Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

лашана (тĕпĕ: лаша) more information about the word form can be found here.
Тискер лашана йӑвашлатни

Укрощение дикой лошади

XII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Эпӗ ҫав илемлӗ лашана курсан, шутсӑрах хавасланӑттӑм, тата ун ҫине ларса ҫӳресе пӑхсан, пит те аван пулӗччӗ!

Как я буду рада увидеть этого красавца и как хорошо будет покататься на нем!

XI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Кашкӑр ами малтан икӗ йытта пӑвса пӑрахнӑ, лашана хытӑ ҫыртса пӗтернӗ, ун хыҫҫӑн вара арҫынна тапӑнма пуҫланӑ.

Волчица убила двух собак, сильно покусала лошадь, после этого стала набрасываться на мужчину.

Еврей автономи облаҫӗнчи арҫын кашкӑр амине ҫара аллӑн пӑвса пӑрахнӑ // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/news/27501.html

Берейтора: «Лашана чар», — тесе кӑшкӑрмах тытӑнтӑм та тата чарӑнса юлтӑм: «Кӑшкӑрсан намӑс пулӗ», — терӗм.

Я хотел закричать берейтору, чтоб он остановил, но думал, что будет стыдно, если я это сделаю, и молчал.

Эпӗ юланутпа ҫӳреме вӗренни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл лашана ҫитерме кӑкарса хумалли кабриэсто татӑкӗ пулнӑ, анчах халӗ кабриэсто урӑххишӗн кирлӗ пулса тӑнӑ.

Это был кусок кабриэсто, обычно употребляемого для того, чтобы привязывать лошадь на пастбище, но в данном случае кабриэсто служило для другой цели.

VII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Ҫак хирти лашана хӑваланӑ чухнехи пек, унӑн хӑй ӗмӗрӗнче нихҫан та сунарта ҫавӑн пек нумай ҫӳремелле пулман.

Никогда еще в жизни ему не приходилось быть так долго на охоте, как в погоне за этой степной лошадью.

VI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Вӑл мӗншӗн ҫав лашана тытасшӑн ҫуннине мустангер хӑй ҫеҫ пӗлнӗ.

Чем было вызвано неудержимое желание овладеть именно этой лошадью, оставалось тайной одного мустангера.

VI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Ҫав илемлӗ лашана мустангер ҫине тӑрсах тытма хӑтланни виҫӗ хутчен ӑнӑҫсӑр пулнӑ.

Три раза настойчивые попытки мустангера захватить эту красавицу кончались неудачей.

VI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Каях мар-ха халь — эпӗ сана хам лашана парӑп.

Еще не поздно — я тебе дам свою лошадь.

II сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Ҫывӑхрах юханшыв пур иккен — акӑ мӗн лашана васкаса чуптарчӗ.

Близость реки — вот что заставило коня мчаться быстрее.

Пролог // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Ҫавӑн чух эпӗ Хура лашана пит хӗрхентӗм, унӑн тарлӑ мӑйне чуптуса, хӗненине каҫар мана тесе, ӑна йӑлӑна пуҫларӑм.

Мне так жалко стало Воронка, что я стал целовать его в потную шею и просить у него прощенья за то, что я его бил.

Пичче хӑй юланутпа ҫӳрени ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пире пӑхакан пуҫне пӑркаласа каларӗ: «Эх, ачам, эсӗ лашана пӗртте хӗрхенместӗн. Ӑна мӗн вӗтесси пур? Вӑл ҫирӗм ҫулта ӗнтӗ. Лаша ватӑ, ывӑннипе аран-аран сывлать. Вӑл хай Пимен старик пекех ӗнтӗ. Эсӗ тата Пимен старик ҫине хӑпарса ларӑттӑнччӗ те ӑна хулӑпа ҫаптарма тытӑнӑттӑнччӗ. Эсӗ ӑна хӗрхенмӗттӗн-и?» — терӗ.

Тогда дядька покачал головой и сказал: «Ах, сударь, жалости в вас нет. Что его разжигать? Ведь ему 20 лет. Лошадь измучена, насилу дышит, да и стара. Ведь она такая старая! Все равно как Пимен Тимофеич. Вы бы сели на Тимофеича, да так-то чрез силу погоняли бы его хлыстом. Что же, вам не жалко бы было?»

Пичче хӑй юланутпа ҫӳрени ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл мана: «Ан ӗнтӗ, ҫитӗ сана ҫӳреме, мӗн лашана асаплантаратӑн!» — терӗ.

Но дядька сказал мне: «Будет вам ездить, сударь, слезайте. Что лошадь мучить?»

Пичче хӑй юланутпа ҫӳрени ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Манӑн лашана темӗн тӗрлӗ ҫилӗ килчӗ; эпӗ ӑна хулӑпа та хӗнетӗп, урапа та тапатӑп.

Я злился на лошадь и изо всех сил бил ее хлыстом и ногами.

Пичче хӑй юланутпа ҫӳрени ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хай аслӑ тете, лашана урисемпе тапкаласа, хулӑпа ӑшалантара пуҫларӗ те пирӗн умран сиккипе иртсе кайрӗ.

Старший брат стал бить Воронка ногами и хлыстом, и Воронок проскакал мимо нас.

Пичче хӑй юланутпа ҫӳрени ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Лашасене пӑхакан тарҫӑ Хура лашана йӗнерлесе пачӗ.

Кучер оседлал нам Воронка.

Пичче хӑй юланутпа ҫӳрени ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл лашана эпир Хура лаша теттӗмӗр.

Эту лошадь звали Воронок.

Пичче хӑй юланутпа ҫӳрени ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

«Ҫук, лашана пӑхсан, пирӗн ҫулӑн вӗҫӗ те курӑнмасть-ха!» — шухӑшларӗ Дик.

«Нет, если судить по лошади, конца нашему пути еще не видно!» — подумал Дик.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Унта вӗсем йывӑҫ ҫумне кӑкарнӑ, хуҫине кӗҫенсе кӗтсе илекен лашана курчӗҫ.

Там они увидели привязанную к дереву лошадь, которая веселым ржанием приветствовала своего хозяина.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫак вӑхӑтра эпӗ лашана илсе килӗп.

Я тем временем схожу за лошадью.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed