Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӗпне (тĕпĕ: тӗп) more information about the word form can be found here.
Тупӑк, вӗренсем ҫинче сулкаланса, шӑтӑк тӗпне анса ларчӗ.

Гроб, покачиваясь на веревках, опустился в глубину могилы.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

— Ҫӑва тӗпне каясшӗ; леш тӗнчери пурнӑҫа епле ӗненмӗн ӗнтӗ капла!

— Чорт возьми, как тут не верить в загробную жизнь!

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

— Эх, ҫӗр тӗпне анса каясшӗ, ку ҫитменччӗ тата, — тесе, ҫилӗллӗн ятлаҫать Арон.

— Чорт побери — этого еще не доставало, — ворчал сердито Арон.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

— Ҫӑва тӗпне анса кай!

— Пошел к черту.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Ҫурта тӗпне ҫутса яр та пире апатланмалли пар!

Зажги-ка огрызок да давай перекусить.

Пӗрремӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Ҫак туйӑм, ҫак ӗмӗт кашнинчех пулнӑ: акӑ Павловски набережнӑйра — сарнӑ чул ҫинче — йывӑр аманнӑ салтак выртать, — хӑй таврашӗнче пилӗкҫӗр салтак йынӑшса-ахлатса выртать пулин те, вӑл ҫапах та турӑран ҫӑлӑнӑҫ ыйтать, ҫӑлӑнӑҫ памасан, вилӗмне часрах ярччӗ, тет; иртсе пыракан генерала ҫул парас тесе, мӗнпур вӑйне пухса халӑх хушшине хӗсӗнсе кӗнӗ ополченец та хӑтӑласси ҫинчен ҫеҫ шухӑшлать; кӗпер урлӑ йӗркеллӗн, пӗрне-пӗри хӗстермесӗр каҫса тӑма хушса тӑракан генерал хӑй те часрах каҫса кайса хӑтӑласси ҫинчен ҫеҫ ӗмӗтленет; васкаса пыракан батальонпа пӑтрашӑнса кайнӑ матрос та — хӗссе хунипе сывлаймиех пулнӑ матрос та — ҫӑлӑнасси ҫинчен ҫеҫ шухӑшлать; акӑ кӗпер патне пӗр аманнӑ офицера носилкӑпа тӑватӑ салтак йӑтса килеҫҫӗ, кӗпер умӗнче халӑхӗ ытла пӑтрашӑнса тӑнипе вӗсем чарӑнса тӑчӗҫ, вара аманнӑ офицера вӗсем Николаевски батарея умне ҫӗр ҫине вырттарчӗҫ, апла пулин те — офицерӗ те, салтакӗсем те хӑтӑласси ҫинчен ҫеҫ шухӑшлаҫҫӗ; пӗр тупӑ умӗнче 16 ҫул ӗҫленӗ артиллерист та ҫаплах шухӑшлать, начальниксем ӑна туппине бухта тӗпне яма хушнӑ, вара вӑл юлташӗсене чӗннӗ те чӑнкӑ ҫырантан туппине шывалла тӗртнӗ, ҫакна вара вӑл мӗншӗн апла тума хушнине ниепле те ӑнланса илеймест; карапсене аркантарса яма бомбӑсем хурса хӑварнӑ флот ҫыннисем те — карапӗсем патӗнчен баркас ҫине ларса васкавлӑн ишсе каякан флот ҫыннисем те, — хӑтӑласси ҫинчен ҫеҫ шухӑшлаҫҫӗ.

Это чувство было и у смертельно раненного солдата, лежащего между пятьюстами такими же ранеными на каменном полу Павловской набережной и просящего Бога о смерти, и у ополченца, из последних сил втиснувшегося в плотную толпу, чтобы дать дорогу верхом проезжающему генералу, и у генерала, твердо распоряжающегося переправой и удерживающего торопливость солдат, и у матроса, попавшего в движущийся батальон, до лишения дыхания сдавленного колеблющейся толпой, и у раненого офицера, которого на носилках несли четыре солдата и, остановленные спершимся народом, положили наземь у Николаевской батареи, и у артиллериста, 16 лет служившего при своем орудии и, по непонятному для него приказанию начальства, сталкивающего орудие с помощью товарищей с крутого берега в бухту, и у флотских, только что выбивших закладки в кораблях и, бойко гребя, на баркасах отплывающих от них.

27 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Кӗленче тӗпне тӑрӑлса ларнӑ эрехе, пӑсас мар тесен, лӑкаса пӑтратма юрамасть, кӑна та, ҫавӑн пекех, калама юрамасть-и тен.

Чтобы не сделаться вредными, как осадок вина, который не надо взбалтывать, чтобы не испортить его.

16 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Асту, ҫӗҫӗ илме те ан ман, эсир, хула ҫыннисем, кӑмпана тӗпрен ҫӗмӗрме юрататӑр, кӑмпа тӗпне пӑсатӑр, эпӗ вӑл тӗлӗшпе аван ӑнланатӑп: кӑмпана тунинчен касас пулать.

Да ножик, смотри, с собой возьми, не позволяю я грибы ломать, грибницу портить, я на этот счет строга; гриб срезать полагается.

Власьевна вӑрманта мӗнле ҫӳрет // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Ҫапла вара кӳлӗсем, ҫырмасем тӗпне ҫитиех шӑнса ларӗччӗҫ.

И так замерзли бы озера и реки от дна и до верху.

Сивӗре йывӑҫсем мӗншӗн шартлатаҫҫӗ? // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Тимӗр шӑнса пӗрӗннӗ пек, шыв та сивӗпе пӗрӗнес пулсан, ҫырмари шыв ҫиелтен шӑнса пӑр пулӗччӗ те, шывран йывӑртарах пулса, тӗпне анса ларӗччӗ.

А если бы вода сжималась от мороза, как сжимается железо, то верхняя вода замерзала бы на реке и тонула бы, потому что лед был бы тяжелее воды.

Сивӗре йывӑҫсем мӗншӗн шартлатаҫҫӗ? // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Аял енчен шӑнса, вӑл хулӑнланнӑҫем хулӑнланса пырать, тӗпне ҫитиех нихӑҫан та шӑнса лармасть.

И только снизу подмерзает и делается толще и толще, но никогда не замерзает до дна.

Сивӗре йывӑҫсем мӗншӗн шартлатаҫҫӗ? // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫырмасенче, кӳлӗсенче шыв тӗпне ҫитиех шӑнса ларӗччӗ.

Для того, чтобы вода в реках и озерах не замерзла до дна.

Сивӗре йывӑҫсем мӗншӗн шартлатаҫҫӗ? // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ахаль тӑвара шыва ярса ирӗлтерсе, шывне ӑшӑтсан, ҫавӑн пекех шывӗ пӑс пулса сахалланать те, ытлашши тӑвар тӗпне ҫӑнӑх пек лармасть, тӑп-тӑваткал тӑватӑ кӗтеслӗ япала пула-пула ларать.

Если насытить воду простою солью, согреть и также дать уйти воде паром, то лишняя соль сложится тоже не порошком, а кубиками.

Япаласенӗн пайӗсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Шыв тӑраничченех селитр ярса ирӗлтерсен, унтан тата ытлашши те ярса вӗретсе, пӑтратмасӑр сивӗтсен, ытлашши селитр савӑт тӗпне ҫӑнӑх пек лармасть, пӗчӗкҫеҫ юпасем пек пулса, савӑт тӗпне, савӑт аяккисене ҫума-ҫумӑн ларса тухать.

Если насытить воду селитряным порошком, а потом подсыпать еще селитры лишней, всё согреть и не мешавши дать остынуть, то селитра лишняя не ляжет порошком на дне воды, а соберется вся шестигранными столбиками и сядет на дне и по бокам, столбик подле столбика.

Япаласенӗн пайӗсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫапла янӑҫемӗн ярса пырсан, тӑвар кайран-кайран ирӗлми пулать, темӗнччен пӑтратса тӑрсан та ирӗлмест, шап-шурӑ ҫӑнӑх пек шыв тӗпне ларать.

Но если сыпать еще и еще соли, то под конец соль уж перестанет распускаться, а сколько ты ее ни мешай, так и останется белым порошком в воде.

Япаласенӗн пайӗсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унта эсӗ акӑ мӗн курӑн: чул, тӑм, хӑйӑр тӗпне анса ларӗ, типӗ йывӑҫ, улӑм, пробка, ҫу ҫӳле хӑпарӗ, тӑварпа эрех хутшӑнса кайса курӑнми пулӗҫ.

То увидишь, что камни, глина, песок пойдут на дно, сухое дерево, солома, пробки, масло всплывут кверху, соль и водка распустятся, так что их не будет видно.

Сывлӑш // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Мганнга пирога-кимӗ тӗпне хӑй ҫӗклемне асӑрхануллӑн хучӗ, ҫӑмӑл кимме шывалла тӗртсе хӑй ларчӗ, хӑвӑрт юхакан шыв ӑна хӑй ытамне илсе юхтара пуҫласан, вӑл уҫӑ сасӑпа: — Капитан, Уэлдон миссиспа ун ывӑлне сирӗнпе паллаштарма ирӗк парсамӑр! Халӗ ӗнтӗ — ҫула! Казондере вара ухмахсен пуҫӗсем ҫине ҫӳлти пӗтӗм пӗлӗтсем пӗрле пухӑнса шалкӑм ҫумӑр пулса тӑкӑнччӑр! — терӗ.

Мганнга опустил на дно пироги свою ношу, столкнул легкое суденышко в воду и, когда быстрое течение подхватило его, сказал звучным голосом: — Капитан, позвольте вам представить миссис Уэлдон и ее сына Джека! А теперь в путь, и пусть в Казонде все тучи небесные прольются ливнем над головами этих идиотов!

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ку оптика приборӗсене вӑл туйма пултараймарӗ, мӗншӗн тесен вӗсене Муани-Лунга кӗлеткипе пӗрле юханшыв тӗпне пытарчӗҫ.

И однако кузену Бенедикту не суждено было вновь вступить во владение этими оптическими приборами, ибо их похоронили на дне ручья вместе с чучелом короля Муани-Лунга.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Виталий ури тӗпне пружина пӑраласа лартнӑ тейӗн ав: йӗкӑт ташӑра тӗк пек ҫӑп-ҫӑмӑл.

И в Виталия будто черт вселился: в пляске ему действительно не было равных.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Элле, чӗлхӳ пыр тӗпне анса кайрӗ-и?

Или язык проглотил?

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed