Шырав

Шырав ĕçĕ:

Хӗвелпе (тĕпĕ: хӗвел) more information about the word form can be found here.

Ун умӗнчен хӗвелпе пиҫнӗ, тусанланнӑ красноармеецсен ӗречӗсем ирте-ирте пыраҫҫӗ.
А мимо двигались ряды загорелых, запыленных бойцов.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑл хӗвелпе пиҫнӗ, унӑн куҫӗсем хӗрелсе кайнӑ, икӗ аллинче те гранатӑсем.
Он загорелый, с воспаленными глазами, с гранатами в обеих руках.

Анчах Тоня хуллен силленсе тӑракан чалӑш йӑмра ҫине тирпейленсе ларчӗ те, кӗнекине чӗркуҫҫийӗсем ҫине хурса, паҫӑр хӑйне кӑмӑллӑнах кӗтсе илмен, халь ӑна юриех асӑрхаман пек пулса ларакан хӗвелпе пиҫнӗ хура куҫлӑ ача ҫине пӑха пуҫларӗ.
Но Тоня, усевшись поудобнее на чуть покачивающуюся изогнутую вербу, положила на колени книгу и стала наблюдать за загорелым черноглазым грубияном, так нелюбезно встретившим ее и теперь нарочито не обращавшим на нее внимания.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Хӗвелпе пиҫнӗ урисене шурӑ чӑлхапа сарӑ туфля тӑхӑннӑ.
Носочки с каемочкой плотно обтягивали стройные загорелые ноги в коричневых туфельках.

Тоня авӑнчӑк хӑва тӗмӗ ҫийӗнчен пӗшкӗнсе, аллисемпе хӑва ҫулҫисене сирсе пӑхрӗ те хӑва айӗнче хӗвелпе пиҫнӗ, йӗмпӗҫҫисене чӗркуҫҫийӗнчен ҫӳлелле тавӑрса янӑ ача ларнине курах кайрӗ.
Нагнувшись над кривой вербой, раздвинула рукой ветви ивняка и увидела загорелого парнишку, босого, с засученными выше колен штанами.

Вӑл вӑхӑтра Владик хӗвелпе ӗнсе кайнӑ акаци сулхӑнӗ айӗнче салхулӑн ларнӑ.
В это время под тенью спалённой солнцем акации, сидел невесёлый Владик.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

— Ҫапла… ҫапла, Натка, — терӗ ерипен Алька, хӑй аллине Наткӑн хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ хулпуҫҫийӗ ҫине хучӗ.
— Так… так, Натка, — тихо ответил Алька и положил свою руку на её загорелое плечо.

Хӗлип Элекҫейӗпе Самай Ваҫҫин ҫемйисем те, килнӗ хӑнасем те хӗвелпе пӗрлех ура ҫинче.
Help to translate

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Хӗвелпе пиҫессӳ килсен Тарса шывӗ хӗрне кайса ҫарамаслан та негр пекех хурал…
Help to translate

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ытла та кулӑшла-мӗн ҫак пӗчӗкҫеҫ, хӗвелпе пиҫсе чикан евӗр хуралса ларнӑ Нюрка.
Очень уж она была смешная, эта маленькая, загорелая, похожая на цыганку Нюрка.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Ҫӳҫне ӳстерсе ямалла сан, Алешка, мимӳ, авӑ, хӗвелпе йӑлт шӗвелсе кайнӑ.
Отрасти, Алеша, волосы, а то тебе солнцем напекло затылок.

Ҫилпе те хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ сӑн-питлӗ юланутҫӑсем, йӗнерӗсем ҫинче пӗр тайӑлмасӑр, кӗтеселле хӑвӑрт кӑна пӑрӑнаҫҫӗ те, батарейӑсем пӗрин хыҫҫӑн тепри вӗтлӗхелле кӗрсе ҫухалаҫҫӗ.
Обветренные, загорелые ездовые, не качнувшись в седле, лихо заворачивали за угол, и одна за другой батареи скрывались в роще.

Грузовик хӗвелпе ҫуталса выртакан сарлака ҫул тӑрӑх ыткӑнать.
Грузовик мчался по широкой солнечной дороге.

Анчах чылай вӑхӑт выртнӑ пулмалла эпӗ ҫакӑн пек, мӗншӗн тесен, пӗрре, ирхине вӑрансан, хӗвелпе ӑшӑннӑ чӳрече анинче эпӗ кӑвак утмӑлтурат чечекӗсен ҫыххипе юнашар пӗр чашӑк тулли хӗп-хӗрлӗ хӑмла ҫырли ларнине куртӑм.
Но, должно быть, продолжалось это немало времени, потому что, проснувшись однажды утром, я увидел на солнечном подоконнике, возле букета синих васильков, полное блюдце ярко-красной спелой малины.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Эпӗ ӗнтӗ пуҫа хыртарнӑ, пилоткӑсӑр, манӑн сӑн-пит хӗвелпе ҫунса ларнӑ, ҫамка тарланӑ; вӑл тем пирки пӑлханнӑскер мана палласа илеймерӗ.
Я был брит, без пилотки, лицо мое загорело, лоб влажен; он же был чем-то расстроен и не узнал меня.

Унӑн сарлака хулпуҫҫийӗсем ҫине эпӗ тӗлӗнсе пӑхса тӑтӑм; унӑн кӗлетки ҫӑмлӑччӗ те хӗвелпе пиҫсе ларнӑччӗ, ӳчӗ айӗнче мускулсем ҫаврака пӳске пек выляса тӑратчӗҫ.
С удивлением глядел я на его могучие плечи; у него было волосатое загорелое туловище, и, как железные шары, перекатывались и играли под кожей мускулы.

Куҫхаршисем хӗвелпе саралса кайнӑ: уйӑрса ил-ха ӗнтӗ халь, хура сӑнлӑ-и эпӗ, е хӗрлӗ-и?
Брови на солнце выцвели: попробуй-ка разбери теперь, брюнет или рыжий.

Сӑн-пит хӗвелпе пиҫсе ларни ытларах палӑрчӗ.
На лице резче выступил загар.

Иккӗмӗш, виҫҫӗмӗш этажсем таран тапаҫҫӗ, асамат кӗперӗ пек курӑнаҫҫӗ, кӑпӑкланаҫҫӗ, шавлаҫҫӗ те, шыв тусанӗ пулса, иртсе ҫӳрекенсен хаваслӑ пичӗсем, уҫӑ та хӗвелпе пиҫнӗ хулпуҫҫийӗсем ҫине тӑкӑнаҫҫӗ.
Рвались до вторых, до третьих этажей, переливали радугой, пенились, шумели и мелкой водяной пылью падали на веселые лица, на открытые и загорелые плечи прохожих.

— Ҫапла, ҫапла, Натка! — шӑппӑн каларӗ те Алька, аллипе унӑн хӗвелпе пиҫнӗ хулпуҫҫи ҫине хучӗ.
— Так… так, Натка, — тихо ответил Алька и положил свою руку на её загорелое плечо.

Мальчиш-кибальчишпа унӑн ҫирӗп сӑмахӗ ҫинчен хывнӑ халап // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 147–157 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics