Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ашшӗ the word is in our database.
Ашшӗ (тĕпĕ: ашшӗ) more information about the word form can be found here.
Ашшӗ вара пур ывӑлне те ылтӑн ҫӗрӗ тӑхӑнтартнӑ: аслине — пуҫ пӳрни ҫине, иккӗмӗшне — шӗвӗр пӳрни ҫине, вӑталӑххине — вӑта пӳрни ҫине, ун хыҫрине — ятсӑр пӳрне ҫине, кӗҫӗннине — кача пӳрни ҫине.

И отец надел перстни: старшему сыну на большой палец, второму — на указательный, среднему — на средний, предпоследнему — на безымянный, а самому младшему — на мизинчик.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗрре ашшӗ, ывӑлӗсене чӗнсе илнӗ те, ҫапла каланӑ: — Савнӑ ывӑлӑмсем!

И вот однажды отец позвал всех пятерых и сказал им: — Сыны мои.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ашшӗ те, ачисем ҫавнашкал йӗркеллине кура, час-часах: «эпӗ пилӗк ывӑлӑма пилӗк пӳрнене пӗлнӗ пек пӗлсе тӑратӑп», — теме юратнӑ.

И отец говорил, что знает их как свои пять пальцев.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫав ҫын кам иккенне ыйтса пӗлесшӗнччӗ эпӗ, Катя ашшӗ мар-ши, тесшӗнччӗ, вӑл ҫав карточка кӗнеки ӑшне хучӗ, кӗнекине ҫурӑм миххине чикрӗ.

Я хотел спросить, кто этот человек, не Катин ли отец, но он уже положил карточку в книгу и книгу — в заплечный мешок.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ ӑна пӑхкалама тытӑнтӑм та тӗлӗнсех кайрӑм, унта Катя ашшӗ пурччӗ.

Я стал рассматривать карточку и, к своему удивлению, нашел Катиного отца.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Юрас-тӑвас тесе мар, ашшӗ аслӑ учреждени начальникӗ пулнипе те мар, ахаль, кӑмӑлтан, мӗншӗн тесен, ӑна, манӑн тус-хӗрӗме, савӑнӑҫлӑ та илемлӗскере, пирӗн класра юратман ача та ҫук.

И, конечно, не потому, что отец Таты был начальником большого учреждения, — просто в классе любили веселую, красивую мою подружку.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӗсем, чӑн та, парӑмра пулнӑ ӗнтӗ — тӳлесе те татайман, мӗншӗн тесен унӑн тӑванӗ, Марья Васильевна упӑшки, эппин Катя ашшӗ пулнӑ.

Впрочем, они и были в долгу — и именно в неоплатном, потому что этот брат, был мужем Марьи Васильевны и, стало быть, Катиным отцом.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Тӑван мар ашшӗ пулӗ» терӗм те, ҫавӑнтах ку та тӗрӗс мар тесе шухӑшларӑм.

«Отчим», — подумал я и тут же решил, что нет.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ унӑн ашшӗ Николай Антоныч пулӗ тесе шухӑшлаттӑм-ха.

А я-то думал, что Николай Антоныч ее отец!

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫапла ҫавӑ, ашшӗ, санран пулмасть суясси, чӗнтер офицерсене, — тенӗ ӑна арӑмӗ.

— То-то, батько мой, — отвечала ему жена, — не тебе бы хитрить; посылай-ка за офицерами.

Улттӑмӗш сыпӑк. Пугачевщина // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Анчах кам-ха унӑн ашшӗ?

Да кто его отец?

Пӗрремӗш сыпӑк. Гварди сержанчӗ // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Пӗрре вӑл, ашшӗ ҫав каҫхине ҫав тери хытӑ ҫывӑрнине кӑтартас тесе, кровать ҫине пырса выртать, тепре тенкел ҫине хӑпарса каять, ҫирӗппӗн хытарнӑ чӑмӑрне нимӗн ӑнланайман Даша инке пуҫӗ тӗлне тытать.

То он бросался на кровать, чтобы показать, как крепко спал отец в эту ночь, то вскакивал на стул и поднимал крепко сложенные кулаки над недоумевающей тетей Дашей.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ ун упӑшкинчен пӗртте кулмарӑм; вӑл ӑна ашшӗ вырӑнне хурса хисеплет, упӑшки тесен тата улталӗччӗ те-и…

Я не позволил себе над ним ни одной насмешки: она его уважает, как отца, — и будет обманывать, как мужа…

Майӑн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Кавказа та вӑл ҫав романтикла фанатизма пулах ҫитнӗ; эпӗ туятӑп акӑ, ашшӗ ялӗнчен тухса каяс умӗн, калӑпӑр, вӑл кӳршӗри пӗр-пӗр чипер хӗре тӗл пулсан, эпӗ службӑра пурӑнасшӑн ҫеҫ мар, вилӗм шырама каятӑп, тенех ӗнтӗ вӑл салхуланнӑ сассипе, ҫак тӗле ҫитсен вара, куҫне аллипе хупларӗ пулӗ те: «Мӗншӗн тесен, — терӗ пуль, — ҫук, кӑна сирӗн (е санӑн) пӗлмелле мар!

Приезд его на Кавказ — также следствие его романтического фанатизма: я уверен, что накануне отъезда из отцовской деревни он говорил с мрачным видом какой-нибудь хорошенькой соседке, что он едет не так, просто, служить, но что ищет смерти, потому что… тут, он, верно, закрыл глаза рукою и продолжал так: «Нет, вы (или ты) этого не должны знать!

Майӑн 11-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Тӳррипе каласан, мана акӑ тата мӗн кулянтарать: эпӗ ӑна ашшӗ пекех юрататтӑм пулин те, вилес умӗн вӑл ман ҫинчен пӗрре те асӑнмарӗ…

Еще, признаться, меня вот что печалит: она перед смертью ни разу не вспомнила обо мне; а кажется, я ее любил как отец…

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Ҫӗрле вӑл аташма пуҫларӗ, пуҫӗ вӗриччӗ унан, вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе вӑл пӗтӗм тӑлппӑвӗпе сивӗ чир тытнӑ чухнехи пек чӗтренсе илчӗ, ашшӗ ҫинчен те, шӑллӗ ҫинчен те темле ҫыхӑнусӑр сӑмахсем калакаласа аташрӗ; унӑн ту хушшинелле, килне каясси килчӗ пулас…

Ночью она начала бредить; голова ее горела, по всему телу иногда пробегала дрожь лихорадки; она говорила несвязные речи об отце, брате: ей хотелось в горы, домой…

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

— Эсир ӑна ашшӗ вилни ҫинчен пӗлтерсен мӗн пулчӗ?

— А что, когда вы ей объявили о смерти отца?

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

— Мӗнле-ха, — терӗм эпӗ малалла, — ашшӗ те пӗлмен-и вара хӗрӗ сирӗн патӑрта крепоҫра пулнине?

— Да неужели, — продолжал я, — отец не догадался, что она у вас в крепости?

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Ҫапах та, ашшӗ ӑна ыйта пуҫласан, тытса тӑма юрамасть, терӗм эпӗ ӑна кӑшт чӗнмесӗр ларнӑ хыҫҫӑн.

Однако ж после некоторого молчания я ему сказал, что если отец станет ее требовать, то надо будет отдать.

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Ашшӗ килне таврӑннӑ ҫӗре хӗрӗ те, ывӑлӗ те пулман.

А когда отец возвратился, то ни дочери, ни сына не было.

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed