Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӗнме (тĕпĕ: чӗн) more information about the word form can be found here.
Арҫын хӗрарӑма хӗрарӑм ирӗк парсан ҫеҫ «эсӗ» теме пултарать Анчах «эсӗ» тесе чӗнме ирӗк ыйтиччен шутласа пӑхмалла, мӗншӗн тесен хӗрарӑм хӑйне «эсӗ» теме ирӗк памасан, ирӗк ыйтнӑ арҫын аванмарланма пултарать.

Разрешить говорить «ты» — право женщины, мужчина может только просить об этой форме обращения, с предложением перейти на «ты» нужно быть довольно осторожным, потому что отказ может создать неловкость, особенно заметную для того, кто сделал это предложение.

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Тӗп правило: «эсӗ» тесе асли кӗҫеннине, пуҫлӑх хӑйне пӑхӑнса тӑракан ҫынна чӗнме пултарать.

Основное правило: переход на «ты» может предложить старший младшему и начальник подчиненному.

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Теприсем вара ҫынпа час ҫывӑхланаймаҫҫӗ, ҫынна лайӑх пӗлсе ҫитсен тин «эсӗ» тесе чӗнме пултараҫҫӗ.

А есть и такие, которые не очень охотно это делают, будучи уверенными, что для перехода на «ты» недостаточно знакомства, нужна особая дружественность и сердечность.

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

«Эсир» тесе чӗнни тӳрккессӗнрех илтӗнет пулсан, «эсӗ» тесе чӗнме тытӑнмалла.

Если это звучит непривычно и возникнет потребность перейти на «ты».

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

16 ҫула ҫитсен вара, паспорт илсен, вӗсене «эсир» тесе чӗнме юрать.

Обычно к чужим детям обращаются на «вы» с 16 лет, т. е. с момента, когда они, получая паспорт.

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

«Эсӗ» тесе эпир хамӑра ҫывӑх ҫынсене чӗнме пултаратпӑр.

Форма обращения «ты» выражает более близкие отношения с человеком.

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Кун пек пӗр-пӗрне хӑйсем кӑна чухне, ҫакӑн пек калани тепӗр ҫынна килӗшнӗ чухне кӑна чӗнме юрать.

Такие слова можно употреблять только интимно, да и то лишь в том случае, если они приятны тому, к кому обращены.

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Пӗчӗк ачасене те «шӑхличӗ» е «шӗвӗр» тесе чӗнме юрамасть.

Грубо, даже оскорбительно звучит относительно детей «пацан».

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Халӗ эпӗ сӑмах чӗнме пултараймастӑп.

Я знала, что не смогу вымолвить ни слова.

Уйрӑлу // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Эпӗ сӑмах чӗнме ӗлкӗриччен вӗсем шкул еннелле чупрӗҫ.

Я не успела и слова сказать, как они оба сорвались с места и бросились к школе.

Пирвайхи бомбӑсем // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

— Тухтӑра чӗнме эпӗ каятӑп, — терӗ те Зоя, ан кай теме ӗлкӗриччен пальтопа калпакне тӑхӑнма ӗлкӗрчӗ.

— Я пойду за доктором, — сказала вдруг Зоя, и не успела я возразить, как она уже надела пальтишко и шапку.

Xуйxӑ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

«Мускава килӗр, — тесе ҫыраҫҫӗ вӗсем, — малтанлӑха хамӑрпа пӗрле пурӑнӑпӑр, кайран ӗҫӗ те, хваттер те тупӑнӗ. Сире курас килнӗ пирки тунсӑхласа ҫитрӗмӗр, хамӑр патӑмӑра чӗнме пӑрахмастпӑр».

«Приезжайте в Москву, — писали они, — поживете пока с нами, — а потом подыщете работу и жилье. Скучаем по вас, хотим видеть и не устанем звать к себе».

Ҫул ҫине // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

(Зоя ҫуралнӑ хыҫҫӑн эпир Анатолий Петровичӑн 12 ҫулхи шӑллӗне «Федя пичче» тесе чӗнме пуҫларӑмӑр).

(Так мы после рождения Зои стали шутя называть двенадцатилетнего брата Анатолия Петровича).

Хӗрача // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ҫук, чӗнме кирлӗ мар, кирлех пулсан, вут ҫуннине курсан, вӑл хӑех килет…

Нет, звать не надо, он сам придет, как увидит костер.

XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

 — Тухатланӑ чух, пӗлтӗр, чӗнме килсен, кӗрсе тухрӑм-и ҫав, — аса илем пек пулчӗ Шерккей.

— Заходил, заходил в прошлом году, когда нас заколдовали, к тебе и приходил, — будто только что вспомнив, проговорил Шерккей.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Чӗнме тет-ха!

Да и как еще позвать-то.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Чӗнсен килет те-ха, анчах вӑл та пӗрре пӗҫерсе парӗ, иккӗ пӗҫерсе парӗ, виҫҫӗмӗшне — чӗнме те лайӑх мар.

Она, конечно, не откажет, сготовит раз, другой, а на третий уж самому неудобно станет.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Чӗнме пӑрахнӑранпа вӑл та килсе курми пулчӗ, ӗнер, ав, Шерккей ун амӑшӗпе: Уття пирӗн пата яшка пӗҫеркелеме пыраймӗ-ши тесе калаҫса пӑхрӗ.

Но с тех пор, как он перестал ее звать, она больше к ним не заходит, Шерккей уж вчера намекнул ее матери, мол, не забежит ли к нам Уття яшку сварить.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӳрте кӗнӗ ҫынсем пурте Селиме вилли тавра тӑрса тухрӗҫ, пӗр Кантюкпа карчӑкӗ кӑна сӗтел хӗрринчи кутник сакки ҫинче, вӑрӑпа тытӑннӑ хурахсем пек, пӗр-пӗрин енне вӑрттӑн-кӗрттӗн пӑхкаласа, мӑштах лараҫҫӗ: сӑмах чӗнме иккӗшин те чӗлхи ҫӗтнӗ.

Люди стояли вокруг и молчали, изумленные случившимся, только Кандюк со старухой сидели в углу на кутнике словно воры, застигнутые врасплох хозяевами, они воровато переглядывались друг с другом и сидели тихо, как мыши, будто проглотили языки.

XXVI. Пӳкле вилӗм // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӳршӗ карчӑкӗсем вӑл килсен те вӗлерме кӑна пултарать тесен, Шерккей ӑна та чӗнме тумарӗ.

Но соседки замахали на него руками: эта трясогузка не излечит, а скорее уморит, и Шерккей не стал тревожить знахарку с места.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed