Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

илнӗ (тĕпĕ: ил) more information about the word form can be found here.
— Май киле-ет! — тет Сергей Арсентьевич, тутине пӗҫертсе илнӗ пирус тӗпне кӗтесри таз ҫине вӑркӑнтарса.

Help to translate

Чап // Сергей Мерчен. Ялав, 1957, 5(137)№, 24 стр.

Вӑйлӑ ҫулӑм тухнӑ хыҫҫӑн ферма ҫурчӗ хыпса илнӗ, хӗрачасем вара тарнӑ.

В итоге сильное пламя охватило здание фермы, а девочки убежали.

Тикток валли видео ӳкерес тесе фермӑна ҫунтарса янӑ // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/news/28611.html

Иккӗш вӗсем хулара илнӗ ҫурштоф эрехе ӗҫрӗҫ.

Вдвоем выпили они штофчик, взятый из города.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Вӑл Дутлов сутӑн илнӗ рекрут пулнӑ-мӗн, — ывӑннӑ урисемпе малалла тирӗнсе эрех кӗленчине пуҫ тӑрринче тытса урапа патне пырса тӑчӗ.

Тот самый рекрут, которого купил Дутлов, и, усталыми ногами падая наперед и подымая над головою штоф водки, подвинулся к телеге.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Лешӗ вара хӗлӗхсене тата ҫивчӗрех вылятма тытӑннӑ, пурне кукрисемпе купӑсне пуса-пуса илнӗ.

И тот еще бойчее начинал дребезжать всеми струнами и даже постукивать по крышке костяшками пальцев.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Хушӑран вӑл, сасартӑк чарӑнса, купӑсҫӑна куҫпа хӗссе илнӗ.

Иногда он вдруг останавливался, подмигивал балалаечнику.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Хуҫи вара: — нимӗн тума та ҫук, — терӗ те аллине татах ҫупса илнӗ хыҫҫӑн пуҫҫапма тытӑнчӗ.

Что хозяин сказал: — Нечего делать, — еще раз ударил по руке и стал молиться богу.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Дутлов кашта урлӑ каҫрӗ те сӑхсӑхса илнӗ хыҫҫӑн чарӑнчӗ.

Дутлов перелез через балку и, крестясь, остановился.

XIV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Вӑл пӗр сас-чӗвӗ кӑларман пулин те унӑн тутисем пӗрре тӑсӑлса, тепре сарӑлса илнӗ.

Губы его шевелились, вытягиваясь и растягиваясь, хотя он и не произносил ни одного звука.

XIV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Столяр арӑмӗ вӗсем патӗнчен иртсе кайнӑ чухне сурса ятлаҫса илнӗ.

Столярова жена, проходя мимо их, сплюнула и обругала их мужичьем.

XII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Столяр арӑмӗ хӑйӗн куммине чӗнсе илнӗ те ҫав каҫ ҫӗр ҫывӑрмасӑр пӗр эрнене хатӗрлесе хунӑ чее пӗтӗмпех ӗҫсе янӑ.

Столярова жена позвала куму и в эту ночь, не спамши, выпила с ней весь чай, который запасла себе на неделю.

XII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Вӗсем кафизма вуласанах ҫӳлте кашта кисреннине, такам йӑнӑшнине сӑнанӑ Вӗсем вара: «турӑ чӗрӗлтӗр» — текен кӗлле вуласа илнӗ хыҫҫӑн ҫӳлте лӑпланнӑ.

Как только-только прочтется кафизма, так задрожит наверху балка и застонет кто-то, прочтут: «Да воскреснет бог», — опять затихнет.

XII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Ильич пӗр хут кӗпе йӗмӗпех сӑпкаран салтса илнӗ кантра ҫинче уратаран ҫакӑннӑ.

Ильич висел на балке, в одной рубахе и портках, на той самой веревке, которую он снял с люльки.

XI // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Ильич илнӗ япаласене алӑра тытса пӳртумне кӗчӗ те хӑйсен кӗтессине хӑвӑрт кӗрсе кайрӗ.

Ильич, с кульком в руках, вошел в сени и тотчас же пробрался в свой угол.

X // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Ашшӗ хулара илнӗ япаласемпе пырса кӗнӗ вӑхӑтра Машук тулта пулнӑ.

Машка была на дворе, когда отец подъехал с кульком.

X // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Пӗр ывӑлӗ: укҫа ҫав ҫытар ӑшӗнче пулма кирлине тавҫӑрса илнӗ, тет.

Догадался один сын, что, должно, в подушке деньги были.

VIII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Ешчӗкӗ урлӑ-пирлӗ пӑрахкаласа янӑ ути ҫине, начар ӳтлӗ Барабан ҫине, якалса пӗтнӗ шинӑсем ҫине пӑхса илнӗ пулсан, вӑл халех ку сутӑҫ та, дворник те, выльӑх сутӑҫи те маррине, вӑл пинпе те, ҫӗрпе те, вунӑ тенкӗпе те сутӑ туман — чура ҫеҫ иккенне пӗлме пултарӗччӗ.

На сено, брошенное кое-как в ящик, на худого Барабана, на стертые шины, сейчас узнал бы, что это едет холопишка, а не купец, не гуртовщик, не дворник, ни от тысячи, ни от ста, ни от десяти рублев.

VII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Ҫапах та Ильича сӑвӑнӑҫлӑ шухӑшсем пусса илнӗ.

Несмотря на то, Ильич был погружен в приятные мысли.

VII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Унтан сасартӑк чарӑннӑ, уяртса илнӗ; шупка юр пӗлӗчӗсем уҫҫӑн курӑннӑ, хӗвел те вара хӑюсӑр та салхуллӑн, Поликейӑн кулли пек, пӑхса илнӗ.

Потом вдруг переставало, мгновенно расчищалось; ясно виднелись голубоватые снеговые тучи, и солнце как будто начинало проглядывать, но нерешительно и невесело, как улыбка самого Поликея.

VII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Лешӗ вара хӑлхисене шӑмарса илнӗ.

который прижимал уши и жмурился.

VII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed