Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӑмӑртаса (тĕпĕ: чӑмӑрта) more information about the word form can be found here.
Вӑл ҫак хӗрарӑмсем умӗнче кӑвак ватинран ҫӗленӗ сарлака пальтопа, ҫемҫе велюр шлепкепе тӑрать иккен, аллине сӑран алсиш чӑмӑртаса тытнӑ.

Он ощутил, что стоит перед доярками в широком пальто из серого ратина, в мягкой велюровой шляпе и мнет в руках черные кожаные перчатки.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ах, Егор, Егор, пӗтереҫҫӗ вӗсем сана, пӗтереҫҫӗ! — йынӑшса каларӗ Аниҫҫе, аллисене кӑкӑр ҫумне чӑмӑртаса.

— Ох, Егорушка, загубят они тебя, загубят! — застонала вдруг Анисья, прижав к груди руки.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл, типӗтмелли хута чышкипе чӑмӑртаса тытса, ура ҫине сиксе тӑчӗ.

Она вскочила, судорожно сжимая в кулаке промокашку.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Чирлӗ хӗрӗн ашшӗ шӑлӗсене ҫыртса, аллине чӑмӑртаса тӑнӑ, хӑй хӗрне, чун тӑвӑнса ҫитнӗ йенне ҫапса вӗлерессӗнех туйӑннӑ, анчах вӑл ҫапла тӑнӑ ҫӗртех хӑйне сӳҫӗнчен ярса илнӗ те ҫинҫе, хӗрарӑм сасси пек сасӑпа уласа йӗрсе янӑ.

Отец больной девочки стоял с стиснутыми зубами и поднятым кулаком; казалось, он убьет ее с отчаяния, но он, ухватив себя за волосы, начал ныть тонким, почти бабьим голосом.

II // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Аксинья кӑкӑрӗ ҫумне пысӑк мар ҫыхӑ чӑмӑртаса тытнӑ, кофтине хулпуҫҫийӗ ҫинчен уртса, Дон еннелле утса пырать.

Аксинья шла к Дону, прижимая к груди небольшой узелок, накинув внапашку теплую кофту.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казак урапа ҫитти айӗнчен винтовка кӑларса илчӗ, арӑмне аллинчен тытрӗ, ҫынсем умӗнче чуптумарӗ, арӑмӗн кӑштӑркка аллине пӗр хушӑ хӑйӗн аллинче чӑмӑртаса тӑчӗ ҫеҫ, унтан темскер пӑшӑлтатса каларӗ те дружинник хыҫҫӑн шкул еннелле утса кайрӗ.

Казак вынул из-под полсти винтовку, взял жену за руку, целоваться при людях не стал, лишь черствую женину руку на минуту задержал в своей руке, шепнул что-то, пошел следом за дружинником к хуторской школе.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Прицела куҫармасӑр пеме пулать» — шухӑшларӗ Григорий хуралти хур аҫине тӗпленӗ май, винтовка кӳпчекне кӑртлатса тапакан чӗрепеле хулпуҫҫийӗ ҫумне чӑмӑртаса.

«Можно с постоянного прицела», — подумал Григорий, с бьющимся сердцем прижимая к плечу приклад винтовки, беря на мушку сторожевого гусака.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Пулӑшу ыйтма килсеччӗ-и? — ыйтрӗ Григорий, Кавказ ҫынни аллине чӑмӑртаса ыраттарнӑшӑн тарӑхнине халӗ те ирттереймесӗр.

— За помочью прибегал? — обратился Григорий, все еще неприязненно ощущая на ладони рукопожатие кавказца.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл, питӗ пӗшкӗнсе, аллисене кӑкӑрӗ ҫумне чӑмӑртаса, пӗтӗм вӑйран ыткӑнса пычӗ.

Он мчался изо всех сил, низко клонясь вперед, прижав к груди руки.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӗҫ-вӗҫ макӑрса ярас патне ҫитнипе ҫӑварӗ унӑн икӗ еннелле туртӑнса сарӑлчӗ, анчах вӑл, аран тутине чӑмӑртаса, пӑшӑлтатса каларӗ:

Рот ее удлиняла, плоско растягивала гримаса рыдания, но она с усилием собирала губы в комок, шептала:

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сӑнӗпе вӑл ҫамрӑк та ҫамрӑкла сивлек; йӗри-тавра мамӑк сухал пусса илнӗ тутине ытла та ҫирӗппӗн чӑмӑртаса тытнӑ.

Он по виду молод и по-молодому суров; с чересчур уж подчеркнутой твердостью были сжаты его губы, обметанные юношеским пушком.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫук ӗнтӗ! — вӑл тутине чӑмӑртаса ассӑн хашлатса ячӗ.

Нет уж! — Она поджала губы, вздохнула.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗррипе тан япала чыхса тултарнӑ урапари ҫыхӑсем ҫинче, ҫӳхе тутине чӑмӑртаса, Дарья ларса пычӗ.

На бричке, набитой доверху, на узлах сидела, поджав тонкие губы, Дарья.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл турилккесене вӑйсӑррӑн кӑкӑрӗ ҫумне чӑмӑртаса тытрӗ те, сехӗрленсе ӳкнӗ куҫӗсене Степан ҫинчен илмесӗр, чарӑнса тӑчӗ.

Она остановилась, беспомощно прижимая к груди тарелки, не спуская со Степана напуганных глаз.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Рота командирӗ: «Ан выртӑр!», «Малалла, ӑмӑрткайӑксем!», «Корнилов ӗҫӗшӗн — малалла!» тесе хӗтӗртнипе хӗрсе кайнӑскер, вӑл сулахай аллинчи сапер кӗреҫине пуҫӗ тӗлне тытса, сылтӑммипе винтовкине чӑмӑртаса, ҫулман тулӑ пуссипе йывӑррӑн лакӑштатса чупрӗ.

Подталкиваемый криками ротного: «Не ложись!», «Орлята, вперед!», «Вперед — за дело Корнилова!» — он бежал по нескошенной пшенице тяжелой трусцой, щитком держа в левой руке над головой саперную лопатку, правой сжимая винтовку.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл, аллапписене кӑкӑрӗ ҫумне шиклӗн те илемлӗн чӑмӑртаса тытса, самантлӑха чарӑнса тӑчӗ, кӑшкӑрса ячӗ, унтан, аллисене малалла кӑнтарса, вӗсем патне ыткӑнчӗ.

На секунду она стала, испуганным прекрасным жестом прижав к груди ладони, а потом, с криком вытянув руки, помчалась к ним.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрӗ, тӗссӗртерех ҫӳхе тутине чӑмӑртаса, куҫ хӑрпӑкӗсен айӗпе Григорий ҫине хӑвӑрт пӑха-пӑха илнине вӑл асӑрхамасть те.

Он не замечал, как дочь его из-под ресниц быстро поглядывала на Григория, сжимая тонкие неяркие губы.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Нимӗҫ, тутине ҫӑтах чӑмӑртаса, Мирон Григорьевича ҫаннинчен тытрӗ, арман еннелле утма кӑтартрӗ.

Немец, плотно сжав губы, взял Мирона Григорьевича за рукав, указал знаком, чтобы шел к мельнице.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пушӑ вӗҫӗнчен пит ҫӑмарти ҫине хӗрлӗ йӗр юлчӗ, Бунчук, чышкисене чӑмӑртаса, казак еннелле ҫаврӑннӑччӗ, — анчах чӑпӑркка иккӗмӗш хут, халӗ малтанхинчен те вирлӗ пырса тиврӗ те, ҫав самантрах вӑл ушкӑн варринелле хирӗнсе кӗрсе кайрӗ.

Конец ее располосовал Бунчуку щеку, Бунчук повернулся, сжав кулаки, однако вторичный, еще более сильный удар заставил его шарахнуться в глубь толпы.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ун хыҫӗнче, сарлака шурӑ ялавӑн тикӗс мар саваласа якатнӑ аврине кӑкӑрӗ ҫумне чӑмӑртаса, юлан утлӑ казак уттарса килет.

А за ним ехал верховой казак, прижимая к груди небрежно выструганное древко просторного белого флага.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed