Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хунӑ (тĕпĕ: хур) more information about the word form can be found here.
Унтан кӑшт аяккарах, пӗчӗк матрац ҫинче шурӑ кушак аҫи выртнӑ; Каштанкӑна курсан вӑл сиксе тӑнӑ, ҫурӑмне мӑкӑртса кӑларнӑ, хӳрине ҫӳлелле ҫавӑрса хунӑ, ҫӑмне тӑратнӑ та унтан ҫавӑн пекех чӑшлатма тытӑннӑ.

Несколько в стороне от него, на матрасике, лежал белый кот; увидев Каштанку, он вскочил, выгнул спину в дугу, задрал хвост, взъерошил шерсть и тоже зашипел.

III. Ҫӗнӗ, питех те кӑмӑллӑ паллашу // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Анчах столяр хӑрама, ҫухӑрашма тата вӗрме тытӑнас вырӑнне тутине сарса хунӑ та, унтан яшт тӑрса, пӗтӗм пилӗк пӳрнине тӑнлавӗ патне тармакласа тытнӑ.

Столяр, вместо того чтобы испугаться, завизжать и залаять, широко улыбнулся, вытянулся во фрунт и всей пятерней сделал под козырек.

I. Хӑйне хӑй япӑх тыткаланӑ // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Ывӑлӗ ашшӗ вӑй хунӑ вырӑнта ӗҫлеме пуҫланӑшӑн питӗ хӗпӗртенӗ амӑшӗ.

Мать была очень рада, что сын начал работать на том же месте, где трудился ее отец.

Ӗҫе чунтан парӑннӑ // Лидия УГАХИНА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 8 стр.

Шӑллӗсем — Элекҫейпе Прукка — авланса ҫемье ҫавӑраймасӑрах вӑрҫӑра пуҫ хунӑ.

Братья — Алексей и Прутко — погибли на войне, не успев создать семью.

Ӗҫе чунтан парӑннӑ // Лидия УГАХИНА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 8 стр.

Ҫак ҫуртран виҫӗ салтак тӑшмана хирӗҫ ҫапӑҫса пуҫ хунӑ: Кӗркури, Элекҫей тата Прукка.

Три солдата из этого дома погибли в боях против врага: Григорий, Алексей и Прутко.

Ӗҫе чунтан парӑннӑ // Лидия УГАХИНА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 8 стр.

— Мӗн туса хунӑ вӗсем унпа!

Что они с ним сделали!

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Калаҫаканни шӑпланса шухӑша кайса тӑнӑ, унтан хушса хунӑ:

— Говоривший задумался, помолчав, добавил:

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Мӗн ҫӑварӑрсене карса хунӑ ӗнтӗ, айвансем!

— Чего уставились-то, дикари!

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Япаласем илсе таврӑнсан, Таня, нимӗн те тавҫӑрайманскер, Сергей ыйтӑвне хаваспах пурнӑҫларӗ те, малтан шутласа хунӑ пекех, мӗн пурне сӗтел ҫинче хӑварчӗ.

Вернувшись с покупками, ничего не подозревая, Таня охотно выполнила просьбу Сергея и оставила на столе все так, как он и предполагал.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Кулса ярасси кӑна ун — чӗрӗпсем каялла чакнӑ, йӗпписене пытарса хунӑ.

Стоило ему только улыбнуться, и ежики ползли назад, смиренно пряча своя иголки.

6 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Григорий Васильевич, аллисене ҫурӑмӗ хыҫне хунӑ та, пысӑк утӑмсемпе хӑлаҫласа палата тӑрӑх утать.

Григорий Васильевич, заложив за спину руки, широкими шагами ходил по палате.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Я люблю тебя, жизнь, И надеюсь, что это взаимно, — янӑрарӗ юрӑ уҫса хунӑ чӳречерен кӗрсе хӑватлӑн та мӑнаҫлӑн.

Я люблю тебя, жизнь, И надеюсь, что это взаимно.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ав епле таччӑн хупса хунӑ ӑна.

Вон как плотно прикрыта она.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫил, вӗсен таткаланчӑк сыпӑкӗсене ҫӗкле-ҫӗкле илсе, больницӑн уҫса хунӑ форточкисенчен вӑштӑр та вӑштӑр вӗҫтере-вӗҫтере кӗртрӗ, хӗвел питӗнче ҫунса тӑракан чӳрече кӗленчисем ҫинче ҫапа-ҫапа салатрӗ.

Ветер подхватывал их обрывки и бросал в распахнутые форточки больницы, разбивал о горящие солнцем оконные стекла.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Чарса хунӑ куҫӗпе тӗттӗмелле пӑхнӑ та иртнӗ ҫулхи Май уявӗ мӗнлине аса илесшӗн хӑтланать, анчах шухӑшӗсем палӑрман ҫулсемпе аяккинелле чуптараҫҫӗ, ыранхи кун, ыранхи операци патне сӗтӗреҫҫӗ.

Широко раскрытыми глазами смотрела в темноту, пыталась вспомнить, каким был Первомай в прошлом году, но мысли неуловимыми путями уходили в сторону и вели в предстоящий день, к предстоя-шей операции.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Эх, пурнӑҫӑн кашни саманчӗ валлиех хатӗрлесе хунӑ хурав пулсанччӗ! — хӑйпе хӑй калаҫнӑ евӗр, хушса хучӗ сестра.

— Если бы на все случаи жизни были готовы ответы! — рассуждая как бы сама с собой, проговорила сестра.

10 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӑл пуҫне ҫӗр патне ҫитиех пӗксе хунӑ та аллисемпе тытса ларать.

Он сидел, обхватив руками голову, низко опущенную к земле.

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ӗҫ ҫӗр ҫинче питекантропран тӗлӗнмелле ӑс-тӑнлӑ чӗр чун туса хунӑ.

Из питекантропа труд сделал умнейшее на земле существо.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вагонетка рельсӑран тухса вӑркӑннӑ та хӑяккӑн йӑваннӑ, хӑрах кӗтессипе тимӗр юпа ҫине ҫакнӑ броня ӑшӗнчи кабеле лапчӑтса хунӑ.

Вагонетка сошла с рельсов, упала набок и краем кузова расплющила подвешенный к металлической стойке бронированный кабель.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ермаков самаях пысӑк кӗленче савӑтпа спирт, Прохорӗ мӑн михӗпе пӑтранчӑк сарӑ шӗвек тултарса сывлӑш кӗмелле мар хупса хунӑ банкӑсем ҫӗклесе килчӗҫ.

Ермаков принес огромную бутыль спирта, а Прохор — мешок герметически закупоренных банок с мутновато-желтой жидкостью.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed