Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрарӑмӗн (тĕпĕ: хӗрарӑм) more information about the word form can be found here.
Хӑна хӑйӗн турилкки ҫине килӗшнӗ апата тата илсе хучӗ пулсан, пӗччен ҫинӗшӗн ан вӑтантӑр тесе кил хуҫи хӗрарӑмӗн те ҫавнах тумалла.

И, наконец, если гость вторично положит на тарелку того, что остальные уже поели, хозяйка должна сделать то же самое, чтобы человек не ощущал неловкость оттого, что ест один.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ҫакӑн пек пит хыпкаланса каллӗ-маллӗ ҫӳрес мар тесен, кил хуҫи хӗрарӑмӗн кирлӗ япаласене хӑйне ҫывӑхарах е сӗтел ҫине лартмалла.

Чтобы предотвратить чрезмерную суету, хозяйка должна все нужное иметь под рукой, по возможности, на сервировочном столе.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ҫемьери пӗр-пӗр ӗҫкӗ-ҫикӗре кил хуҫи хӗрарӑмӗн кухньӑна час-часах каймалла пулни ӑна хӑнасемпе пӗрле ларма май памасть.

На семейном торжестве, когда хозяйка обслуживает гостей сама, ее беготня между столом и кухней часто беспокоит гостей.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Сӗт кринккипе сахӑр савӑчӗсӗр пуҫне кил хуҫи хӗрарӑмӗн ал айӗнче кофейник пулмалла.

Кроме молочника и сахарницы, снабженной ложкой или щипчиками, на столе, под рукой у хозяйки стоит кофейник.

Апат лартнӑ сӗтел // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Кунта кил хуҫи хӗрарӑмӗн тавҫӑрулӑхӗ кирлӗ.

Здесь проявляется вкус хозяйки.

Апат лартнӑ сӗтел // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ку вӗри апат-ҫимӗҫпе хӑналанӑ чухнехинчен меллӗрех: кил хуҫи хӗрарӑмӗн кухньӑра апат мӗнле пиҫнине сыхласа тӑмалла мар, сӗтел ҫинчи тирӗк-кашӑка час-час улӑштарма тивет.

Эта очень удобная форма приема гостей, хороша еще и тем, что требует меньше места, чем угощение горячими блюдами; кроме того, хозяйке меньше хлопот, не приходится следить на кухне за горячим, менять приборы и т. п.

7. Хӑнара // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Хӑнасем киличчен сӗтел ҫине лартса хатӗрлемен пулсан та, кил хуҫи хӗрарӑмӗн канма ӗлкӗрмелле.

Хозяйка должна стараться организовать прием так, чтобы быть среди гостей, по возможности отдохнувшей и не замотанной.

7. Хӑнара // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Воропаева хӑнӑхса ҫитнӗ хыҫҫӑн, вӑл ӑна вырӑс хӗрарӑмӗн хӑйне евӗрлӗ хӑюсӑр та чӗмсӗр юратӑвӗпе юратнӑ, ҫав юратура хӗрӳ туйӑм тени хӑйне уйрӑм вырӑн йышӑнса тӑрать.

Приглядевшись и привыкнув к Воропаеву, она уже любила его той робкой и безмолвной любовью, которая так характерна для русской женщины и в которой страсти отведено особое место.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ҫук, Пуся ҫак хресчен хӗрарӑмӗн куҫӗсенче ку таранччен курнӑ сивӗ курайманлӑх, йӗрӗнни пулман.

Нет, это не была та холодная ненависть, презрение, какое Пуся до сих пор видела в глазах крестьянки.

VII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Унӑн тутри айӗнчен тӑнлавӗсем тӗлӗнче кӑвакарнӑ ҫӳҫӗсем тухса тӑнӑ, сӑнӗ — ахаль хресчен хӗрарӑмӗн сӑнӗ пек пулнӑ.

Из-под платка выбивались седые на висках волосы, лицо было простое, грубо вытесанное, обыкновенное крестьянское лицо.

I // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Турилккесенчи купӑста яшки сивӗннӗ ӗнтӗ, Авдотья, кӑмака ҫумне таянса, кил хуҫи хӗрарӑмӗн тивӗҫне манса кайса, секретарь сӑмахне пӗр чӗнмесӗр итлерӗ.

Стыли щи в тарелках, молча слушала Авдотья секретаря, прислонившись к печке, забыв о своих обязанностях хозяйки.

10. Пленум хыҫҫӑн // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ун хыҫӗнчен ватӑ нимӗҫ хӗрарӑмӗн шӑлсӑр, суккӑртарах пичӗ курӑнчӗ.

Из-за нее выглядывало беззубое и подслеповатое лицо старой немки.

IV // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Ӗнтӗ нумай юлмарӗ ун, шеремет хӗрарӑмӗн, Григорий ҫумӗнче йӑпӑштӑн лӑпчӑнса выртасси…

Недолго ей, бедной, осталось прижиматься к Григорию…

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Акӑ мӗн, чунӑм, — пуҫларӗ Ильинична, кӳршӗ хӗрарӑмӗн илемлӗ, анчах хӑйӗншӗн тӑшманла курӑнакан пит-куҫӗнчен сӑнаса пӑхса.

— Вот что, милая, — начала Ильинична, испытующе глядя в красивое, но ненавистное ей лицо соседки.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗрарӑмӗн куҫ айӗсем тӑртаннӑ», тет.

А у самой женщины глаза припухлые, говорит.

LXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Прокофипе пӗр полкри казак хӑрах аллипе турккӑ хӗрарӑмӗн ҫӳҫне яваласа тытнӑ та, тепӗр аллипе унӑн ҫӑварне хупласа, ӑна пӑлтӑр тӑрӑх сӗтӗрсе чупса тухнӑ, унтан ҫынсен ури айне ывӑтнӑ.

Полчанин Прокофия, намотав на руку волосы турчанки, другой рукой зажимая рот ее, распяленный в крике, бегом протащил ее через сени и кинул под ноги толпе.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗрарӑмӗн хӑйӗн мана качча ил темелле-и?

 — Что же, женщине делать предложение?

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Гребен казак хӗрарӑмӗн илемӗ уйрӑммӑнах ҫакӑнпа тӗлӗнтерет: унта черкесла пит-куҫӑн тап-таса тӗслӗхӗ ҫурҫӗр хӗрарӑмӗсенни пек сарлака та тӗреклӗ пӳ-сипе пӗрлешсе ҫыхӑнса тӑрать.

Красота гребенской женщины особенно поразительна соединением самого чистого типа черкесского лица с широким и могучим сложением северной женщины.

IV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Чун-чӗри ҫирӗп пулнӑ шуйттан хӗрарӑмӗн!

А и крепка же на сердце оказалась проклятая баба!

XII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вӑл халӗ паҫӑр тӗл пулнӑ чухнехи пек хресчен хӗрарӑмӗн кӗпипе мар, ӗлӗкхи пек лайӑх, кӑмӑла килмелле тумланнӑ.

Она оставила свое крестьянское платье и одета была по-прежнему просто и мило.

Вуниккӗмӗш сыпӑк. Тӑлӑх // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed