Corpus of the Chuvash language

Хӗрӗх виҫҫӗмеш хваттерте (хуҫисем эвакуацие кайнӑ), алӑк ҫинчен пичете татса илнӗ, хӑш-пӗр япалисем ҫухалнӑ, тӗрлӗ хатӗр-хӗтӗре пӑскаланӑ.

В сорок третьей квартире, эвакуированной, печать с дверей сорвали, вещички кое-какие пропали, обстановка там поврежденная оказалась.

22 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кӗҫех питӗркӗч сӑнчӑрӗ ӳкнӗ сасӑ пулчӗ, алӑк уҫӑлчӗ.

Падает за дверью цепочка, и дверь приоткрывается.

21 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вара алӑк енне ҫурӑмпа ҫаврӑнса, пушмак кӗлисемпе ислетме пуҫларӑм.

Я поворачиваюсь спиной к двери и начинаю бить в нее каблуком.

21 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Итлесе пӑхатӑп, — алӑк хыҫӗнче шӑп.

Прислушиваюсь — за дверью тишина.

21 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах, алӑк патне ҫитнӗ-ҫитмен, ман ҫула сасартӑк пӗр красноармеец, ҫанни ҫине хӑю тыттарнӑскер, пӳлчӗ.

Но когда я уже была в дверях, дорогу мне вдруг преградил красноармеец с красной нашивкой на рукаве.

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Алӑк урлӑ — Мускав.

За дверью — Москва.

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл пропуск тӗрӗслекен алӑк патӗнче мӗн пулса иртнине аякран тӗпчевлӗн сӑнать.

Он с любопытством следил за тем, что происходит возле прохода, где проверяли пропуска.

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Мана тула уҫӑлкалама кӑларас пулсан, Амед е Табашников алӑк патӗнчен хӑпмаҫҫӗ, астукаласах тӑраҫҫӗ.

Если меня выпускали погулять, то Амед или Табашников дежурили у вагона.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ, поезд пынӑ ҫӗртенех, алӑк урлӑ ҫӑвӑнтӑм, ман алӑсем ҫине ҫӳле кӑкшӑмран шыв ярса тӑчӗҫ.

Мне дали умыться в дверях на ходу поезда, поливая водой из высокого кувшина на руки.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кӑна чыкаркка вучӗ ҫапла ҫутатать: Табашников дневальнӑй алӑк хушӑкӗнчен туртса тӑрать.

Это светилась цигарка дневального Табашникова, курившего в щель двери.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл, алӑк патӗнче, урайне пӑрахнӑ йӗнер ҫинче ларать.

Он сидел на седле, положенном на пол у двери вагона.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Икӗ эрне иртсенех Беренштейнсен алӑк умӗ патӗнче Саньӑпа иксӗмӗр тӑратпӑр, кунта темле кивӗ кӗрӗксем те ротондсем пур, эпир шарламасӑр тӑратпӑр.

А через две недели мы с Саней стоим в тесной передней у Беренштейнов, среди каких-то старых шуб и ротонд, стоим и молчим.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сталин халӑха асӑрхаттарнӑ хӑрушлӑх хаярлансах пырать, вӑрҫӑ пирӗн алӑк умне ҫывхарнӑҫем ҫывхарса килет.

Но с каждым днем опасность, о которой говорил народу Сталин, нависала все грознее, и война подползала все ближе к нашему порогу.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Алӑк умне тухрӑм.

Я вышла из палатки.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Алӑк умӗнче никам та ҫук.

У входа в палатку никого не было.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хамӑрӑн пӗчӗкҫӗ лагере хураллас шутпа, арҫын ачасем алӑк умӗнче черетлӗн тӑма пулчӗҫ.

Они по очереди несли дежурство у входа в палатку, сторожа наш маленький лагерь.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

«Асторире» пусма тӑрӑх улӑхнӑ чух Саня килте-ши тесе пӑшӑрханаттӑм, вӑл килте пуррине, ҫуккине алӑк уҫса хупаканран та ыйтса пӗлме юратчӗ.

Поднимаясь по лестнице в «Асторию», я гадала, дома ли Саня, хотя это можно было просто узнать у портье, без гаданья.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Врач алӑк умӗнче чарӑнса тӑчӗ е майӗпен ҫеҫ пирӗн паталла пычӗ.

Он остановился в дверях, потом медленно направился к нам.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗчӗкҫӗ кӑна питӗ чипер майра алӑк уҫрӗ те Петя килте ҫук тесе пӗлтерчӗ.

Маленькая, изящная старая дама открыла нам и сказала, что Пети нет дома.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Алӑк уҫӑлса хупӑннӑ вӑхӑтра коридортан такам сассине илтрӗм: — Петя, ҫитӗ ӗнтӗ сана турткаланса тӑма, пирӗн чейник вӗри-ҫке, — терӗ ҫав сасӑ.

Двери захлопали, и я слышала, как кто-то сказал в коридоре: — Петя, да полно вам, у нас ещё горячий чайник.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951