Шырав

Шырав ĕçĕ:

куҫ the word is in our database.

куҫ (тĕпĕ: куҫ) more information about the word form can be found here.

— Ман куҫ тӗлне ан пул, мучи, паром патӗнче! — терӗ Прохор, старикӗн тарланӑ сарлака пичӗ ҫинелле тилӗрсе пӑхса.
— Нешто не попадешься ты мне, дед, возля парома! — сказал Прохор, злобно уставившись на потную широкую рожу старика.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн хӗрелсе кайнӑ тӗреклӗ пичӗ тарпа йӑлтӑртатать, тӑкӑнса сайралнӑ хура куҫ харшийӗсене ҫилӗллӗн шӑмарнӑ.
Крепкое красное лицо его блестело потом, вылинявшие русые брови были сердито сдвинуты.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан пӗр утӑм турӗ, Дарйӑн ҫӳллӗ те ҫурма пӗкече пек авӑнчӑк куҫ харшиллӗ пичӗ ҫине тимӗрленӗ атӑ кӗлипе пусса, хӑрӑлтатса каларӗ:
Потом шагнул, наступил кованым каблуком сапога на лицо Дарьи, черневшее полудужьями высоких бровей, прохрипел:

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫапах та вӑл Иван Алексеевичӑн туртӑнса илнӗ пичӗ самантрах тӳрлетмелле мар хӑрушла улшӑннине, вӑл, питӗ ҫӳлтен шыва сикме хатӗрленнӗ евӗр, аллисене сарса хутлатнине хӗсӗннӗ куҫ хушӑкӗсенчен лайӑххӑнах курчӗ.
Но сквозь суженные прорези глаз она увидела, как мгновенно — страшно и непоправимо изменилось дрогнувшее лицо Ивана Алексеевича, как он развел и сложил руки, словно собираясь прыгнуть с большой высоты в воду.

Халӑх ушкӑнӗ, темскер кӗтсе, ун ҫинелле тискер кайӑк пек хуйхӑнса, куҫ илмесӗр пӑхрӗ.
И подталкиваемая зверино-настороженным ожиданием толпы, сосредоточенными на ней взглядами.

Ҫурӑмне мӑкӑртса, пуҫне майӗпен те йывӑррӑн пӑркаласа, Иван Алексеевич хуторти палланӑ ҫынсем ҫине тинкерсе ҫаврӑнчӗ, анчах нихӑшӗн сӑнӗнче те шеллени е хута кӗни палӑрмарӗ, — казаксемпе хӗрарӑмсем пурте ун ҫинелле куҫ айӗпе, кӗҫ-вӗҫ туртса ҫурас пек хаяррӑн тирӗнсе пӑхаҫҫӗ.
Ссутулясь, медленно и трудно поворачивая голову, обводил он взглядом знакомые лица хуторян и ни в одном встречном взгляде не прочитал сожаления или сочувствия, — исподлобны и люты были взгляды казаков и баб.

Куҫ хӗррипе аяккалла пӑхса илсе, лӑпах ҫакӑнта курчӗ те Иван Алексеевич ҫичӗ ҫулсенчи арҫын ача амӑшӗн аркинчен ҫакӑнса йӑлӑннине; вӑл, хӑраса улшӑннӑ питҫӑмартисем тӑрӑх ҫумӑр шывӗ пек куҫҫуль юхтарса, ҫӑри-ҫари ҫухӑрса, чуна кӑларса илес пек вичкӗннӗн кӑшкӑрса ячӗ:
И вот тут-то Иван Алексеевич, глянув искоса в сторону, увидел, как мальчишка лет семи вцепился в подол матери и со слезами, градом сыпанувшими по исказившимся щекам, с визгом, истошно закричал:

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Куҫ, хӑлха, ӑстӑн мӗн курни-илтни-туйнисен татӑк-кӗсӗкӗсем пӗри те халӗ Иван Алексеевич чунне витереймерӗҫ: вӑл ним ҫинчен те шухӑшламарӗ, нимӗскере те тӗсесе пӑхмарӗ.
Кусочки того, что воспринимали глаза, уши, сознание, — все это шло мимо Ивана Алексеевича, внимание его ни на чем не задерживалось.

Унӑн шурӑ мӑйӑхлӑ пичӗ ҫинчи ӳчӗ ҫилпе кушӑрхаса сӗвӗннӗ, ҫурхи хӗвел ӗнтсе янӑ мӑйӑхӗпе куҫ харшийӗсем тилӗ тирӗ пек хӗрлӗрех саррӑн курӑнаҫҫӗ.
На белоусом лице его кожа была вышелушена ветрами, усы и брови, припаленные вешним солнцем, отсвечивали лисьей рыжиной.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аксинья, ӑшшӑн кулкаласа, ӑна тӗрленӗ сӑмса тутрипе сӗлтрӗ, унтан тутӑрне ҫавӑнтах алла пуҫтарса тытрӗ те тути ҫумне, ҫӗр ҫывӑрманнипе тӗксӗмленнӗ куҫ лупашкисем ҫумне пӑчӑртарӗ…
Аксинья, улыбаясь, махнула ему расшитой утиркой и сейчас же скомкала ее, прижала ко рту, к потемневшим от бессонной ночи глазницам…

Григорий хапха умне тухса тӑнӑ тӑванӗсем ҫине ҫаврӑнса пахмасӑрах лашине урампа уттарса кайрӗ, Астаховсен пӳрчӗ умӗпе иртнӗ чух вӗсен чӳречисем ҫине куҫ хӗррипе пӑхса илчӗ, курницӑн хӗрринчи чӳречинче Аксиньйӑна курчӗ.
Не оглядываясь на родных, толпившихся возле ворот, Григорий шагом поехал по улице и, проезжая мимо астаховского куреня, искоса поглядывая на окна, увидел в просвете крайнего в горнице окна Аксинью.

Ача чух йӑваш та ырӑ кӑмӑллӑччӗ эсӗ, халӗ ак пӗрмаях куҫ харшисене шӑмарса ҫӳретӗн.
В измальстве какой ты был ласковый да желанный, а зараз так и живешь со сдвинутыми бровями.

Пӑхрӗ те Дарья хӑйне кӑшт сисмелле куҫ хӗснине курчӗ.
Повел глазами и заметил, как Дарья чуть приметно ему мигнула.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пулеметчик-коммунистсем пулеметсемпе куҫ уҫма памасӑр ҫунтарса атакӑна сирсе яман пулсан, ротӑна, паллах, пӗр ҫын юлмиччен тураса тӑкмаллаччӗ.
И, несомненно, была бы вырублена целиком, если б не пулеметчики-коммунисты, отбившие атаку шквальным пулеметным огнем.

XLVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӗлӗкхи йӑли-хӑнӑхӑвӗ те ҫӗнӗрен таврӑнчӗ: ҫинҫе куҫ харшисен пӗкечисем каллех ӗнтӗ хуралчӗр, питҫӑмартисем ҫӳхе ҫу сийӗпе йӑлтӑртатса ҫуталчӗҫ; каллех вӑл шӳтлесе калаҫма, кирлӗ-кирлӗ мар сӑмахсемпе Натальйӑна вӑтантарма тапратрӗ; тути хӗррисем тӑтӑшрах та тӑтӑшрах темскере кӗтекен тӗтреллӗ кулӑпа ирӗлчӗҫ…
Вернулись к ней и старые привычки: снова тонкие ободья бровей ее покрылись черной краской, щеки заблестели жировкой; вернулась к ней и охота пошутить, непотребным словом смутить Наталью; все чаще на губах ее стала появляться затуманенная ожиданием чего-то улыбка…

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пичӗ ун шурса кайрӗ, курпун сӑмси хаяррӑн пӗкӗрӗлчӗ, куҫ харшийӗ ҫӳлелле туртӑнса авӑнчӗ…
Лицо его побелело, горбатый нос хищно погнулся, бровь избочилась…

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл хӗрелнӗ куҫ шуррисене йывӑррӑн мӗкӗлтеттерчӗ, хӑйне ҫав тери ҫирӗп тытас тенипе ҫеҫ ӑс ҫухатмарӗ.
Он тяжело ворочал кровяными белками и огромным напряжением воли удерживал сознание.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лутакарах пӳллӗ, анчах хир чӑххи пек тӑпӑлкка та ҫамрӑк сӑнлӑ, тӗм-хура куҫ харшиллӗ ҫырӑ казачка ҫурӑмӗпе кӑмака ҫумне тӑрса чӑлха ҫыхать.
Молодая низенькая, но складная, как куропатка, казачка со смуглым лицом и черными лепными бровями, стоя спиной к печи, вязала чулок.

Эсӗ те ҫав-и? — унтан сивлеккӗн пӑхакан хӑмӑр куҫ хӗррисем ӑшшӑн ҫуталнӑ пек пулчӗҫ.
А ты тоже? — И словно потеплело в углах строгих коричневых глаз.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Юн тӗслӗрех ҫутӑ хӗрлӗ, лайӑх хырӑнӑ кӗре сӑн-пит, ҫӑт чӑмӑртанӑ ҫирӗп те ҫӳхе тута; хӑй — ҫӳллӗ, анчах кӑвакарчӑн пек йӑрӑс та тӑпӑл-тӑпӑл; пушӑ аллине ним сулламан пек утса пырать, питне-куҫне темӗн ыратнӑ пек пӗркелентернӗ, куҫ хӗррисенче — ватӑ ҫын пӗркеленчӗкӗсен каркаланчӑкӗ.
Смуглое бритое лицо с плитами кровяно-красного румянца, тонкий мужественный рот, сам — высокий, но складный, как голубь; идет, почти не махая свободной рукой, и все как-то болезненно морщится, а в углах глаз — паутина старческих морщин.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics