Corpus of the Chuvash language

Юратнӑ ҫынпа хутӑшнин тӳнтерӗшне ҫавӑн пек ҫывӑххӑн та ҫап-ҫаран курма ӑна пӗрремӗш хут тӳр килчӗ-ха.

В первый раз пришлось ей так близко и так оголенно взглянуть на изнанку общения с любимым.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Бунчук чирӗ вӗсене ытла та ҫывӑххӑн тӑванлатса ячӗ.

Болезнь Бунчука странно сроднила их.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Маларах ҫак хӗрарӑмпа ҫывӑххӑн пулнӑ-ҫке-ха, ӳт-тир таранчченех, халӗ ҫавна аса илчӗ те, ӑна темиҫе уйӑх тӑтӑшшӑн ҫӑвӑнман та кӗпе-йӗмне пач улӑштармасӑр пурӑннӑ пекех туйӑнса кайрӗ.

И от мысли о прежней физической близости с этой женщиной у него было такое ощущение, точно он не мылся несколько месяцев и не переменял белья.

IX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Шурочкӑн аялалла тайӑлтарнӑ пуҫӗ ҫине айккинчен, никама систермесӗр те куҫ илмесӗр пӑхса, унпа пит ҫывӑххӑн та туйӑмлӑн калаҫнӑ евӗр, тутисене ҫех кӑштӑшаррӑн сиктеркелесе, сӑмахсене хӑй ӑшӗнче кӑна каласа, чӗмсӗр пӑшӑлтатупа шухӑшларӗ Ромашов ҫав вӑхӑтрах:

В то же время он сбоку, незаметно, но неотступно глядел на ее склоненную вниз голову и думал, едва-едва шевеля губами, произнося слова внутри себя, молчаливым шепотом, точно ведя с Шурочкой интимный и чувственный разговор:

IV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫак чӗрӗ хӑват кӗртекен ылтӑн ҫулӑм, таврари ҫак сӗм вӑрман, ҫак тӗтӗмленсе хуралнӑ пит-куҫсем, ытла ачашшӑн курӑнмасан та ӑшӑтса йӑл кулакансем, вӗсен йывӑр ӗҫре ҫуркаланнӑ аллисем, юлашки чӗлӗ пулсан та пӑлхарла савӑнӑҫлӑ кӑмӑлпа ҫынна ҫӑкӑр сӗннисем — ҫаксем пӗтӗмпе чӗрене кайса тивес пек тӑванла ҫывӑххӑн туйӑнчӗҫ.

Это прекрасное, золотое, живительное пламя, этот дремучий лес вокруг, эти лица, закопченные, грубые, простые, но сиявшие теплым, дружеским участием, эти потрескавшиеся черные рабочие руки, которые с истинно болгарским радушием протянули ему последний нищенский кусок, — все это показалось ему невыразимо трогательным.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пурте кунта арпашӑннӑн, пӑтраннӑн, анчах ҫав вӑхӑтрах ҫывӑххӑн, чун ыратмалла тӑванӑн курӑнать.

Все казалось сбитым, спутанным, хотя и до боли знакомым.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Халӗ ак, вӑл манӑн енне ҫывӑххӑн пӗшкӗнсен, ӑна эп чиперрӗн сӑнаса илтӗм: Амед ҫав-ҫавах, чӑн ӗнтӗ — хулпуҫҫийӗсем ӗлӗкхинчен нумай сарлакарах.

А теперь, когда он наклонился близко, я снова разглядела его и увидела, что хотя он и вырос, стал шире в плечах и резче чертами лица, но все в нем осталось таким же.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Чим! чим! — тени, пит те ҫывӑххӑн палланӑ сасӑ илтӗнчӗ, эпӗ хамӑра хирӗҫ чупакан Савельича куртӑм.

— Стой! стой! — раздался голос, слишком мне знакомый, — и я увидел Савельича, бежавшего нам навстречу.

Вунпӗрмӗш сыпӑк. Пӑлхавлӑ слобода // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940