Corpus of the Chuvash language

Кукамай куҫне хупса сасӑсӑр кулса ячӗ.

Help to translate

Манӑн юлташсем // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

Колхозниксем те алӑ ҫупаҫҫӗ, анчах сасӑсӑр — чӗрепе.

Help to translate

XV // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Пӗр сасӑсӑр макӑраҫҫӗ хӗрсем.

Help to translate

13. Ярахвийӗн ят тухнӑ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Ахтупай кайсан ӑна хӑй тӗллӗн нумайччен вӑрҫса тӑма унӑн вӑхӑт пулмарӗ — Тукай мӑрса килӗнчен шап-шур кӗпе тӑхӑннӑ ҫамрӑк хӗр ача чупса тухрӗ те ӑна пӗр сасӑсӑр кӑчӑк туртрӗ.

Help to translate

5. Ырӑ сунни // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Ҫавӑнтах тата аякра-аякра шур пӗлӗт таткисем таҫталла васкаҫҫӗ, хӗвелтухӑҫ енчен хӑпара-хӑпара килеҫҫӗ, пӗр сасӑсӑр шӑваҫҫӗ, хӑпарнӑҫемӗн мамӑкланаҫҫӗ.

Help to translate

2 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Тискер-ют чӗлхен темиҫе сӑмахӗ хуравларӗ ӑна — шӑппӑн, сасӑсӑр пекех.

Несколько слов дикого языка, тихих, почти беззвучных, были ему ответом.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 415–430 с.

Пӗртен пӗр сехӗрлентерӳ ҫеҫ ӑна хупӑ ахаль шухӑш-тӑнлӑх патне тавӑрайӗччӗ, анчах вал хӑрава туймасть; сӗм хура хутлӑх уншӑн кӗвӗ-ҫемӗ пек, унӑн сасӑсӑр кӗввинче Эли чунӗ кӑна пылаккӑн ҫӗкленсе савӑнать.

Один ужас мог бы вернуть его к обычной замкнутой рассудительности, но он не испытывал страха; черный простор был для него музыкой, и в его беззвучной мелодии сладко торжествовала лишь душа Эли.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 415–430 с.

Шухӑшӑн сасӑсӑр сӑмахӗсем вӑрттӑнлӑха куҫрӗҫ, мӗншӗн тесен каҫ сехӗрленӳллӗ-чипер тата Стар хӑйне таҫта пытанса ларнӑн туять.

Беззвучные голоса мысли стали таинственными, потому что жутко-прекрасной была ночь и затерянным чувствовал себя Стар.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 415–430 с.

Анӑҫран сӗм тӗттӗмлӗхӗн сасӑсӑр тӑвӑлӗ вирхӗнсе килет.

Бесшумный ураган мрака шел с запада.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 415–430 с.

Вӑл хумханать тата кӑмӑлсӑр пулин те — темӗскер, вӑрттӑн йӑпшӑнса ҫывхаракан ҫыннӑн сасӑсӑр утӑмӗсем евӗрскер, ӑна тӳррӗн тата ҫирӗппӗн хуравлама хистерӗ:

Хотя была она взволнована и расстроена, нечто, подобное едва слышным шагам подкрадывающегося человека, внушило ей прямой и твердый ответ.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Вара эпӗ тулаш сасӑсӑр, анчах ҫав тери уҫӑмлӑ каланӑ сӑмахсене илтрӗм, — Филатр вара ҫаврӑнсах пӑхрӗ.

И я услышал слова, сказанные без внешнего звука, но так отчетливо, что Филатр оглянулся.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Сасартӑк калаҫу хыттӑн янӑраса кайрӗ, кӑшкӑравах куҫнӑн туйӑнать; пуплекенсен тутисем ҫакӑн хыҫҫӑн сасӑсӑр хускалма пикенчӗҫ, куҫӗсем ҫиҫеҫҫӗ, анчах эпӗ ӑнкарма чарӑнтӑм ӗнтӗ.

Вдруг разговор стал громким, переходя, казалось мне, в крик; после того губы беседующих стали шевелиться беззвучно, глаза сверкали, но я перестал соображать.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Пӗри теприне ылмаштара-ылмаштара, сасӑсӑр темӗн каласа куҫ умӗпе тӗттӗмрен пӗрлӗх членӗсен сӑнӗсем ише-ише иртеҫҫӗ; тӗмсӗлекен куҫӗсенче вӗсен манпа хутшӑнаслӑх та, ырӑ сунӑм та, елпӗрӳллӗ кулӑ та, тӑшманлӑх та, хуйхӑ та ҫук; кичемлӗхӗн тулли сӳрӗклӗхне тата пачах та кӑсӑкланманлӑха сӑнарлаҫҫӗ ҫак куҫсем.

Перед моими глазами, сменяясь одно другим, всплывали из темноты, беззвучно говоря что-то, лица членов союза; в выражении глаз их, смотревших на меня, не было ни участия, ни доброжелательства, ни усмешки, ни вражды, ни печали; полное равнодушие скуки отражали эти глаза и совершенное безучастие.

IV. Астарот // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Горн каҫӑн чӗре таппине кӑштах тӑнласа тӑчӗ, вӑл — шухӑшра калакан кӗвӗ пек: сасӑсӑр; унтан, пӗкӗрӗлсе, вӑрман еннелле тӗк те ҫил вӗҫтерчӗ.

Горн постоял немного, слушая биение сердца ночи, беззвучное, как мысленно исполняемая мелодия, и вдруг, согнувшись, пустился бежать к лесу.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Бекекоран тытӑнса ҫак кунӑн каҫӗ таранчченех — пӗтӗмпех — кайран вӑл ҫакна сасӑсӑр кӗве-ҫемӗпе тулсах ларнӑ, ӑнтӑлса васкакан, тӗтреллӗн сӑнарланнӑ тӗлӗк минретнӗн аса илет…

Все, начиная с Бекеко и кончая ночью этого дня, вспоминалось им после, как торопливо промчавшийся, смутно восстановленный сон, полный беззвучной музыки.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Тӑшмансем унран юлмаҫҫӗ, курӑнмискерсем курӑк хушшинче сасӑсӑр шӑваҫҫӗ, Бекеко ӳтне ыраттармаллах ҫунтарса ҫара урисене йӗппе тиреҫҫӗ.

Враги не отставали; невидимые, они бесшумно ползли в траве, покалывая босые ноги Бекеко колючками, больно обжигавшими кожу.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Ирхинехинчен те ӳсӗрскер, шӑл хушшинчи чӗлӗмпе, — вӑл вылякансен сӗтелӗ патне сулланса пырса тӑчӗ те сасӑсӑр кулӑпа ҫиҫет.

Еще пьянее, чем утром, с трубкой в зубах, он подвалился к столу играющих и залился беззвучным смехом.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Унта улшӑнса тӑракан капашлӑ ҫурт-йӗр ҫӗкленсе сарӑлнӑ, — ҫутӑпа тӗтрен хумлӑ-хумлӑ сапаланчӑкӗсем; сирпӗнчӗксен фонтанӗсене пере-пере ывӑтакан тилӗрчӗк кӗлтесем туха-туха тӑраҫҫӗ, сасӑсӑр фейерверксем ҫатӑртатса ҫулӑмланаҫҫӗ, — вӗсем ҫӗр ҫийӗн ишекен шурӑ ҫӗр-шыва тӗлӗнмелле капӑр чечексен куҫа шартаракан вӑййипе кисретеҫҫӗ.

Там возвышались здания изменчивых форм, расплывчатые творения тумана и света; возникали огневые снопы, бившие фонтанами брызг, и вспыхивали бесшумные фейерверки, потрясая следящей игрой дивных цветов белую страну, плывущую над землей.

X. Мирамбо вӑрӑ-хурах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Пичӗ тӗлӗнче варкӑшне хускаткаласа Дигэ сасӑсӑр кулать, — ларнӑ ҫӗртех.

Шевеля веером у лица, Дигэ безмолвно смеялась, продолжая сидеть.

XVIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

— Ну, — пӳлчӗ Томсон; унӑн сасси яланхи пекех ҫав тери тӳлек те шӑп, — сасӑсӑр пуҫне тата мӗн те пулин пурччӗ-и?

— Ну, — перебил Томсон, с характерной для него резкой тишиной тона, — кроме голоса, было еще что-нибудь?

XVII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.