Шырав
Шырав ĕçĕ:
Малалла лаша чупнинчен те хытӑрах ыткӑнса, пӗкӗ тӗлӗнчи сӳсмен пӑявӗнчен ярса тытрӗ.
6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.
Унӑн аллинче чӑмӑртаса тытнӑ тутӑр пурччӗ; вӑл ҫав тутӑра куҫӗсем патне тыта-тыта, ӑш хытӑрах та хытӑрах чӑркантарса пыратчӗ, вӑл унӑн чи хаклӑ та юлашки япали пулнӑ пек, ун ҫине ҫав тери хытӑ пӑхатчӗ.
XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
— Хытӑрах, икона ҫыракан!
XIV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Анчах нумайрах пурӑннӑҫемӗн эпӗ тата хытӑрах шухӑшласа пыраттӑм: ҫав ҫынсен ӑшчиккишӗн хуйхӑ-суйхӑ савӑнӑҫран ҫывӑхрах тарать пулӗ теттӗм.Но чем дальше, тем более назойливо думалось мне, что душе этих людей печаль ближе радости.
XIV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Чӗлхи ҫыхланмарӗ унӑн, пачах урӑхла — Терентий Петрович пӑт татса, ахаль чухнехинчен хытӑрах калаҫрӗ, анчах сӑмахӗ унӑн яланхи пек йӗркепе мар, урӑхла ҫыхӑнса пычӗ.
Прицепщик Терентий Петрович // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 109–130 с.
Прохор Палыч хӑй руководство рульне пӗтӗмпех ҫавӑрса лартнӑшӑн питӗ кӑмӑллӑ пулчӗ, вара правление таврӑнсан, счетовода: — Ничево-о! Тата хытӑрах ҫавӑратпӑр акӑ! — терӗ.
3 // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 41–83 с.
Утиль складӗнчи хӑйӗн кӳренмелле опычӗ тӑрӑхах вӑл хӑйне пӑхӑнса ӗҫлекенсене хытӑрах тыткалама кирлине пӗлнӗ, — унсӑрӑн хӑвах лекетӗн; пӑхӑнса ӗҫлекен ҫын — ытла пур енчен те пулса ҫитнӗ ҫынах пулманнине те чухланӑ (ку шухӑш унӑн майӗпе ҫуралса пынӑ, анчах самаях хытӑ ҫирӗпленнӗ).
1 // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 41–83 с.
— Хытӑрах ҫи, Михайлӑ, вӑхӑт! — тесе хӗтӗртеҫҫӗ ӑна.
XII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Ҫав уншӑн пурпӗрех пулни ман ӑшӑмра хытӑран хытӑрах усал хуйхӑ кӑларса пыратчӗ, Яков ҫине ҫиленсе ӑна кӑмӑллас мар шухӑша вӑрататчӗ.Это равнодушие вызывало у меня все более злую тоску, будило чувство сердитой неприязни к Якову.
XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Натали пирӗн крыльца патӗнче кӑшкӑратчӗ, унӑн сасси тата хытӑрах та хытӑрах, хӑй ҫӗнтернӗшӗн савӑннӑ пекрех янӑратчӗ.Кричала она около нашего крыльца, голос её звучал всё более громко и торжествующе.
X. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Ҫав вырӑс пурӑнӑҫӗ урӑх ҫӗршывсенчи пурӑнӑҫпа пӗрешкел пулманни кашни ҫӗнӗ кӗнеке хыҫҫӑн ман умма тата уҫҫӑнтарах тухса тӑрать, лапра кӗтеслӗ, пит вуланӑ сарӑ страницӑсем тӗрӗсси пирки хытӑрах иккӗлентерсе, темшӗн тарӑхтарса пырать.
IX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
«Стрелецсем», «Юрий Милославский», «Вӑрттӑн пурӑнакан манах», «Юланутпа ҫӳрекен тутар Япанча» тата ҫавӑн пек кӗнекесем ытларах ман кӑмӑла каятчӗҫ — вӗсенчен пуҫра тем тӑрса юлатчӗ: анчах святойсен пурӑнӑҫӗ ҫинчен тата хытӑрах хӗрӳленсе вулаттӑм, кунта тем кулмасӑр ҫырнӑ япала пурччӗ.
IX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Ҫавӑ мана вӑтантарса ячӗ, эпӗ вара повӑра тата астусарах та шансарах пӑхма пуҫларӑм, а вӑл темшӗн, час-часах хытӑрах тарӑхса калатчӗ:
VI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Халӑх хытӑрах кулса ячӗ.
VI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Смурыя та вуласси хытӑрах та хытӑрах астарса пынине вӑл час-часах мана ӗҫрен тататчӗ.Смурый, тоже увлекаясь чтением всё больше, часто отрывал меня от работы.
V. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Остап вилес умӗн: «Атте! Илтетӗн-и эсӗ?» тесе кӑшкӑрса ярсан, Смурый тата хытӑрах, хурланса макӑрма пуҫларӗ.И — ещё сильнее и горше, когда Остап перед смертью крикнул: «Батько! Слышишь ли ты?»
V. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Ӑс-тӑн тата хытӑрах ӗҫлесе пырать, пурӑнӑҫра темле япаласем пулнине те аса илтерет, ҫавсемпе вӑл шухӑш выляса хӑрушӑ япала таврашӗ шухӑшласа кӑларнине хирӗҫ тӑнӑ пекех туйӑнать.
II. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Пӗтӗмпе илсе каласассӑн — пурӑнӑҫра хурланмалли питех те нумай, акӑ хӳме хыҫӗнче тӑракан ҫынсенех илер, вӗсем эпӗ масар ҫинче пӗччен хӑранине пит лайӑх пӗлеҫҫӗ вӗт-ха, ҫапах та мана тата хытӑрах хӑратасшӑн.
II. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Сӑмахсем пит васкаса тӑкӑнса пынипе эпӗ тата хытӑрах хӗрсе каятӑп, ман вӗсене урӑхла майлӑ, юрӑсенчи пек лартса тухас килсе пырать, — юрӑсенче кашни сӑмах чӗрӗ пек, пӗлӗт ҫинчи ҫӑлтӑр пек ҫунса тӑрать.
II. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Хӑранипе эпӗ вара хытӑрах калаҫма пуҫлаттӑм, анчах вӑл мана чаратчӗ:Со страха я начинал говорить громко, но она останавливала меня:
I. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.