Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Огнянов (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
— Эп ӑна вилет тесе шыв кукӑрне пӑрахрӑм, путса вилесрен ним чухлӗ те иккӗленмерӗм, вӑл ав, мурне, вилеймен пулнӑ иккен, — мӑкӑртатрӗ Огнянов.

— Я бросил ее, полумертвую, в заводь, думал, что утонет, но она, к несчастью, осталась жива! — пробормотал Огнянов озабоченно.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах тӗплӗн-йӗрлӗн кайран та шухӑшласа пӑхӗ-ха, халлӗхе Огнянов каласа панипе ҫырлахнӑ пек курӑнас тесе шут тытрӗ вӑл.

Но он решил все обдумать потом, а пока сделал вид, что объяснение Огнянова кажется ему вполне правдоподобным.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов мӗн калани ҫырлахтармарӗ пулас.

Очевидно, он не был удовлетворен ответом.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов хӑй сыхланнӑ май йытта вӗлерме пултарасса тӗшмӗртсе, вӑл та ҫак ӗҫе явӑҫрӗ, йытта тинех хӑваласа ячӗ.

Но, защищаясь, Огнянов мог убить собаку, которая то и дело ловко увертывалась от кинжала, чтобы кинуться на врага с другой стороны, и онбаши отогнал ее.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов кинжалне туртса кӑларчӗ те усал йытӑран сыхланма тӑчӗ, ҫывӑхра пӗр чул катӑкӗ те тупайман игумен йытта хӑваласа ярасшӑн ҫапкаланчӗ.

Он выхватил кинжал и стал обороняться от рассвирепевшего животного, а игумен, не видя поблизости ни одного камня, безуспешно пытался оттащить собаку.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ак хайхискӗр сасартӑк Огнянова пырса тапӑнчӗ, Огнянов, шурса кайнӑскер, аяккинерех пӑрӑнса ӗлкӗрчӗ, йытӑ, хаяррӑн вӗрсе, ун ҫине кашкӑрла сикрӗ.

И вдруг она кинулась к Огнянову, весь бледный, он отскочил, а собака, яростно лая, бросалась на него по-волчьи.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов игумен енне пӑхса илчӗ; вӗсем иккӗшӗ те тӗлӗнчӗҫ.

Он переглянулся с игуменом: оба они были поражены.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов ҫав йытта лайӑх ас тӑвать, йытӑ арман тавра чупса ҫаврӑнчӗ, алӑка чӗрмелерӗ, тӗм патӗнче ҫӗр чава-чава хӑтланчӗ, хӑй ҫаплах уласа йынӑшать.

Гончая — Огнянов хорошо ее помнил — бегала вокруг мельницы, царапала когтями порог, рыла лапами землю у кустов и скулила.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов ирӗксӗрех чӗтренсе илчӗ.

Огнянов невольно вздрогнул.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫапла калаҫса вӗсем арман патне те ҫитрӗҫ; ҫак арман патӗнче ӗнтӗ Огнянов хӑрушӑ каҫ ирттернӗччӗ.

Так они говорили, пока не добрались до мельницы — той самой, где Огнянов однажды провел страшную ночь.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов хӑй Муратлийскипе курнӑҫни ҫинчен каласа пачӗ.

И Огнянов рассказал о своей встрече с Муратлийским.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сыхланӑрах, Огнянов, ҫийӗнчех темиҫе пусӑма чакнӑ пулӑттӑм.

Берегись, Огнянов, сразу скатишься на несколько ступенек ниже.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Лайӑх вырӑн-ҫке кунта, — терӗ Огнянов, — ҫак илемлӗ ҫӗршывра пурӑнса, ун чечен илемӗпе эсир лӑпкӑн савӑнатӑр, ӑнтарнӑ эсир ҫак вырӑна суйласа.

— Красивые места, отче, — сказал Огнянов, — ваше счастье, что вы живете среди природы и можете спокойно радоваться ее божественной красоте.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов игумена сывлӑх сунчӗ.

Огнянов поздоровался с игуменом.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ирхине Огнянов хулана таврӑнма шут тытрӗ.

Утром Огнянов решил вернуться в город.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Муратлийский хӑй курса-чӑтса ирттерни ҫинчен каласа панине Огнянов пӗр пӳлмесӗр итлесе тӑчӗ.

Огнянов с волнением слушал все то, что рассказывал Муратлийский о своих приключениях и пережитых опасностях.

XV. Кӗтмен тӗл пулу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Тӑванӑм, тепӗр хут чуп туса илер-ха, — ӑшшӑн каласа хучӗ Огнянов.

— Давай опять расцелуемся, брат, — с чувством проговорил Огнянов.

XV. Кӗтмен тӗл пулу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ӑҫтан килтӗн эс? — ыйтрӗ Огнянов Муратлийскинчен, пӑлхав енӗпе ҫыхӑннӑ тахҫанхи тусӗнчен.

Откуда ты? — спрашивал Огнянов Муратлийского, своего бывшего товарища по повстанческому отряду.

XV. Кӗтмен тӗл пулу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мелник хӑнипе Огнянов пӗрне-пӗри пӗрре пӑхсах палласа илчӗҫ, иккӗшӗ те харӑс тенӗ пек кӑшкӑрса ячӗҫ:

Гость мельника и Огнянов, взглянув друг на друга, оба враз вскрикнули:

XV. Кӗтмен тӗл пулу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мӗн пулчӗ? — васкавлӑн ыйтрӗ Огнянов.

— Что случилось? — быстро спросил Огнянов.

XV. Кӗтмен тӗл пулу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed