Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

авӑн the word is in our database.
авӑн (тĕпĕ: авӑн) more information about the word form can be found here.
Пантелей Прокофьевич килте авӑн ҫапса пӗтерменни, хӑй уксаххи, килти хуҫалӑх юхӑнни ҫинчен татах тем-тем ҫыхӑнусӑр калаҫса кайрӗ, анчах есаул ӑна аллипе сулса шӑплантарчӗ те, хорунжий еннелле тайӑлса, ӑна нумайччен хӑлхаран темскер пӑшӑлтатрӗ.

Пантелей Прокофьевич еще что-то бессвязно говорил о недомолоченном хлебе, о своей хромоте, о брошенном хозяйстве, но есаул движением руки заставил его замолчать, наклонился к хорунжему и что-то долго шептал ему на ухо.

XXII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑйне фронта ӑсатас умӗн Пантелей Прокофьевич авӑн ҫапасси ҫинчен каларӗ-ха, кӗрхи ҫӗртме тӑвасси, выльӑх-чӗрлӗх пирки те асӑнчӗ, анчах фронт Татарски патне ҫывхарса ҫитсен мӗн тумалли ҫинчен нимӗн те шарламарӗ.

Перед отъездом на фронт Пантелей Прокофьевич говорил о молотьбе, о зяби, о скоте, но ни словом не обмолвился о том, как им быть, если фронт приблизится к Татарскому.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Авӑн ҫапнӑ ҫӗрте ӗҫлекен Дуняшка ача-пӑча ҫи-пуҫӗпе аппаланма пултарайманнине пӗлнӗ май, Ильинична ӳпкевлӗн ыйтрӗ:

Зная, что занятая на молотьбе Дуняшка не могла возиться днем с починкой детской одежды, Ильинична с укором спросила:

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кунӗ-кунӗпе авӑн ҫапнӑ май, Пантелей Прокофьевич Дон тӑрӑхӗнче шӑвӑнса ҫӳрекен сас-хурасене хӑлхана питех чикмерӗ те темелле, анчах ҫывхарса килекен хӑрушлӑх ҫинчен шухӑшламасӑр та пултараймарӗ.

Пантелей Прокофьевич, усердно работая на молотьбе, как будто и не обращал особого внимания на бродившие по Обдонью слухи, но оставаться равнодушным к происходившему не мог.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӗлте турттарчӗҫ, авӑн ҫапрӗҫ, бахчасенчен тулӑх ӳснӗ арбузпа дыня пуҫтарса кӗртрӗҫ.

Возили хлеб, работали на молотьбе, собирали богатый урожай с бахчей.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫатансене тӑратса авӑн картине тытса ҫавӑрма пулӑш-ха кӑшт.

Пособи плетни поставить, гумно загородить.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Авӑн каскине итем юпи тавра туртса ҫавӑракан лаша пек, вӑл кунран-кун пӗр ыйтупа сӗмленсе пурӑнчӗ, юлашкинчен алӑ сулчӗ:

Изо дня в день, как лошадь, влачащая молотильный каток по гуменному посаду, ходил он в думках вокруг все этого же вопроса и наконец мысленно махнул рукой:

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӗтем ҫинче, хунарсен ҫутинче, «ҫанталӑкӗ лайӑхшӑн» авӑн ҫапаҫҫӗ, — машина чӗри унта сулмаклӑн та хӗрсе кайса тапать, рабочисем шавласа калаҫаҫҫӗ; выҫкӑн молотилкӑна ывӑнма пӗлмесӗр тӑрантаракан барабанщик, хӑйӑлти те телейлӗ сасӑпа вӗҫӗмех: «Тавай! Тавай! Та-ав-а-ай!» — тесе ҫухӑрашать.

На гумне при фонарях молотили «за погоду» — там повышенно и страстно бился пульс машины, гомонили рабочие; зубарь, неустанно выкармливавший прожорливую молотилку, кричал осипло и счастливо: «Давай! Давай! Дава-а-ай!»

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑтӑрмӗш ҫулта Меркушевсен тарҫӑ пурнӑҫӗ пӗтрӗ: Калинин ячӗпе тӑракан колхозра Мефодие кӗтӳҫ пулма уйӑрчӗҫ, Ефим — авӑн ҫапакан машина механикӗ пулчӗ.

Но в тридцатом году кончилась батрацкая жизнь Меркушевых: в колхозе имени Калинина Мефодий был назначен чабаном, а Ефим — механиком молотильной машины.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ефим тимӗрҫӗ лаҫҫинче мӑлатук ҫапакан та пулнӑ, авӑн ҫапакан машина барабанӗ патӗнче те ӗҫленӗ е арӑмӗпе пӗрле «вӑхӑтлӑха» кӗрӗшсе суха тунӑ, тырӑ акнӑ, утӑ ҫулнӑ, ҫуркуннерен пуҫласа хура кӗрччен хиртен кӗмен…

А Ефим то работал в кузне молотобойцем, то зубарем на молотилке, а то с женой поступил «на срок» — пахали, сеяли, косили траву и с весны до осени безвыездно находились в поле…

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Суха сухаланӑ, тырӑ акнӑ, вӑкӑрсене пӑхнӑ, утӑ ҫулнӑ, авӑн ҫапакан машинӑна кӗлте парса тӑнӑ, — пӗчӗкрен пуҫласа ӗнерхи пуху таран унӑн пӗтӗм пурнӑҫӗ темле ҫӗнӗ ҫутӑпа ҫуталса, ун умне тухса тӑчӗ.

Вспоминал, как когда-то пахал, сеял, ухаживал за быками, косил сено, подавал снопы на молотилку, — вся его жизнь от ранней юности до вчерашнего собрания в каком-то новом освещении встала перед ним.

XVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Авӑн ҫапакан машинӑна вӑл мӗнле ҫавӑрӗ, е, калӑпӑр, ӗне сӑвӗ, — тӗпченӗ хулӑн сасӑ, — ман ыйтӑвӗ те ҫав анчах, электричестви улшӑнать-и, улшӑнмасть-и унта — ӑна эпӗ чухлаймастӑп.

— А как же оно станет вертеть молотилку или там, скажем, доить коров, — допытывался хриповатый бас, — вот в чем мой вопрос, а временное то электричество или постоянное — в том я не разбираюсь.

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Лутра сӑртсемпе хуҫӑлнӑ уй горизонт патнелле каять, пур енче те — ҫывӑхра та, инҫетре те — ҫутӑсем курӑнаҫҫӗ, вӗсене пӑхса кӗтӳҫсем ӑҫта каҫхи апат пӗҫернине, авӑн ҫапакан машинӑсем ӑҫта тӑнине, бригада станӗсем ӑҫта вырнаҫнине, трактористсем чарӑннӑ вырӑнсене пӗлме йывӑрах пулман.

Степь, изломанная невысокими холмами, уходила к горизонту, повсюду светились то близкие, то далекие огни, и по ним не трудно было понять, где чабаны готовят себе ужин, где стоят молотилки, где раскинулись бригадные станы или таборы трактористов.

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӗсем ӗне те сӑваҫҫӗ, сурӑх ҫӑмне те илеҫҫӗ, тырра та тасатаҫҫӗ, авӑн ҫапакан машинӑна ҫавӑраҫҫӗ, арман та авӑртаҫҫӗ…

Они и доят коров, и стригут овец, и очищают зерно, и крутят молотилку, и мелют муку…

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хутлам-хутламлӑ сӑрт хысакӗ хыҫӗнче юпленсе каякан ҫул пытанса выртать, этемсене тӗлӗк пек тӗлсӗр курӑнса выртакан сенкер пӗлӗтпе ҫӗр хӗрринелле утма илӗртет, анчах ниепле те илӗртсе илеймест, мӗншӗн тесен кулленхи пурнӑҫ кашни этемех хӑйӗн кил-ҫурчӗ ҫумне ҫыхса лартнӑ, вӗсем йывӑр ӗҫпе асапланаҫҫӗ, авӑн ҫапса халтан каяҫҫӗ, ҫавӑнпа та вӑрӑм ҫул, пӗр чунсӑр салхуллӑ йӗр пек кӑна, тавракурӑм ҫиппине татса, куҫа курӑнми инҫете путса ҫухалать.

За волнистой хребтиной горы скрывалась разветвленная дорога, — тщетно она манила людей шагать туда, за изумрудную, неясную, как сон, нитку горизонта, в неизведанные пространства, — люди, прикованные к жилью, к будням своим, изнывали в работе, рвали на молотьбе силы, и дорога — безлюдный тоскующий след — текла, перерезая горизонт, в невидь.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Анкартисенче авӑн ҫапнӑ сасӑсем, ут хӑвалакансем кӑшкӑрашнисем, чӑпӑркка чӑвӑшлатнисем, веялка шалтлатнисем таҫта ҫитех илтӗнеҫҫӗ.

С ближних и дальних гумен ползли и таяли в займище звуки молотьбы, крики погонычей, высвист кнутов, татаканье веялочных барабанов.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Авӑн ҫапнӑ чух (вӗсен йӗтемӗ Степансен йӗтемӗпе кӳршӗллех) Аксинья ӗлӗкхи пекех хӑйне хӑй шаннӑн, телейлӗ пек курӑнать ӑна.

На молотьбе (ток их соседил со Степановым током) видел Аксинью, по-прежнему уверенную, будто счастливую.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Авланас умӗнех пӗрре, авӑн ҫапнӑ чух, йӗтем ҫинче, Петро унтан: — Гришка, Аксинйӑна ӑҫта чикетӗн ӗнтӗ? — тесе ыйтнӑччӗ.

Еще перед женитьбой, как-то на току во время молотьбы, спросил Петро: — Гришка, а как же с Аксюткой?

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Авӑн пӗтертӗмӗр.

Обмолотились.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Каярахпа ытти каччисем патне те кармашса ҫитӗпӗр: манман-ха эпӗ вӑл пуҫтахсем ман пахчана пӗр кӗтӳ сысна кӗртсе янине, мӗнпур купӑстапа хӑяра ҫисе ячӗҫ; вӑл шуйттан анисем ман патӑмра авӑн ҫапасран пӑрӑннине те манман-ха эпӗ; манман-ха эп…

Потом доберемся и до других хлопцев: я не забыл, как проклятые сорванцы вогнали в огород стадо свиней, переевших мою капусту и огурцы; я не забыл, как чертовы дети отказались вымолотить мое жито; я не забыл…

IV. Йӗкӗтсем ашкӑнаҫҫӗ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed