Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

перӗнчӗ (тĕпĕ: перӗн) more information about the word form can be found here.
Ван-Конет Консуэло аллине чуп турӗ, анчах хӗр Георга ыталарӗ, тӑнлавӗнчен тутипе перӗнчӗ, вӗҫерӗнчӗ те аллинчен тытса пукан патне ҫавӑтса пычӗ.

Ван-Конет поцеловал руку Консуэло, но она обняла его, поцеловала в висок, отстранилась, взяла за руку и подвела к стулу.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Крупье алли, ставкӑсене черетне шутланӑ май, Тиррей укҫинчен перӗнчӗ.

Рука крупье, считая ставки по очереди, коснулась денег Тиррея.

VI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Элли пӗр аллипе ҫӑварне хупларӗ, тепринпе вара хаҫатпа чӗркенӗ парнерен перӗнчӗ.

Элли зажала рукой рот, а другой рукой тронула завернутое в газету.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Кил-ха кунта, — Рой Эллие пит ҫӑмартинчен аллипе перӗнчӗ.

— Иди-ка сюда, — Рой приложила руку к щеке Элли.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Унтан кулса ячӗ, ҫерҫи тытнӑ арҫын ачан кӑмӑллӑ куллипе мана хул пуҫҫинчен перӗнчӗ.

Потом засмеялся, тронув меня за плечо, с довольной улыбкой мальчика, поймавшего воробья.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

Халӗ вӑл салхуланчӗ, Джессин туйӑмсӑр аллисене ярса тытрӗ те пӗшкӗнчӗ, вӗсен таса сулхӑнӗнчен вӗри ҫамкипе перӗнчӗ.

Он затосковал, взял неподатливую руку Джесси и склонился к ее чистой прохладе горячим лбом.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 233–242 с.

Фергюсонӑн тепӗр алли тухтӑр аллинчен вӗҫерӗнчӗ, чӗтрекен пӳрнисен вӗҫӗпе тӑсӑлчӗ те Элдӑна ҫамкинчен перӗнчӗ.

Другая рука Фергюсона, вырвавшись из руки доктора, протянулась и коснулась ее лба концами дрожащих пальцев.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

Паллӑ марскер виле патне пырса тӑчӗ, кукленсе ларчӗ, ал тупанӗн шал енӗпе вилене ҫамкинчен перӗнчӗ, питӗнчен пӑхрӗ.

Неизвестный подошел к мертвому и, присев на корточки, уперся тылом ладони в его лоб, осматривая лицо.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 161–173 с.

Нерра чӗнмерӗ, унтан Нэфа хул пуҫҫинчен аллипе перӗнчӗ, кӗҫех пӳрнисене арҫыннӑн вӗлкӗшекен ҫӳҫӗ ҫине ҫепӗҫҫӗн куҫарчӗ.

Она помолчала, затем положила на его плечо руку, а потом мягко перевела руку на вьющиеся волосы Нэфа.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.

Тӗлӗнмеллерех, вичкӗн, ҫиҫӗм йӑлтӑртатӑвӗ пек ҫутӑ аромат мана чӗремрен перӗнчӗ; анчах ҫил хӗвел анӑҫӗнчен пырса ҫатлаттарчӗ — кирдиф тата тимӗр шӑршипе; ҫил ман еннелле хӑйӗн ҫурҫӗр сӑн-питне ҫавӑрчӗ, тӳпери тӗрлӗ тӗслӗ вӑйӑ ҫутинче капмар кӑвак пӑр чӗрӗлӗхӗпе ытамларӗ; юлашкинчен, там-тамӑн уҫӑмсӑр тата мӑран сасси евӗр, хӗвел тухӑҫ ҫил авӑкӗ питӗмрен ыйхӑпа тата пылак ӗнтӗркевпе ӑнтӑлса ҫапӑнчӗ.

Странный, резкий и яркий, как блеск молнии, аромат коснулся моего сердца; но ветер ударил с запада, дыша кардифом и железом; ветер повернул ко мне свое северное лицо, облив свежестью громадного голубого льда в свете небесной разноцветной игры; наконец, подобный медлительному и глухому удару там-тама, восточный порыв хлынул в лицо сном и сладким оцепенением.

Уы-Фью-Эой ҫул ҫӳревҫӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 377–380 с.

Битт-Бой илтевне ыйхӑн тикӗс сывлавӗ перӗнчӗ.

Ровное дыхание сна коснулось слуха Битт-Боя.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Анӑҫалла туртӑннӑ хӗвел чул хысакӗнчен перӗнчӗ, унӑн тӗксӗм аякне шӗвӗ ҫулӑмпа сирпӗтрӗ те Аш ҫыранӗ хӗррипе мӗлкесене — ҫӗрӗн каҫхи тунсӑхне — сапаласа ывӑтрӗ.

Солнце, тяготея к западу, коснулось скалы, забрызгало ее темную грань жидким огнем и бросило на побережье Аша тени вечернюю грусть земли.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Энниок самантлӑх куҫне хӗсрӗ, уҫрӗ, тарӑннӑн сывлӑш ҫӑтрӗ, унтан шара аялтан мӗн пур вӑйпа тӗкрӗ; шар ҫиҫкӗнчӗ те инҫетрине чанклатса перӗнчӗ; хайхискер пӗкӗ пек айккинелле ыткӑнчӗ; малтанхи вара бумеранг евӗр каялла хӑвӑрттӑн кустарчӗ, лӑпкӑн сывланӑн, ҫӑмӑллӑн, майӗпен кусса тепӗр шара пырса лекрӗ.

На мгновение он зажмурился, открыл глаза, вздохнул и ударил изо всей силы под низ шара; шар блеснул, щелкнул дальнего, взвившегося дугой прочь, и, быстро крутясь в обратную сторону, как бумеранг, катясь все тише, легко, словно вздохнув, тронул второго.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Шар тепӗр иккӗшне — черетпе — типпӗн шаклатса перӗнчӗ те каллех Энниок патне таврӑнчӗ.

Шар задевал поочередно остальных двух сухими щелчками и возвращался к Энниоку.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ӑна хӑйӗн кашни сывлавӗ халь-халь, кӗҫ-вӗҫ чи юлашки пулса тӑрассӑн, кӑкӑрне сывлайми туса тӗк пек хӑпассӑн, вӗҫсе ҫухалассӑн туйӑнать; вӑл выртнӑ ҫӗрте шӑпах ҫак самантра тӑпра чӗтренсе хускалчӗ — Суринэ чӗрине темӗн пырса перӗнчӗ, ҫакӑ унӑн вилес умӗнхи тертленӗвне сапаласа ячӗ…

И вот когда показалось ей, что каждый ее вздох мгновенно может оказаться последним, — сорваться и улететь, как пух, оставив грудь бездыханной, — судорожный толчок земли вверх, короткий, но подступивший к сердцу, рассеял ее предсмертное томление…

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Вӑл аллине тӑсрӗ те штурмана хул пуҫҫинчен перӗнчӗ.

Он протянул руку, коснувшись плеча штурмана.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Анчах шлюпка тӗттӗмре малтанхиллех хыттӑн кумать, риф шуса кӑна перӗнчӗ, йывӑҫа аркатаймарӗ.

Но шлюпка по-прежнему неслась в мраке, толчок рифа только скользнул по ней, не раздробив дерева.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Тӗнчене хӑй сисмесӗрех ҫав тери хытӑ юратма пуҫланипе хыпса тӗлкӗшекен Тарт аллисене тӑсрӗ те ӑшӗнче вӗсемпе ту хысакӗсен тӑррисенчен перӗнчӗ.

Инстинктивно трепеща от вспыхнувшей любви к миру, Тарт протянул руку и мысленно коснулся ею скалистых вершин.

II. Вӑрман мӗн калать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Ленинӑн алли кӗсйинчи кӑвак тетраде перӗнчӗ.

Ленин нащупал в боковом кармане синюю тетрадь.

18 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Кимӗ сӑмсипе ҫыран хӗррине ҫитсе перӗнчӗ.

Лодка ткнулась носом в берег.

1 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed