Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Сасса (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
Алӑк чӗриклетнӗ сасса илтсен, казак, кӗске те тӗреклӗ мӑйне пӑрса, Григорий ҫине сивлеккӗн пӑхса илчӗ те куҫ шӑрҫисен сивӗ хӗлхемне хӗсӗк куҫ путӑкӗсен тӑртаннӑ хӑрпӑкӗсен айне пытарчӗ.

На скрип двери он повернул короткую полнокровную шею, холодно оглядел Григория и захоронил под припухлыми веками, в узких глазницах, прохладный свет зрачков.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Казаксенчен темиҫе чалӑшра пыракан салтаксем, кӑшкӑрнӑ сасса илтсе, самантлӑха чарӑнчӗҫ те унтан каллех, ирӗксӗртен тенӗ пек, малалла тапранса утрӗҫ.

Солдаты, находившиеся от казаков на расстоянии нескольких десятков саженей, заслыша крик, на минуту остановились и вновь, словно нехотя, тронулись вперед.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫавӑнтах иккӗмӗш юрӑҫи, малтанхи сасса ҫӗнтерсе илсе, килӗшӳсӗр ҫинҫе сасӑпа ҫихӗрме пуҫлать, хӑвӑрт-хӑвӑрт тӑрӑлтатса каять:

Второй, заливая голос первого, верещал несуразно тонкой скороговоркой:

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл алӑк шашулкки уҫӑлнӑ сасса илтсенех крыльца еннелле пӗр утӑм ярса пусрӗ.

На звяк щеколды он шагнул было к крыльцу.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл, Григорий, пирчесе кайнӑ тӑмлӑ тӑпра ҫийӗн утать, анчах хӑй утнӑ сасса хӑй те илтеймест те, ӑшӗ шиклӗн вӑркаса, сехӗрленсе пырать…

Он, Григорий, шел по твердой супесной почве, но шагов своих не слышал, и от этого подступал страх…

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ун хыҫҫӑн чӗркуҫҫипе тӗртсе тӑваттӑмӗш алӑка уҫса ячӗ те, унта ют чӗлхепе янӑравлӑн кӑшкӑрса чӗннӗ сасса илтсе, чут ҫеҫ ҫӗре тӗшӗрӗлсе анмарӗ:

Пинком растворил дверь четвертой и едва не упал от чужого металлического оклика:

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сасӑсем сасартӑк шӑпланчӗҫ те, Валет хӑй йӗпе ҫӗр тӑрӑх лачлаттарса утнӑ сасса тата хӑлхара темӗн тӑрӑлтатса янӑранине илтсе пычӗ.

Голоса внезапно смолкли, и Валет слышал лишь влажный хлюп собственных шагов да трельчатый звон в ушах.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Алӑкран шакканӑ сасса илтсе, ӑна тутӑр ҫыхнӑ вата хӗрарӑм тухса уҫрӗ.

На стук ему отворила пожилая, в платке, женщина.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ура сасси илтӗнсе каять — ку сасса такам та пӗлет ӗнтӗ — Федор Лукич Хохлаков килет.

Послышался всем знакомый скрип шагов, и в приемную вошел Федор Лукич Хохлаков.

XII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Е тачанка кӗмсӗртетсе иртсе каять, ун хыҫҫӑн вара уйӑхпа ҫуталнӑ сывлӑшра кустӑрмасем шӑлтӑртатни тахҫанччен илтӗнсе тӑрать, анчах хӑш енчен ырӑ утсем станицӑна пырса кӗнине ниепле те уйӑрса илме ҫук; е мӑшӑр вӑкӑр килет — сӳсмен чӗриклетсе илет, вӑкӑрӗсене хӳтерсе шӑхӑрни илтӗнсе каять, вара куҫпа курмасӑрах чӗрӗ картина тухса тӑрать: вӑкӑр кӳлнӗ лавсем ерипен малалла шӑваҫҫӗ, лавҫисем васкамасӑр чӑпӑрккисемпе сулкаласа илеҫҫӗ, — хӑшӗсем урапа хӗрринчен урисене усса ларса пыраҫҫӗ, хӑшӗсем урапа ҫине сӗвеннӗ, аллисене табак енчӗкӗ тытнӑ та чикарккӑ чӗркесе, шӑрши пӗтӗм хире саланмалӑх, халех туртса ярам-ши е пӑртак тӑхтам, тенӗ пек шухӑша кайса пыраҫҫӗ, е юрӑ пӗлӗтелле вӗҫсе хӑпарать — хӗрарӑм сассисем ҫав тери янравлӑ, пур сасса та хупласа хураҫҫӗ; ҫук, ку уйран ӗҫлесе таврӑнакан колхозницӑсен юрри мар-тӑр, куна, ыйӑха путиччен, пӗтӗм станица хӑй юррине юрлать пулӗ, тейӗн; е купӑс сасси илтӗнсе каять, вара кам та пулин, урисене хӗрхенмесӗр, тӗлӗнмелле авкаланса ташлать тейӗн, ун айӗнче ҫӗр чӗтренсе тӑрать, юпа пек тусан хӑпарать…

То прогремит тачанка, и тогда долго-долго стоит в лунном воздухе стук колес и трудно понять, по какой же дороге скачет в станицу упряжка добрых коней; то заскрипят ярма, послышится разноголосое цобканье вперемежку со свистом, и уже перед вашими глазами живая картина: медленно движется бычий обоз, а возчики лениво помахивают кнутами — кто сидит, свесив с дробин ноги; кто полулежит, держа в руке кисет и раздумывая: свернуть ли ему цигарку и задымить на всю степь, или подождать; то взлетит к небу песня — женские голоса такие звонкие, что кажется: нет, это не женский хор, это не голоса колхозниц, идущих по степи домой, — это степь поет перед сном свою вечернюю песню; то запиликает где-нибудь гармонь, и уже кто-то, не щадя ног, выделывает такие разудалые колена, что гудит земля и пыль подымается столбом…

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫак сасса урӑх ҫын илтес пулсан, ҫак кунсенче Федор Лукичпа Сергей ҫав хӗре шыраса ҫӳренӗ, урӑх нимӗн те туман, темелле.

Сказано это было таким тоном, точно все эти дни Федор Лукич и Сергей были заняты безуспешными поисками девушки.

VI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хальлӗхе ҫӗр ӗҫченӗн чунне ҫӗклекен сасса хуҫалӑхсен тырӑ кӗлечӗсемпе техника гаражӗсенче илтме пулать.

В настоящее время голос, который радует душу земледельца, можно услышать в хлебных амбарах и технических гаражах хозяйств.

Ҫур аки ҫывхарать, хире тухма хатӗр-и? // Антонина Тямина. http://kanashen.ru/2020/02/07/c%d1%83%d1 ... 80-%d0%b8/

Лайӑх кунсенче сарлака сукмаксем тӑрӑх чирлӗ ҫынсем ҫӳренӗ, ҫӳренӗ май вӗсем турра кӗлтума юратакан Мускавӑн чиркӗвӗсен чанӗсем кӗвӗленӗ сасса итленӗ.

В погожие дни по дорожкам гуляли больные, вслушиваясь в переливы церковных звонов богомольной Москвы.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

(«Хӑрушӑ» тенӗ сӑмаха тухтӑр юриех ҫилӗллӗ те савӑннӑ пек, «р» сасса хытӑрах янӑратса тӑсса каларӗ.)

— Доктор со злым сладострастием повторил: «кровопролитнейшие бои», налегая на «р», прирыкивая.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кантӑк ҫине алмазпа касса йӗр тунӑ пек, ӗмӗр манмиех касӑлса кӗрсе юлчӗҫ Григорий пуҫне Прохор лашин йӗрсе пӑрахнӑ шӑлӗсем те, унӑн кӗрен шӑл тунийӗсем те, ҫӗре лаплатса ӳксе, хыҫалтан сиктерсе килнӗ казак ут чӗрнисем айне таптанса юлнӑ Прохор хӑй те Григорий кӑшкӑрнӑ сасса илтмерӗ, анчах та, ҫӗр ҫумне лапчӑтса лартнӑ Прохорӑн чалӑшса кайнӑ тутипе вырӑнӗнчен сиксе тухнӑ куҫӗсем ҫине пӑхрӗ те, вӑл этемле мар хӑрушлӑн кӑшкӑрса янине ӑнланчӗ.

Резцом, как алмазом на стекле, вырезала память Григория и удержала надолго розовые десны Прохорова коня с ощеренными плитами зубов, Прохора, упавшего плашмя, растоптанного копытами скакавшего сзади казака, Григорий не слышал крика, но понял по лицу Прохора, прижатому к земле с перекошенным ртом и вылезшими из орбит телячьими глазами, что крикнул тот нечеловечески дико.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий унӑн питне кураймарӗ, анчах та чӳречесем умӗнче кӗпӗрленсе тӑракан казаксем вӑрттӑн кӑшӑлтатса илнине тата ҫемҫен утӑ чӑштӑртатнӑ сасса илтрӗ.

Лица ее Григорий не видел, но слышал затаенный сап казаков, торчавших у окошек, и хруст, приятный и мягкий, сена.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий пӗр казакӑн гимнастеркине ҫухавинчен пуҫласа арки вӗҫне тухичченех ҫурса кӑларчӗ, тепӗр казакне хырӑмӗнчен урапа тапма ӗлкӗрчӗ, анчах та ӑна, Франьӑна туртса антарнӑ пекех, тӗркелесе ӳкерчӗҫ, пуҫне ут ҫиттийӗпе кӗптесе ҫыхса лартрӗҫ, аллисене хыҫалалла туртса ҫыхрӗҫ, унтан, сасса ан уйӑрса илтӗр тесе, шӑпӑрт сӑмахсӑр, пушӑ сырӑш ӑшне ҫӗклесе кайса пӑрахрӗҫ.

Григорий от ворота до края разорвал на одном гимнастерку, успел ударить другого ногой в живот, но его подмяли, так же как Фране, замотали голову попоной, связали руки и молча, чтобы не узнал по голосу, понесли и кинули в порожние ясли.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Уҫҫӑнах илтрӗ, туйрӗ хӑйӗн ӳчӗ ӑшне сивӗ ҫава лӑтӑртатса кӗнӗ сасса; хумлӑн-хумлӑн ӳссе пыракан ҫивӗч ырату, ҫулӑм вӑркӑшнӑ майлӑн, кӑкӑр тӑрӑх пыр патне шӑвӑнса ҫитрӗ, янахран иртсе ҫивӗч йӗпсем пек хӑлха шӑтӑкӗсене пыра-пыра тирӗнчӗ.

Ясно слышала, ощущала противный капустный хруст разрезаемого тела; нарастающая волна острой боли полымем прошлась по груди до горла, звенящими иглами воткнулась в уши…

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Юлашки хут илтсе юлчӗ чылай аякра пирки хӗстерсе хунӑ пек аран илтӗнекен, йӑлӑнса чӗннӗ сасса:

В последний раз услышал придавленный расстоянием горький оклик:

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Наталья чӑлхине ӳкерчӗ, тухса ывтӑннӑ чӑлха йӗппи чанк туса ҫӗре ҫапӑнчӗ; ку сасса илтсе, кӑмака ҫинчен кушак ҫури сиксе анчӗ, пуҫне чалӑштарса, кукӑртнӑ урипеле ҫӑмхана пырса ҫапрӗ те ӑна арча патнелле кустарса кайрӗ.

Наталья выронила чулок, тренькнула выскочившая спица; на звук прыгнул с печи котенок, избочив голову, согнутой лапкой толкнул клубок и покатил его к сундуку.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed