тӳсӗмсӗр, мӗн май килнӗ таран нумайрах ӗҫлемелле, пӗтӗмпех лайӑх мар пулин те, хӑвӑртрах тумалла — унсӑрӑн эпир мӗн те пулин тӑваймасӑр юлатпӑр, пулас ӑрусем вара пире вӑрах ӗҫленӗшӗн каҫарас ҫук…»

Неужели нас подхватывает и гонит так стремительный бег нашей эпохи — беспокойной, нетерпеливой, на долю которой выпало сделать как можно больше, пусть не до конца хорошо, но скорее, иначе мы что-то упустим и потомки по простят нам этого промедления…»

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах кунтан та ытларах ӑна хӑйӗн вӑйсӑрлӑхӗ хӑратнӑ — ун чунӗ ҫуталса юрласа тӑнӑ, вӑл, ҫынсене ҫӗклентерсе ярса, хӑй хыҫҫӑн илсе кайма пултарнӑ, анчах унӑн куҫне вара темӗнле тӗттӗм карса тӑнӑ тейӗн.

Но еще больше пугала его собственная беспомощность — душа светила и пела, мог зажечь и повести за собой людей, а глаза будто застилала липкая темь.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Вершинин ура ҫине ярт сиксе тӑчӗ те, аллинчен пирус мӗнле тухса ӳкнине сисмесӗр, малалла ярса пусса ӑна таптаса лапчӑтрӗ.

— Вершинин пружинисто поднялся и, не заметив, как выскользнула из рук папироса, шагнул и раздавил ее.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Коробин аллисене хирӗҫ ярса тытрӗ те ҫав тери тулашса кайрӗ.

Коробин сцепил пальцы рук, он был вне себя.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Конюх туйине илчӗ, анчах туйи, аллинчен тухса ӳксе, аяккалла сирпӗнчӗ; вара вӑл, алӑк янаххинчен ярса тытса, йӑлӑнакан куҫӗсене председатель ҫинчен илмесӗр ура ҫине тӑчӗ.

Конюх схватился за палку, но она выскользнула из рук и отлетела в сторону; тогда он уцепился за косяк и поднялся, не спуская с председателя умоляющих глаз.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эсӗ вара ҫав культурӑна питӗ нумай ярса илнӗ.

— А ты что-то больно много этой культуры нахваталась.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Санран? — тӗлӗннӗ пек турӗ Лузгин, кӗххӗм кӗххӗмлетсе кулса ярса.

От тебя? — притворно удивился Лузгин и засмеялся с короткими всхлипываниями.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ун хыҫҫӑн темиҫе утӑмра пуҫне усса пиччӗшӗ Никитӑ Ворожнев пырать, ырхан та тӑсланкӑ Сыроваткин кладовщик, шӑнӑрлӑ мӑйне тӑсса, тӗлсӗр хыпаланса вӗттӗн-вӗттӗн ярса пусать, шатра питлӗ, тӗксӗм Шалымов бухгалтер кичеммӗн, никам ҫине пӑхмасӑр утать; Ефим Тырцев бригадир, палӑрмасӑр пыма тӑрӑшнӑ пек, пӗкӗрӗлнӗ те ҫӑварне чышкипе хупласа хуллен ӳсӗре-ӳсӗре илет.

За ним на некотором расстоянии понуро брел брательник, Никита Ворожнев, суетливо семенил, вытягивая жилистую шею, тощий и высокий кладовщик Сыроваткин, угрюмо, ни на кого не глядя, шествовал рябой и сумрачный бухгалтер Шалымов, словно стараясь быть незаметным, горбился и негромко покашливал в кулак бригадир Ефим Тырцев.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑшне-пӗрне Лузгин праҫнике парнесем ярса панӑ, лешсем каялла яман, илнӗ.

Кое-кому Лузгая посылал подарочки к праздникам, и ничего, не брезговали, брали.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл ботинкисене тӑхӑннӑ вӑхӑтра амӑшӗ малти пӳлӗмрен йӗппе ҫип илсе тухрӗ, тӳмине лартрӗ те, сасартӑк хыпӑнса ӳксе, урайӗнчи витре кӗрекен сӑмавара ярса тытрӗ.

Пока он обувался, она принесла из горенки нитку с иголкой, пришила пуговицу и вдруг встрепенулась, засуетилась, подхватила с полу ведерный самовар.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Пӗтӗм сӑнчӑра туртса кӑларас тесе, унӑн тӗп сыпӑкӗнчен мӗнле ярса тытмалла-ха? — шухӑшларӗ Пробатов, хытӑ хӑмӑл ҫийӗн ярӑнса вӗҫекен хӑмӑр хӑлата сӑнаса.

«Как ухватиться за основное звено, чтобы вытащить всю цепь? — следя за полетом рыжего коршуна, распластавшегося над жесткой щетиной стерни, думал Пробатов.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫакна пурне те пӗр алла ярса тытсан, ӗҫлеме те, хӑвӑра кӑтартма та пулать вара.

А если все это ухватить в одни руки, будет где развернуться и себя показать.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл малтан урисемпе малалла ярса пусрӗ, хӑйне хыҫалтан тӗкекен лава, кайри урисем ҫине ларса, ерипен тытса пычӗ.

Но она и сама выбрасывала передние ноги и, оседая на задние, медленно сдерживала напиравший на нее воз.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл, сывпуллашса, ачасене тытса ачашларӗ, ӗлӗк турӑш ҫакӑнса тӑнӑ, халӗ темӗнле уяв плакачӗ вӗлкӗшекен тӗпелти кӗтеселле ҫаврӑнса пӑхрӗ те, ассӑн сывласа, алӑк урати урлӑ ярса пусрӗ.

Приласкав на прощанье ребятишек, он оглянулся на передний угол, где раньше висела икона, а теперь полыхал какой-то праздничный плакат, и, вздохнув, шагнул через порог.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эсӗ мана, хунчӑкам, ухмах тесе ан шутла! — терӗ Дымшаков, кӑмӑллӑн кулса ярса.

— Ты меня, племянница, дураком не выставляй! — сказал Дымшаков и обезоруживающе рассмеялся.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed