Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Кӑштах the word is in our database.
Кӑштах (тĕпĕ: кӑштах) more information about the word form can be found here.
Хӗррине кӑвак хӑю тытнӑ виҫкӗтеслӗ тутри унӑн хулпуҫҫи ҫинче выртать, вӗҫӗсене кӑштах кӑкӑр ҫине ҫыхкаласа янӑ.

Косынка с широкой голубой каймой лежала у нее на плечах, и концы ее были слегка связаны на груди.

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл пуҫне пӑркаламасӑр, ҫӳҫне кӑштах силлекелесе ҫеҫ утса пырать.

Она шла, не поворачивая головы и только слегка встряхивая косами.

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Танюша, ларура Стегачев та пулать-и? — кӑштах чӗнмесӗр тӑнӑ хыҫҫӑн, сасартӑк ыйтрӗ Григорий.

Танюша, а Стегачев будет на вашем заседании? — вдруг спросил Григорий после некоторого молчания.

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Илья Стегачева нихҫан та юратман тата юратмастӑп, тесе Татьяна тупа тунӑ пулсан та, вӑл ӑна ӗненнӗ пулин те, кӳренӳллӗ те кӑштах ҫилленчӗклӗ туйӑм ҫухалмарӗ.

И хотя Татьяна клялась ему, что Илью Стегачева никогда не любила и не любит, хотя он ей и верил, а горькое, немного даже злое чувство не исчезало.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл е савӑнӑҫлӑ та мӑнкӑмӑллӑ, е кӑштах салху сӑнлӑ Татьяна чуптунине, аллисемпе тӗкӗннине, унӑн куллине, унӑн хӗрарӑмла ачашлӑхпа йӑлтӑртатакан куҫӗсем ҫиҫнине аса илсен, пӗтӗм кӑмӑл-туйӑм пушшех те ҫуталса кайнӑ, ун умне темскер ҫӗр ҫинче пулман япала тухса тӑнӑ…

И он вспоминал ее поцелуи, прикосновение ее руки, ее улыбку, то восторженную и гордую, то чуточку грустную, ее взгляд, полный женской ласки, и все его настроение поднималось, на душе становилось светло, перед ним возникало что-то, что не могло быть на земле.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Наушникре пушмак кӗллипе шакӑртаттарни илтӗнчӗ, кӑштах тӑрсан алӑк чӗриклетрӗ, вара пушмак кӗлли шакӑртатнипе пӗрле йӗс таканлӑ атӑ кӗлли йывӑррӑн таплаттарни янраса кайрӗ.

В наушниках зацокали каблучки, а через некоторое время заскрипела дверь, и уже рядом с дробким стуком каблучков послышались тяжелые удары кованых сапог.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Сана манӑн бригадӑра пирвайхи хут мар куратӑп, — тесе пуҫларӗ Прокофий, тӑпрана каллех алли ҫинчен алли ҫине юхтарса, — куратӑн-и, сана лайӑх агроном тесе шутлатӑп эпӗ, кӑмӑллатӑп, кӑштах хӑракалатӑп та, хӑрасси вара кунта манӑн, калас пулать, эсӗ юбка тӑхӑннинчен килет…

— Ты не в первый раз в моей бригаде, и видишь, — начал Прокофий, опять пересыпая землю с руки на руку, — и видишь, что тебя, как агронома, я признаю и уважаю, даже малость побаиваюсь, — конечно, тут боязнь моя происходит оттого, что ты, сказать, в юбке…

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Татьяна ун патне пычӗ, кӑштах тӑрсан, хӑюсӑррӑн Григорий питҫӑмартине тутисемпе сӗртӗнсе илчӗ.

Татьяна подошла к нему, постояла, затем чуть-чуть прикоснулась губами к его щеке.

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Бородулин часах таврӑнчӗ, алӑк умӗнче кӑштах тӑркаларӗ те каларӗ:

Вскоре Бородулин вернулся и, постояв у порога, сказал:

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хворостянкин тӑчӗ, пӳлӗм тарӑх утса ҫаврӑнчӗ, балкон ҫинче кӑштах тӑчӗ, унтан, секретарь пӳлӗмӗн алӑкне уҫса, каларӗ:

Хворостянкин встал, прошелся по кабинету, постоял на балконе, потом открыл дверь к секретарю и сказал:

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пӳлӗме йывӑррӑн утса кӗрсе, Хворостянкин яланах сӗтел хушшине кӗрсе ларатчӗ те хӑйӗн самӑр та ҫӑмламас пӳрнипе кирлӗ кнопка ҫине пусатчӗ, вара, кӑштах вӑхӑт иртсен, алӑка Бородулин уҫатчӗ, куҫӗсене кушакла хӗстерсе ыйтатчӗ:

Обычно Хворостянкин, войдя в кабинет своими тяжелыми шагами, садился за стол и нажимал толстым, поросшим волосами пальцем нужную кнопку, а через некоторое время в дверях появлялся Бородулин и, по-кошачьи жмурясь, спрашивал:

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Вара эпӗ сана телеграммӑна кӑтартман пулӑттӑм, — Кондратьев куҫне хӗссе илчӗ те хӑйӗн савнӑҫлӑ та яланхи пекех кӑштах чеерех куҫӗсемпе Виктор ҫине пӑхрӗ, вӑл хӑй мӗн калани ҫинчен мар, пачах урӑххи ҫинчен шухӑшланӑн туйӑнчӗ.

— Тогда бы я эту телеграмму тебе не показал… — Кондратьев подмигнул и посмотрел своими хитрыми радостными глазами на Виктора, казалось, что он думал не о том, что сказал сам, а о чем-то совсем другом.

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Кӑштах хӗрхенсен…», юратсан мар, хӗрхенсен…

«Капля жалости…», не любви, а жалости…

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл кӳреннӗ, унӑн кӑмӑл-туйӑмӗ пӑсӑлнӑ тата хӑйне вӗрентекенпе тем-тем ҫинчен татах нумай калаҫас килнӗ пулсан та, вӑл, ҫумӑр кӑштах лӑпланасса кӗтсе, алӑк ҫумӗнче кӗткелесе тӑчӗ те стана тухса кайрӗ…

И хотя он был обижен, хотя настроение у него было плохое и хотелось еще о многом поговорить со своим учителем, он постоял у дверей, подождал, пока хоть немного стихнет дождь, и тоже отправился в стан…

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Машина каялла чакрӗ, унтан пӗтӗм вӑйӗпе малалла ыткӑнчӗ, кӑштах чупса кайрӗ, чи кирлӗ тӗлте Викторпа Рагулин ӑна аллисемпе ярса тытрӗҫ те, .

Машина откатилась назад, а потом рывком двинулась вперед, немного разбежалась, а в самом ответственном месте Виктор и Рагулин вцепились в нее руками;

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пӗлӗтсем хушшинчен темле майпа хӗвел хӗлхемӗ сиксе тухрӗ, вара тӳпере асамат кӗперӗ карӑнчӗ: унӑн пӗр вӗҫӗ Кубань ҫине, тепри — инҫетре, сӑртра кӑштах курӑнса ларакан вӑрман ҫине перӗнсе тӑрать.

Каким-то чудом сквозь тучи проскользнул луч солнца, по небу изогнулась радуга, упираясь одним концом прямо в Кубань, а другим — в далекий и чуть приметный на взгорье лес.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кӑштах кантӑмӑр.

Вроде передышки.

XXVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кӗтмен ҫӗртен ҫакӑн пек тӳррӗн ыйтни Иринӑна кӑштах иментерчӗ, ҫавӑнпа вӑл, мӗнле ответлемеллине пӗлмесӗр, ҫӳҫне тӑрӑшсах якатса, пӗр вӑхӑт шарламасӑр ларчӗ.

Такой неожиданный вопрос несколько смутил Ирину, и она, не зная, что и как ответить, некоторое время сидела молча.

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Эх, Иринушка, Иринушка! — кӑштах палӑрмалла хурланса каларӗ Наталья Павловна.

— Эх, Иринушка, Иринушка! — сказала Наталья Павловна заметно погрустнев.

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ӑмӑрткайӑк ывӑнса ҫитнӗ пулнӑ, вӑл каллех тинӗселле вӗҫеймен; йӑви ҫине аннӑ та чӗпписене ҫунаттисемпе пӗркенӗ, ачашланӑ, вӗсен тӗкӗсене тӳрлетнӗ, чӗпписене кӑштах тӑхтама ыйтнӑ пек тунӑ.

Орел устал и не мог лететь опять на море; он спустился в гнездо, прикрыл орлят крыльями, ласкал их, оправлял им перышки и как будто просил их, чтобы они подождали немного.

Ӑмӑрткайӑк // Евстафий Владимиров. Лев Толстой. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 23–24 стр.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed