Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

татӑклӑн the word is in our database.
татӑклӑн (тĕпĕ: татӑклӑн) more information about the word form can be found here.
Темшӗн вара сасартӑк, ҫав сӑмахсене татӑклӑн каланӑ хыҫҫӑн, хӑйӗн кӑмӑлне пӑтратакан туйӑмне кама та пулин каласа парас килни иртсе кайрӗ.

И почему-то вдруг после этого решительно произнесенного слова у нее прошло желание поделиться с кем бы то ни было своим горьким чувством.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тытса ан чар, татӑклӑн шутларӑм.

Не удерживай, прошу, твердо порешила.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Мана итлесе пӗтериччен ниҫта та каймастӑр, — татӑклӑн каласа хучӗ Катя.

— Никуда вы не тронетесь, пока не выслушаете меня, — решительно заявила Катя.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ыйхӑ вӗҫнӗ каҫсенче вӑл, Татарскине таврӑнма татӑклӑн шухӑшласа, час-часах шинельне тӑхӑнса ячӗ — кашнинчех, шухӑшне улӑштарса, каялла хывӑнчӗ те, ахлатса, кравать ҫине пичӗпе тӗшӗрӗлчӗ.

Часто во время бессонных ночей он надевал шинель, с твердым решением идти в Татарский — и всякий раз, пораздумав, раздевался, со стоном падал на кровать вниз лицом.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫитменнине тата вӑл пӗрре унӑн тилӗ хӑлхинчен хапсӑнуллӑн ҫупӑрласа тытнӑ та, ӑна тӑпӑлтаркаласа, татӑклӑн каланӑ: — Мӗншӗн вил… местӗн… эсӗ, мур! — тенӗ.

Раз даже он с выражением алчности на лице забрал в кулак ее лисье ухо, потрепал и проговорил с расстановкой: — Чтоб… ты… из… дох… ла, холера!

I. Хӑйне хӑй япӑх тыткаланӑ // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Пултарулӑх ҫук, терӗ вӑл хӑйне татӑклӑн.

Твердо решив: способностей у него нет.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Григорий Васильевич Сергей ҫине пӑхмасӑрах палата тӑрӑх утса ҫаврӑнчӗ, чӳрече патне пычӗ, ҫапла тӑнӑ маях татӑклӑн та илтӗнмелле хушса хучӗ:

Григорий Васильевич, не глядя на Сергея, прошелся по палате, подошел к окну и, не меняя позы, отчетливо сказал:

17 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Пӗр-ик сехет каярах эпӗ, тен, куна хирӗҫ татӑклӑн хуравлама та пултараймастӑмччӗ-и те, халӗ шантарсах калатӑп: пурӑнать, пурӑнмалла!

— Часа два назад я бы, пожалуй, был в затруднении ответить, а сейчас уверяю: будет, обязан!

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вара Григорий Васильевич больницӑн мӑн алӑкне татӑклӑн туртса уҫрӗ.

Григорий Васильевич решительно открыл массивную больничную дверь.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Унтан ҫавӑнтах татӑклӑн:

— И внахлест упрямое:

7 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Пӗр ҫакна кӑна — хӗрлисене хирӗҫ татӑклӑн кӗрешесси путланса ларнине, нумай-нумай казаксен тӑван станицӑсене хӳтӗлес шанчӑкӗ пӗтнине, лару-тӑру тӑрӑх шутласан, шурӑ ҫарсен юлашки похочӗ вӗҫленсе пынине, Дон тӑрӑхӗнче хӳтӗленеймен хыҫҫӑн вӗсем Кубаньре те тытӑнса тӑраяс ҫуккине ҫеҫ лайӑх ӑнланчӗ…

Он понимал, что настоящее, серьезное сопротивление кончилось, что у большинства казаков иссякло стремление защищать родные станицы, что белые армии, судя по всему, заканчивают свой последний поход и, не удержавшись на Дону, — на Кубани уже не смогут удержаться…

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ирсӗрлеттерес теместӗп сана хам кил-ҫурта! — тепӗр хут татӑклӑн каларӗ старик.

— Не хочу, чтобы ты поганил мой дом! — решительно повторил старик.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ирхине Иван Иваныч пуринчен малтан вӑраннӑ та тӳрех Тётка патне е кушак патне пырса пуҫне ҫӗклесе малтанхи пекех хӗрӳллӗн те татӑклӑн тем ҫинчен ӑнланмалла мар калаҫнӑ.

Обыкновенно раньше всех просыпался Иван Иваныч и тотчас же подходил к Тетке или к коту, выгибал шею и начинал говорить о чем-то горячо и убедительно, но по-прежнему непонятно.

V. Талант! Талант! // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Эпир вӑрттӑн илнӗ хыпарсенчен тата тыткӑна лекнисем каланинчен хӗрлӗ командовани пире шӑпах Каменка-Каргински-Боковски участокӗнче татӑклӑн пырса ҫапма хатӗрленни ӗнтӗ яр-уҫҫӑн палӑрса ҫите пуҫларӗ.

По имеющимся у нас сведениям секретного порядка и из опроса пленных с совершенной очевидностью выясняется, что красное командование именно на участке Каменка — Каргинская — Боковская готовит нам серьезный удар.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Урӑх пурпӗрех пирӗн ниҫта кайма та ҫук! — татӑклӑн каларӗ вӑл.

Больше нам некуда деваться! — решительно сказал он.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Хывса пер йӗмӳ-качкуна! — ҫилленсе кайса татӑклӑн хушса каларӗ Петро виҫҫӗмӗш каҫ.

На третью ночь, озлившись, решительно потребовал: — Скидай к черту штаны свои!

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Казаксен ҫӗрӗ ҫинчен хӳтерсе кӑларатпӑр та — киле! — татӑклӑн ун хутне кӗчӗ тепри.

— Выбьем из казачьей земли — и по домам! — решительно поддержал его другой.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫак кӗрешӳ пирӗн патшалӑх пур фронтсенче те татӑклӑн ҫӗнтернипе вӗҫленчӗ.

Эта борьба увенчалась на всех фронтах нашего государства полной победой.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Краснов, сӑмахне вӗҫленӗ май, хӑй халь Деникин ӑна Австри фронтӗнче курнӑ чухнехи бригада генералӗ маррине ытахальтен тенӗ пекрех , асӑрханса, анчах татӑклӑн систерсе калать.

Краснов, кончая речь, вскользь, осторожно, но решительно дал понять Деникину, что он не прежний бригадный генерал, каким тот видел его на австро-германском фронте.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

 — Каҫарӑр, эпӗ сире хамӑр шухӑшсем ҫинчен каласа патӑм; анчах эпир ӑна улӑштарма пултараймастпӑр, кун пирки сире татӑклӑн пӗлтерсе хуратӑп.

— Прошу прощенья, я высказал вам наше решение и смею уверить вас, что изменить его мы не в состоянии.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed