Шырав
Шырав ĕçĕ:
Ҫамрӑк Пойндекстер ҫав лашана утланса пынӑ пулсан ӗнтӗ, эпӗ хӑратӑп, ӑна чӗррӗн курма шанчӑк сахал.
XXXIX сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.
Шанчӑк килсе кӗнипе тата хӑранипе ҫамрӑк креолкӑн чӗри карт-карт! тума пуҫланӑ.
XXVII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.
Унӑн чӗрине шанчӑк килсе кӗнӗ: «Гасиенда ҫинелле пӑхнӑ чух, Морис ман ҫинчен шухӑшлать пулӗ тен», тенӗ вӑл.У нее мелькнула надежда, что, глядя на гасиенду, он думал о ней.
XXVI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.
Пӗр-пӗрне хирӗҫ тӑракансене килӗштерме хӑйӗн шанчӑк сахаллине лайӑх чухласа, майор каларӗ: — Эсир ҫапӑҫма пӑрахас ҫук пулӗ ӗнтӗ? — терӗ.
XX сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.
— Ҫапла ҫав, сэр, эсир ҫав тери ыра пулса пире пулӑшмасан, пирӗн ӑна тупас шанчӑк та ҫук.
II сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.
Каллех куҫсенче шанчӑк ҫуталса кайрӗ — ҫывхарса килекен юланута ҫулҫӳренсем хӑйсене ҫӑлакан ҫын вырӑнне шутлама пуҫларӗҫ.Снова надежда засветилась в глазах: в приближающемся всаднике путники видели своего спасителя.
II сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.
Кун пек хӳтлӗхре ун ҫак икӗ пысӑк хӑрушлӑхран, Ниагара шывсиккийӗпе анас пулсан та, ҫӑлӑнма кӑштах шанчӑк пур!
Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
Тыткӑнри виҫӗ ҫынран малтан пӗрне ҫухатрӗ, халӗ куҫ умӗнчех ӑна сыхлама каласа хӑварнӑ саклат, унпа пӗрле Негоро шантарнӑ пысӑк укҫа илес шанчӑк та тӑрать — ҫук, Алвиш кунпа, тӗнчене, пӗтӗм Казондене пӗтерекен шыв илсен те, килӗшме пултараймасть.
Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
Вӑрманти тӗмсем пек чӑлханса пӗтнӗ, арпашнӑ ҫӳҫ тӑрӑх каллӗ-маллӗ утса ҫӳренӗ хыҫҫӑн шӑна Бенедикт пиччен ҫамки еннелле анма пуҫларӗ, вара унӑн тинех шӑна сӑмса кӑкӗ тӗлне ҫитӗ-ха текен шанчӑк ҫуралчӗ.
Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
Хӑтарма пултаракан улӑм пӗрчи алран вӗҫерӗнчӗ, шанчӑк ҫути пӑхса тӑнӑ ҫӗртех сӳнчӗ.Спасительная соломинка ускользнула из ее рук, луч надежды угасал у нее на глазах.
Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
Шанчӑк ҫути пит вӑйсӑррӑн мӗлтлетет пулсан та, вӗлерме палӑртнӑ ҫыннӑн куҫӗ ӑна тем пекех тинкерет, шырать.Как бы слабо ни мерцал луч надежды, глаза приговоренного к смерти ищут его с жадностью.
Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
Ку вӑл шанчӑк ҫути ҫеҫ, вӑйсӑр ҫутӑ пулчӗ, анчах вӑл ун чунӗнче ҫапах та мӗлтлетсе ҫунчӗ.Это был лишь проблеск надежды, слабый луч, но все же он забрезжил в ее душе.
Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
Унӑн пӗр кӗтмен ҫӗртен, упӑшкине хутӑштармасӑр ҫеҫ мар, Негоро шутланине хирӗҫле те хӑйне хӑех ирӗке кӑларас шанчӑк ҫуралчӗ.
Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
Ҫапла вара, ҫак ҫӗнӗлӗхсемпе хӑйӗн ятне чӑна кӑларас шанчӑк пӑчланчӗ.Итак, рухнули его надежды прославить свое имя этими открытиями!
Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
Юпа ҫумне ҫыхнӑ Дик, хӑйӗн ҫӗр ҫинче урӑх нимле шанчӑк та ҫуккине пӗлсе, лӑпкӑн вилӗм кӗтет.Привязанный к столбу Дик спокойно ждал смерти, зная, что на земле ему больше не на что надеяться.
Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
Анчах Дик Сэнд пурнӑҫпа сывпуллашма хатӗрленнӗ хушӑра ун чӗринче вӑйсӑр ҫутӑ, шанчӑк ҫути чӗрӗлчӗ, вӑл, хальхи усал саманта пӑхмасӑрах, куҫа шартакан ҫутӑ пулса тӑма пултарать.
Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
Паллах, Дикӑн нимле шанчӑк та ҫук.
Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
Манӑн ӑна шутсӑр курмалла, хӑйне мӗнле туять вӑл, япӑхах мар-и, шанчӑк пур-и, тет.Говорит, что непременно увидеть тебя нужно, как, мол, себя чувствует, хорошо ли, есть ли надежда.
3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.
«Ҫирӗп пул!» — терӗ вӑл темиҫе хут хӑйне хӑй, тархасларӗ, хӑйне хӑй хушса хистерӗ, ҫакӑнпа хӑйӗн чӗринчи шанчӑк хӗлхемне чӗртсе пычӗ, ӑна сӳнме памарӗ, вӑл вара, ҫав хӗлхем, ӑна кӗрешме пулӑшрӗ.
Реферат // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
— Чул михӗрен кӑларма пулать, масартан — нихҫан та, — шанчӑк питӗ сахал пулин те, ӳкӗтлесе ӗнентерме тӑрӑшрӗ амӑшӗ ывӑлне.— Из каменного мешка можно вызволить, из могилы — никогда, — с отчаянием убеждала она сына.
Реферат // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.