Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тытса (тĕпĕ: тыт) more information about the word form can be found here.
Аманнӑ аллине тытса, Уча ҫӗкленчӗ, ура ҫине тӑрса, Боянӑпа юнашар ларчӗ.

Придерживая раненую руку, Уча опустился рядом с Бояной.

12 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ҫак пӳрнесем граната тытнӑ, унӑн аллине ачашланӑ, нимӗҫсене пенӗ, пулемет тытса илнӗ, халӗ акӑ вӗсем пӗтрӗҫ…

Эти вот пальцы держали гранату, ласкали ее руку, стреляли в немцев, вырывали пулемет у неприятеля, а теперь они бессильны.

12 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Пакӑлтатма ҫитӗ! — ҫилленчӗ пулемет тытса тӑракан Гвозден.

Да чего зря спрашивать? — сердито ответил Гвозден, держа пулемет.

11 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Хӑвӑртрах кунта, пулемета тытса тӑратӑп.

Ко мне, я держу пулемет.

11 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вӑтӑр утӑмран вӗсен малалла хатӗр тытса пыракан автомачӗсем курӑнса кайрӗҫ.

Немцы были уже шагах в тридцати, так что ясно можно было разглядеть пулеметы.

11 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Эсӗ вуҫех таркӑн мар, — терӗ Павӑл, ачана киле ярас шухӑша ҫирӗп тытса, мӗншӗн тесен ун пурнӑҫӗшӗн хӑй ответлӑ пулнине туйрӗ вӑл.

Никакой ты не дезертир, — сказал Павле, считая себя ответственным за жизнь мальчика и твердо решив отослать его.

9 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Пырӗ патне ҫӗҫӗ тытса, ҫӗр ҫине тӗрӗлесе вырттарнӑ пулсан та, вӑл кӗрешме чарӑнмасть-ха…

Даже поверженная, с ножом у горла, она все еще борется.

8 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Анчах Учапа Станко тата Никола взвочӗ вӗсене тытса чарчӗҫ.

Но Уча вместе со Станко и взводом Николы задержали их.

7 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вӑл пуҫне лайӑхрах пӗкрӗ те, пӳрнине персе ямалли пускӑч ҫинче тытса, пӑшал кӳпчекине татах хытӑрах тӗревлесе тытрӗ.

Он еще больше пригнул голову и крепче прижал приклад, держа палец на спусковом крючке.

7 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Бранка кӑвак чечекне, кӑпӑшка шӑрка туниллӗ сарӑ чашӑка аллинче епле тытса тӑнине курчӗ Вук, кӑпӑшка тунасем тӑкӑнса, чечекӗн тӗпне сарӑрах тусанпа витсе хураҫҫӗ; Бранка, тунана пӗтӗркелесе, чечеке ватать, ҫавна пула ун пӳрнисем кӑшт сарӑхнӑ, унтан вӑл, темрен кулса, чечеке пӑрахать…

Бранка держала в руке цветок тыквы — желтую чашечку с созревшими тычинками; они уже лопнули, и желтоватая пыльца еще ярче окрасила донышко цветка, пальцы Бранки играли стеблем, потом она смяла цветок, растерла его в ладонях, так что пальцы ее пожелтели, и бросила на землю, чему-то улыбаясь…

5 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Уча карттине ҫине-ҫинех вут ҫути патне тытса, ун ҫине тимлӗн тинкерсе пӑхать, ҫинҫе йӗрсем ӳкерет.

Уча рассматривал карту, то придвигая ее к огню, то отодвигая и нанося на нее легкие штрихи карандашом.

2 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вӑл хӑвӑрттӑн та вӗттӗн, чӗркуҫҫисене кӑна хуҫлатса, пӗвне тӳп-тӳрӗ тытса утать.

Он быстро шел мелкими шагами, сильно сгибая ноги в коленях, но держась чрезвычайно прямо.

1 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Колонна пуҫне ҫитсен, хӑй ҫине витӗмлӗн тимлесе пӑхакан Гвозденпа танлашсан, Уча малалла кайма татӑклӑн хушрӗ те, пулеметне кутӑн тытса, колонна умӗн ерипен утрӗ.

Поравнявшись с головной частью колонны, где находился Гвозден, Уча резко скомандовал марш и, несмотря на строгий и внимательный взгляд своего заместителя, медленно пошел впереди, подняв пулемет прикладом вверх.

1 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Арӑсланӗ, Кашкӑрпа Тилли кайӑк-кӗшӗксем тытса пурӑнаҫҫӗ, Тӗви курӑк ҫисе тӑранать.

Лев, волк и лиса охотились на птиц, Верблюд питался травой.

Тилӗ, тӗве, кашкӑр, арӑслан тата путене // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 45–50 с.

Пур енчен те ман паталла ҫап-ҫутӑ тумтирсем тӑхӑннӑ ҫамрӑк перисем вӗҫсе пыраҫҫӗ те тутаран чуп тӑваҫҫӗ, хаклӑ йышши парнесемпе сапаҫҫӗ, эпӗ вӗсем еннелле алӑсене тӑсатӑп та анчах пӗрне те алла илейместӗп, тулпарӑма та тытса чараймастӑп.

Со всех сторон ко мне прилетают молодые люди в ярких одеждах, целуют в губы, посыпают дорогими подарками, я протягиваю к ним руки, но ни одной не могу взять в руки и не могу удержать за лыжи.

Виҫӗ сунарҫӑ // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 40–44 с.

Хальхинче тин хан шӑрчӑка ярса тытса ӑна чӑмӑрӗ ӑшне хупнӑ.

Тут хан изловчился, схватил кузнечика и зажал его в кулаке.

Витӗр куракан // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 33–39 с.

Кашкӑр сурӑха е такана тытса ҫиме шухӑшласа, кӗтӳ патне йӑпшӑнса пыма тӑрать кӑна, пуҫлать хырӑмӗнче Хӳре ҫухӑрма:

Волк только собирается подкрасться к стаду, думая схватить овцу или барана, но тут начинает вопить Хвост в животе:

Xӳре // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 27–32 с.

— Ҫынӑн пиччӗшӗ вилсен, ҫынна тытса тӑракан пулӑшу пӗтет.

— Когда умирает брат, пропадает поддержка, которая помогает человеку.

Ӑслӑ Жиреншепе хитре Карашаш // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 12–20 с.

— Эсӗ пӗлместним вара, ӑслӑ ҫын тытса тӑракан ҫӗршывра, ун пек мар, ытларах тӗлӗнмелле ӗҫсем те пулаҫҫӗ.

— Разве тебе не известно, что в стране, которой управляет мудрый, случаются и не такие чудеса?

Ӑслӑ Жиреншепе хитре Карашаш // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 12–20 с.

Хан Карашаш ҫине пӑхсанах, ӑна юратса пӑрахнӑ, кирек мӗнле пулсан та Карашаша хӑйӗн арӑмӗ тума шут тытса, Жиреншене хӑйӗн патне ӗҫе юлма хушнӑ.

Как только хан взглянул на Карашаш, он тут же решил во что бы то ни стало сделать её своей женой и повелел Жиренше остаться у него в услужении.

Ӑслӑ Жиреншепе хитре Карашаш // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 12–20 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed