Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӗрен the word is in our database.
кӗрен (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
Пуйӑс хыҫӗнче кӑвакрах кӗрен ҫилхе пек вӑрӑм аркӑллӑ тӗтӗм явӑнать.

За поездом рудым шлейфом дым.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫӳлте, кантӑк пек кӑвак та тӑрӑ тӳпере, кӗрен пӗлӗт татки хӑмла ҫырли ҫупкӑмӗ евӗр ҫакӑнса тӑрать.

В прозрачном небе, в зените стояло малиновое недвижное облачко.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӗҫ пек шӗвӗрӗлсе тухнӑ ҫурӑм шӑммисем ҫинче пӗрех май пушӑпа ӑшалантарнипе юнӑхнӑ йӗрсем палӑраҫҫӗ, пӑт-пат пӑнчӑллӑ айӑк пӗрчисемпе кӗрен шӑммисем тӗлӗнче тӗкӗсем те юлман.

Острые хребтины их были освежеваны беспрестанными ударами кнутов, обнажали розовые в красных крапинках кости с прилипшими кое-где волосками шерсти.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Таҫта сӑртсем хыҫӗнче хӗвел хӑпарнӑ, инҫетри вӑрман тӑрри халӗ хӗрлӗ тӗспе мар, кӗрен тӗспе ялкӑшса кайрӗ, ту хушши пӗлӗтрен ӳкекен ҫутӑпа ҫуталчӗ.

А где-то в горах подымалось солнце, вершина далекого леса вспыхнула не красным, а розовым пламенем, и ущелье наполнилось падающим с неба светом.

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Чӳречерен таса пӗлӗтре тем пысӑкӑш уйӑх хӑпарни курӑнать, — уйӑх айӗнче каллех ҫеҫенхир, анчах халӗ вӑл ҫутӑ тӗссемпе вылямасть, халӗ вӑл шупка кӗрен

В открытое окно была видна необыкновенной величины луна на чистом небе, а под луной — опять степь, только уже не в яркой, а в бледной ночной окраске…

XVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ун куҫхаршийӗсем тӗлӗнмелле ансӑр, ачаш ӳтлӗ кӗрен пичӗ хӗр пичӗ пек чипер…

Он с тонкими бровями, лицом, похожим на девичье…

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл бархат мар, вӑл помидор ани; акӑ эсир хӗвел ҫутинче йӑлтӑртатса выртакан цинкран тунӑ ҫулҫӑсем куратӑр, вӗсем тӗл-тӗл кӑвакарнӑ, кӗл сапнӑ пек, анчах вӑл цинк та мар, кӗл те мар, вӑл купӑста йӑранӗсем; акӑ тата шупка кӗрен пустав куратӑр эсир — пустав та мар вӑл, хӗрлӗ кӑшман ани анчах… йӑрансем хушшинче шыв юхса выртать — ансӑр шыв юххисем пур пахчасене те тӗрлесе пӗтернӗ; унта та кунта, хурал пек, пысӑк, ҫӑмламас тӑлӑп тӑхӑннӑ юмансем тӑраҫҫӗ; ав унта пӗчӗк пӳрт курӑнать, лере хӳшӗ е чалӑш урисем ҫинче лупас ларать.

Это вовсе не бархат, а густая помидорная ботва; вот блестящие на солнце цинковые листы, местами серые, точно посыпанные золой, а ведь это и не цинк и не зола, а капустные гряды; вот бледно-розовое полотно — нет, это не полотно, а свекольная ботва на грядке; между грядами течет вода — узкие ручейки исчертили все поле; то там, то сям, как стража, стоят кряжистые дубы в кудлатых папахах; чернеет домишко, балаган, а дальше — навес на кривых ногах…

VIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кӗрен сӑн ҫапнӑ станица тӗрлӗ сасӑсемпе тулнӑ, тӗлӗнмелле сасӑсемпе шавсем хиртен килнӗ пек те, ҫӗр тӗпӗнчен тухнӑ пек те туйӑнаҫҫӗ.

Станицу, залитую голубоватым светом, наполнили странные звуки, идущие не то со степи, не то из земли.

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Станица кӗрен тӗтрепе витӗнсе ҫывӑрать, Сергей те ҫывӑрса кайрӗ, йӗри-тавра пурте ыйха путнӑ — пахчара ҫулҫӑсем те чӑштӑртатмаҫҫӗ, пӗр Ниловна анчах ҫывӑрмасть.

Станица спала в розовом тумане, уснул и Сергей, погрузилось в сон все вокруг — даже листья в саду не шептались, и только одна Ниловна не спала.

III сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тӗксӗм ҫутӑра йывӑҫ пахчисем чатӑр карса лартнӑ пек хура, е кӗл тӗслӗ те пӑч-пӑч кӗрен, е парашют пурҫӑнӗ пек шурӑ курӑннӑ.

Сады, тонувшие в сумеречном свете, были то совсем темные, как шатры, то пепельно-серые в розовых пятнах, то белые.

III сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Станица ҫине тахҫанах уйӑх тухрӗ, унӑн кӗрен шевли кантӑксем ҫинче вылять, шурӑ чатӑрпа хупланнӑ садсем капӑр та ҫӳллӗ курӑнаҫҫӗ.

Давно над станицей гуляла луна, голубоватый ее блеск отражался в окнах, а сады, укрытые прозрачной пеленой, казались и пышнее и выше.

III сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хыпӑнса ӳкнӗ, кӗрен питлӗ Анфиса вӗри тутисемпе пиччӗшне хырман питҫӑмартинчен хытӑ чуптурӗ.

Взволнованная, раскрасневшаяся Анфиса обнимала брата, прижималась горячими губами к его небритой щеке.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сӑлтав тупса киле чупса кӗрен: атте ҫук-ха — калле урама выляма.

Находишь причину, чтобы сбегать домой, а отца нет — идешь обратно на улицу играть.

Атте хулана кайсан // Микулай Павловский. https://www.facebook.com/permalink.php?s ... 4345864182

Ҫӗре ирхи сывлӑш сӑрхӑнса нӳрлентернӗ йӗри-тавра ҫемҫе курӑк кӗрен тӗспе ҫуталать, кӗр умӗн яр-уҫҫӑн сарӑлса сӗткенленнӗ тӗрлӗ-тӗрлӗ чечексем хӑйсен ӗмӗрӗ часах иртесси ҫинчен систернӗ пек хумханаҫҫӗ.

Земля впитывала богатую росу, розовели травы, все яркоцветные, наливные в предосеннем, кричащем о скорой смерти цвету.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий юлашки хут куҫӗсене уҫрӗ, утӑн сарӑлса кайнӑ кӗрен сӑмси шӑтӑкӗсене тата йӗнер йӑрани ҫине пуснӑ сӑран атӑ лаппине курчӗ.

В последний раз открыл Григорий глаза, увидел раздутые розовые ноздри лошади, чей-то пронизавший стремя сапог.

13 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унта уҫӑ ҫил ҫинче шурӑхса кайнӑ тырӑ валемӗсем мӑкӑрӑлса выртаҫҫӗ, ҫирӗк-вӑрманӗн ешӗл сӑмсакне анӑҫри хӗвелӗн кӗрен пайӑркаллӑ юхӑмӗ ҫутатать.

Там бугрился под ветром белесый размет хлебов, на зеленый мысок ольхового леса низвергался рудой поток закатного солнца.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗр, пиртен ҫӗленӗ юбкине аллипе тытса, кӗрен урисемпе лачака урлӑ лачлаттарса каҫрӗ, ҫӑра куҫхӑрпаххи ӑшӗнчи кӑвак куҫӗсемпе йӑл кулса, Крючкова патйине пачӗ.

Девка, придерживая рукой холстинную юбку, прошлепала по луже розовыми ногами; улыбаясь серыми, в густой опуши ресниц, глазами, подала бадью.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кантӑк ҫине алмазпа касса йӗр тунӑ пек, ӗмӗр манмиех касӑлса кӗрсе юлчӗҫ Григорий пуҫне Прохор лашин йӗрсе пӑрахнӑ шӑлӗсем те, унӑн кӗрен шӑл тунийӗсем те, ҫӗре лаплатса ӳксе, хыҫалтан сиктерсе килнӗ казак ут чӗрнисем айне таптанса юлнӑ Прохор хӑй те Григорий кӑшкӑрнӑ сасса илтмерӗ, анчах та, ҫӗр ҫумне лапчӑтса лартнӑ Прохорӑн чалӑшса кайнӑ тутипе вырӑнӗнчен сиксе тухнӑ куҫӗсем ҫине пӑхрӗ те, вӑл этемле мар хӑрушлӑн кӑшкӑрса янине ӑнланчӗ.

Резцом, как алмазом на стекле, вырезала память Григория и удержала надолго розовые десны Прохорова коня с ощеренными плитами зубов, Прохора, упавшего плашмя, растоптанного копытами скакавшего сзади казака, Григорий не слышал крика, но понял по лицу Прохора, прижатому к земле с перекошенным ртом и вылезшими из орбит телячьими глазами, что крикнул тот нечеловечески дико.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Лаша сӗткенлӗн кӑмпӑртаттарса утӑ ҫисе тӑрать, хӗҫпе касма вӗреннӗ чух мӑкӑлтанӑ кайри урине хӗссе, хуҫи ҫине хӑйӗн кӗрен куҫӗпе чалӑшса пӑхрӗ.

Конь мокро хрустел сеном, косил на хозяина розовый глаз, поджимая заднюю, ушибленную на рубке ногу.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӗрремӗш сотньӑна ҫутӑ-турӑ лашасене суйласа илчӗҫ; иккӗмӗшне — кӑваккисемпе тимӗр-кӑваккисене; виҫҫӗмӗшне — хура-туррисене; Григорие тӑваттӑмӗш сотньӑна кӗртрӗҫ, кунта кӗрен тӗслисемпе ахаль тур лашаллисем; пиллӗкмӗшне — ҫутӑ-кӗреннисене тата улттӑмӑшне — хурисене пухрӗҫ.

В первую сотню отбирали светло-гнедых лошадей; во вторую — серых и буланых; в третью — темно-гнедых; Григория отбили в четвертую, где подбирались лошади золотистой масти и просто гнедой; в пятую — светло-рыжей, и в шестую — вороной.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed