Corpus of the Chuvash language

Пит-куҫӗ кушӑрханӑ, ҫитӗнсе кайнӑ.

Лицо осунулось, повзрослело.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Ҫилпе кушӑрханӑ хӑмӑр сӑн-питлӗ, ҫулӑм пек ялтӑрса тӑракан ҫутӑ куҫлӑ, яштака пӳ-силлӗ, йӗпхӗн хура ҫӳҫлӗ ҫак ҫамрӑк ҫынра ҫак минутра мӗн тери вӑй-хӑват вӗресе тӑнине тата вӑл пурнӑҫа чун хавалӗпе епле юратнине курса тӑчӗҫ.

Увидели люди, какая сила, какая неукротимая воля к жизни, к борьбе у этого рослого, стройного юноши: с ярко горевшими карими глазами на смуглом, обветренном лице, необычайно красивом и мужественном в эти минуты.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Унӑн хӗвелпе кушӑрханӑ сарлака янахлӑ пичӗ тӗксӗмленчӗ, тутисене хыттӑн чӑмӑртарӗ.

— Широкоскулое, загорелое лицо его потемнело, крепко сжались губы.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Куҫӗсем ун ҫутӑ та курӑк пек симӗс, питҫӑмартисем ҫилпе кушӑрханӑ, аллисем хытса кайнӑ, анчах та пит-куҫӗ кӑмӑллӑрах та ҫемҫерех курӑнать.

Глаза у нее светлые и зеленые, как трава; щеки обветрились, кожа на руках погрубела, но выражение лица стало мягче, спокойнее.

44 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Снайперӑн ҫилпе кушӑрханӑ пичӗ хӗрелсе каять — сӗтел хушшинче вӑл пуҫне чиксе ларать, хумханнипе хут татӑкӗ ҫине темскер йӗрлекелет.

Краска заливает обветренные щеки снайпера — он низко склоняется над столом и взволнованно чертит что-то на бумажке.

1 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Эсӗ вӗри куҫҫуль ан юхтартӑр тетӗп-ҫке, ыррине ҫеҫ сунатӑп сана, Света, — хӗрне ҫилпе кушӑрханӑ, типсе тӑракан аллипе ачашларӗ, хӑй ҫав вӑхӑтра пӗркелене пуҫланӑ пичӗ тӑрӑх йӗр хӑварса юхса анакан куҫҫульне хӗрӗнчен вӑрттӑн шӑлса илчӗ.

Help to translate

Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив

ӗнесем суса кушӑрханӑ алӑсем те ҫемҫелсе якалчӗҫ.

Help to translate

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ҫакна йӑлтах куҫ илмесӗр сӑнаса ларнӑ Григорий ҫилпе кушӑрханӑ кӗре пит-куҫсенче виҫерен тухми ӑнлануллӑ кулӑ ҫуталнине курчӗ.

Григорий, внимательно наблюдавший за всем происходившим, увидел сдержанные понимающие улыбки на бурых обветренных лицах.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорин хӗвелпе ҫил ҫинче ҫӳресе кушӑрханӑ пит-куҫне хӗрлӗрех хӑмӑр тӗс витнӗ, каялла тураса вырттарнӑ ҫӳҫ кӑкӗсем патӗнче ҫеҫ чӑлт-шурӑ ӳт пайӑрки палӑрать.

Опаленное солнцем и ветрами лицо Григория горело густым, бурым румянцем, лишь у самых корней зачесанных назад волос кожа светилась матовой белизной.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл, пуҫне пӑрмасӑрах, ҫилпе кушӑрханӑ, сарлака шӑмӑллӑ питсене сӑнаса тӑчӗ, унӑн ҫӑт чӑмӑртанӑ ҫирӗп тути кӑшт сисӗнмелле йӗрӗнчӗк кулӑпа елпӗрчӗ.

Он, не поворачивая головы, оглядел их скуластые обветренные лица, и твердо сжатые губы его тронула чуть приметная презрительная усмешка.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл Листницкий аллине чӗтрекен аллипе ҫатӑрласа чӑмӑртарӗ те, темле мелсӗррӗн те тӑвӑнчӑклӑн кармашса, ӑна хӑй патнелле туртрӗ; вӑйран термекленнипе пушшех шурса кайнӑскер, йӗпе куҫне кӑштах ҫӗклесе, типсе кушӑрханӑ вӗри тутипе Листницкий алли ҫумне тӗршӗнчӗ.

Он вцепился в руку Листницкого дрожливым пожатием, а потом неловким, отчаянным движением потянул его к себе и, еще больше бледнея от усилий, приподнимая мокрую голову, прижался к руке Листницкого запекшимися губами.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хыпарҫӑ, чӗнтӗрлӗ карлӑк ҫумне сӗвенсе, кушӑрханӑ пичӗ ҫинчи тусан йӑрӑмӗсене ҫанӑпа шӑлкаласа тӑчӗ.

Нарочный, прислонясь к резным перилам, растирал рукавом по обветревшему лицу полосы пыли.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Могилеври губернатор ҫуртне кашни кун хӑйсен пулӑшӑвне сӗнме хӗвелпе пиҫнӗ, ҫилпе кушӑрханӑ офицерсем ҫул ҫинче тусанланса пӗтнӗ гимнастеркӑсемпе фронтсенчи тӗрлӗ чаҫсенчен килсе тӑнӑ; Офицерсен союзӗпе Казак ҫарӗсен Союзӗн шукӑль тумланнӑ представителӗсем пырса кайнӑ; Дон тӑрӑхӗнчен — казаксенчен пӗрремӗш хут Дон ҫинчи Ҫар Облаҫӗн наказной атаманне ҫитнӗ Каледин хыпарҫисем килсе ҫӳренӗ.

Ежедневно в губернаторский дом в Могилеве с предложением услуг являлись с фронтов из различных частей, в пропыленных защитных гимнастерках, загорелые и обветренные офицеры, приезжали щеголеватые представители Офицерского союза и Союза казачьих войск, шли гонцы с Дона от Каледина — первого из казаков войскового наказного атамана Области Войска Донского.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Григорий ҫирӗм тӑваттӑмӗш пӑтана хупласа тӑракан тутӑр татӑкӗ хӗррине хыпаланса уҫрӗ, унӑн кушӑрханӑ хура пӳрнисем приставӑн сахӑр пек шурӑ пӳрнисене кӑшт кӑна перӗнчӗҫ.

Григорий суетливо отвернул заломившийся угол, прикрывший двадцать четвертый ухналь, пальцы его, шероховатые и черные, слегка прикоснулись к белым, сахарным пальцам пристава.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унӑн кушӑрханӑ тути хӗрринче сӳннӗ пирус ҫакӑнса тӑрать; тӑрӑх вутӑ купинчен юрӑхлӑрах чарак суйлать вӑл.

В уголке твердых губ его висела потухшая цигарка; он выбирал из костра подходящую соху.

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл урисене йывӑррӑн ҫӗклесе выртрӗ те утиялпа витӗнчӗ, Тимофей Ильич сӑпка патне пырса мӑнукӗн ҫемҫе питҫӑмартине хулӑм та кушӑрханӑ пӳрнипе васкавлӑн тӗксе илчӗ, тутисем ҫинче пӗр тумлам сӗте курсан, унӑн тути йӑл кулса ячӗ.

Она тяжело подобрала ноги, легла и укрылась одеялом, а Тимофей Ильич подошел к зыбке, тронул толстым, заскорузлым пальцем пухлую щечку внучки, заметил на губах капельку молока и усмехнулся.

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пуҫне тайса, вӑл хӑпарса шӑтса пӗтнӗ тата кушӑрханӑ хура алтупанӗсем ҫине нумайччен пӗр шарламасӑр пӑхса ларчӗ.

Склонив голову, она долго и молча смотрела на свои изрезанные мозолями и загрубевшие руки.

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Аманнӑ урине меллӗн вырнаҫтарса, ӑна тӗркенӗ сӑхман ҫине хурса, сылтӑм урине ҫатан урапа ҫинчен усӑнтарса, вӑл ӗнтӗ шӑлсӑр ҫӑварне карса йӑл кула-кула илет, ватлӑх тӗссӗрлетнӗ куҫне кӑмӑллӑн хӗскелет, унӑн кушӑрханӑ пӗчӗк хӗрлӗ сӑмси, тӑван ҫеҫен хирӗн тӑван шӑршине каҫса кайса ҫӑтнӑ май, пӗр вӗҫӗмсӗр куҫкаласа тӑрать.

Удобно устроив больную ногу, положив ее на свернутый зипун, а правую беспечно свесив с линейки, он уже широко улыбался беззубым ртом, довольно щурил обесцвеченные временем глазки, а крохотный, облупленный и красный носик его так и ходил ходуном, жадно ловя родные запахи родной степи.

XVIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Эпӗ ирӗксӗрех ҫав алӑсем ҫине куҫ ывӑтрӑм: вӗсем ӗҫе пула хытса кушӑрханӑ та хуралса ларнӑ, хӑйсем пысӑках мар, анчах ҫав тери илемлӗ кӳлепеллӗ, ҫавӑнпа вӗсене ачашлӑхра ӳснӗ нумай-нумай хӗр тенешкелех ӑмсаннӑ пулӗччӗ.

Невольно я обратил внимание на эти руки: они загрубели и почернели от работы, но были невелики и такой красивой формы, что им позавидовали бы многие благовоспитанные девицы.

IV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Типсе кушӑрханӑ ҫулҫӑсене пӗчӗк юханшыв ерипен малалла юхтарса пынине пӑхса ларчӗ вӑл.

Он взирал на тихое течение ручья, уносящего несколько поблеклых листьев.

V сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949